Павел Віталевіч Забелін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Павел Забелін)
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Забелін.
Футбол
Павел Забелін
Поўнае імя Павел Віталевіч Забелін
Нарадзіўся 30 чэрвеня 1995(1995-06-30)[1] (28 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 195 см
Вага 87 кг[2]
Пазіцыя абаронца, паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Расія Сокал
Нумар 28
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2020 Беларусь Нёман (Гродна) 79 (7)
2016 →  Беларусь Баранавічы 13 (4)
2016—2017 →  Беларусь Граніт (Мікашэвічы) 44 (13)
2021—2023 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 32 (2)
2021 →  Беларусь Нёман (Гродна) 14 (2)
2021 →  Узбекістан Андыжан 14 (3)
2023 Казахстан Табол (Кастанай) 10 (1)
2024— Расія Сокал (Саратаў)
Нацыянальная зборная[* 2]
2015 Беларусь Беларусь (да 21) 1 (0)
2024— Беларусь Беларусь 1 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 7 лютага 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 28 сакавіка 2024

Павел Забелін (нар. 30 чэрвеня 1995) — беларускі футбаліст, паўабаронца расійскага клуба «Сокал» з Саратава і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец СДЮШАР гродзенскага «Нёмана», з 2011 года выступаў за дубль клуба. У сезоне 2013 замацаваўся ў рэзервовай камандзе, стаў капітанам дубля. У 2014 годзе ўжо стаў прыцягвацца і да асноўнай каманды. Дэбютаваў у Вышэйшай лізе 14 верасня 2014 года ў матчы супраць «Дняпра», выйшаўшы на замену на 83-й хвіліне.

Перад сезонам 2015 значная колькасць маладых ігракоў, у тым ліку і Забелін, была пераведзена ў асноўны склад. 4 красавіка 2015 года забіў свой першы гол за «Нёман» (у браму БАТЭ ў адказным матчы чвэрцьфінала Кубка Беларусі, выніковы лік 1:2). У сезоне 2015 рэгулярна з’яўляўся ў асноўнай камандзе, пераважна выходзячы на замену.

У сакавіку 2016 года быў аддадзены ў арэнду «Баранавічам»[3], а ў ліпені таго ж года перабраўся ў мікашэвіцкі «Граніт»[4]. У складзе «Граніта» стаў іграком асновы, у матчы апошняга тура забіў гол у браму «Белшыны» ўдарам з 35 метраў, аднак гэта на дапамагло мікашэвіцкаму клубу захаваць месца ў элітным дывізіёне. Па заканчэнні сезона 2016 вярнуўся ў Гродна[5].

У студзені 2017 года распачаў перадсезонную падрыхтоўку з «Нёманам», з якім у лютым падпісаў новы трохгадовы кантракт[6]. Аднак, у сакавіку зноў далучыўся да «Граніта»[7]. У «Граніце» ў сезоне 2017 быў трывалым іграком асновы, з 12 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды.

У студзені 2018 года быў аддадзены ў арэнду дэбютанту Вышэйшай лігі — клубу «Смалявічы»[8], аднак ужо праз два тыдні арэнднае пагадненне было разарвана[9]. Пазней праходзіў прагляд у «Крумкачах», аднак клуб не здолеў атрымаць ліцэнзію на ўдзел у Вышэйшай лізе, і паўабаронца вярнуўся ў «Нёман», у складзе якога пачаў сезон 2018. Гуляў пераважна за дубль, з 19 галамі стаў найлепшым бамбардзірам турніру дублёраў, у асноўнай камандзе правёў 9 матчаў у чэмпіянаце і 2 у Кубку Беларусі. У сезоне 2019 стаў часцей з’яўляцца ў асноўнай камандзе, у канцы сезона стаў выхадзіць у стартавым складзе. У снежні 2019 года падоўжыў кантракт з «Нёманам» да канца 2020 года[10]. У сезоне 2020 замацаваўся ў асноўным складзе, забіў 7 галоў, чым дапамог гродзенцам заняць пятае месца ў чэмпіянаце.

У студзені 2021 года перайшоў у салігорскі «Шахцёр»[11]. Аднак, у пачатку сезона 2021 не выхадзіў на поле і ў сакавіку вярнуўся ў «Нёман» на правах арэнды[12], дзе зноў стаў іграком асновы. У ліпені 2021 года быў адкліканы з арэнды ў «Нёмане»[13] і неўзабаве адправіўся ва ўзбекскі «Андыжан»[14], дзе замацаваўся ў аснове, але не выратаваў каманду ад вылету з Суперлігі.

