Пётр Апанасавіч Мірашнічэнка

Пётр Апанасавіч Мірашнічэнка
Пётр Апанасавіч Мірашнічэнка
Дата нараджэння	10 кастрычніка 1922
Месца нараджэння	Запсілля, Сумскі павет[d], Харкаўская губерня, УССР;
Дата смерці	1 студзеня 1944 (21 год)
Месца смерці	Парыцкі раён, Палеская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Светлагорск;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1941—1944
Званне
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
	Пётр Апанасавіч Мірашнічэнка на Вікісховішчы

Брацкая магіла ў Светлагорску, дзе пахаваны Мірашнічэнка

Пётр Апанасавіч Мірашнічэнка (26 лістапада 1922, в. Запсілля, Сумскі павет, Харкаўская губерня, цяпер Сумская вобласць, Украіны — 1 студзеня 1944) — удзельнік баёў на Беларусі ў Вялікую Айчынную вайну, камандзір узвода пешай разведкі 717-га стралковага палка 170-й стралковай дывізіі 48-й арміі 1-га Беларускага фронта, лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Працаваў токарам на машынабудаўнічым заводзе ў горадзе Сумы. Член ВКП(б) з 1943 года.

У Чырвонай Арміі з 1941 года,на фронце са снежня 1941. У 1942 годзе скончыў курсы малодшых лейтэнантаў. Быў двойчы паранены.

Камандзір узвода разведкі лейтэнант Мірашнічэнка вызначыўся пры вызваленні Гомельскай вобласці ў цяжкім баі каля в. Печышчы Парыцкага раёна (цяпер Светлагорскі раён, Гомельская вобласць) сваім целам закрыў амбразуру варожага дзота.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 3 чэрвеня 1944 года за бяспрыкладны подзвіг у імя Айчыны лейтэнанту Мірашнічэнка Пятру Апанасавічу прысвоена званне Героя Савецкага саюза (пасмяротна)
Узнагароджаны ордэнам Леніна (пасмяротна) і медалём «За адвагу».

Яго імем названы вуліцы ў Жлобіне, Мінску, Светлагорску.
Яго імя прысвоена піянерскай дружыне Светлагорскай сярэдняй школы № 1 і занесена ў Кнігу народнай славы калгаса «Прагрэс» Светлагорскага раёна.
У в. Печышчы Светлагорскага раёна на будынку клуба яму ўсталявана мемарыяльная дошка.

Мірашнічэнка Пётр Апанасавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2000. — Т. 10: Малайзія — Мугаджары. — С. 464. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10), ISBN 985-11-0035-8.