У студзені 2022 года па заканчэнні арэнды вярнуўся ў «Шахцёр»[15] і пачаў разам з камандай рыхтавацца да новага сезона. У 2022 годзе нярэдка з’яўляўся на полі, у тым ліку ў стартавым складзе, стаў выкарыстоўвацца на пазіцыі абаронцы. У сезоне 2023 замацаваўся ў якасці асноўнага абаронцы «Шахцёра».

У ліпені 2023 года пакінуў салігорскі клуб і падпісаў кантракт з казахстанскім «Таболам» да канца 2024 года[16]. Пакінуў клуб у студзені 2024 года[17]. У лютым 2024 года стаў іграком саратаўскага «Сокала»[18].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

15 красавіка 2015 года правёў сваю адзіную сустрэчу за моладзевую зборную Беларусі, выйшаўшы на замену ў другім тайме таварыскага матча з юніёрскай зборнай Украіны.

26 сакавіка 2024 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Мальты (0:0).

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў[правіць | правіць зыходнік]

Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2011 дубль Нёман Беларусь 11 0
2012 дубль Нёман Беларусь 5 1
2013 дубль Нёман Беларусь 32 8
2014 Д1 Нёман Беларусь 4 0
2015 Д1 Нёман Беларусь 21 0
2016 (1) Д2 Баранавічы Беларусь 13 4
2016 (2) Д1 Граніт Беларусь 14 1
2017 Д2 Граніт Беларусь 30 12
2018 Д1 Нёман Беларусь 9 0
2019 Д1 Нёман Беларусь 17 0
2020 Д1 Нёман Беларусь 28 7
2021 (пач.) Д1 Шахцёр Беларусь 0 0
2021 (1) Д1 Нёман Беларусь 14 2
2021 (2) Д1 Андыжан Узбекістан 14 3
2022 Д1 Шахцёр Беларусь 18 0
2023 (1) Д1 Шахцёр Беларусь 14 2
2023 (2) Д1 Табол Казахстан 10 1

Грамадзянская пазіцыя[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[19].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Pavel Tsabelin // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/pavel_zabelin/
  3. ↑ "Барановичи" арендовали у "Немана" Павла Забелина (руск.). football.by (3 красавіка 2016). Праверана 7 лютага 2024.
  4. ↑ Василючек, Забелин, Ковалюк и еще три игрока подписали контракты с "Гранитом" (руск.). football.by (26 ліпеня 2016). Праверана 7 лютага 2024.
  5. ↑ У 19 игроков "Немана" истекли контракты (руск.). football.by (1 снежня 2016). Праверана 7 лютага 2024.
  6. ↑ Забелин подписал 3-летний контракт с «Неманом» (руск.). by.tribuna.com.
  7. ↑ «Гранит» начал подготовку к сезону в первой лиге лишь на этой неделе (руск.). by.tribuna.com.
  8. ↑ "Неман" отдал Забелина в аренду "Смолевичам" (руск.). football.by (15 студзеня 2018). Праверана 7 лютага 2024.
  9. ↑ "Неман" отдал Шишлова и Бетеню в аренду, прекращена аренда Забелина в "Смолевичи" (руск.). football.by (26 студзеня 2018). Праверана 7 лютага 2024.
  10. ↑ "Неман" продлил контракт с Забелиным (руск.). football.by (3 снежня 2019). Праверана 7 лютага 2024.
  11. ↑ "Шахтер" объявил о подписании Забелина (руск.). football.by (9 студзеня 2021). Праверана 7 лютага 2024.
  12. ↑ "Неман" объявил об аренде у "Шахтера" Забелина (руск.). football.by (29 сакавіка 2021). Праверана 7 лютага 2024.
  13. ↑ "Шахтер" отозвал Забелина из аренды в "Немане" (руск.). football.by (28 ліпеня 2021). Праверана 7 лютага 2024.
  14. ↑ Забелин, Совпель и Владислав Васильев перешли в узбекский "Андижан" (руск.). football.by (30 ліпеня 2021). Праверана 7 лютага 2024.
  15. ↑ Кадровые новости (руск.). Афіцыйны сайт салігорскага «Шахцёра» (12 студзеня 2022). Праверана 7 лютага 2024.
  16. ↑ Официально: Забелин сменил "Шахтер" на "Тобол" (руск.). football.by (11 ліпеня 2023). Праверана 7 лютага 2024.
  17. ↑ Забелин покинул "Тобол" (руск.). football.by (7 студзеня 2024). Праверана 7 лютага 2024.
  18. ↑ Павел Забелин перешел в саратовский "Сокол" (руск.). football.by (7 лютага 2024). Праверана 7 лютага 2024.
  19. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 7 лютага 2024.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Павел_Віталевіч_Забелін&oldid=4702499"