Перайсці да зместу

П’етра Паралін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
П’етра Паралін
Герб
Дзяржаўны сакратар Святога Прастола
з 15 кастрычніка 2013
Папярэднік Тарчызіа Бертонэ
Адукацыя
Дзейнасць каталіцкі святар, дыпламат, архіепіскап, сакратар, юрыст, каталіцкі біскуп
Нараджэнне 17 студзеня 1955(1955-01-17)[1] (69 гадоў)
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
ордэн Зоркі Румыніі камандорскі крыж ордэна «За заслугі перад Федэратыўнай Рэспублікай Германія» ордэн «За заслугі» ІІ ступені ордэн «Стара планіна» Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland кавалер Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай» Grand Cross of the Military Order of Christ
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Паралін.

Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал П’етра Паралін (італ.: Pietro Parolin; 17 студзеня 1955, Ск'явон, Італія) — італьянскі кардынал, ватыканскі дыпламат і курыяльны саноўнік. Намеснік Сакратарачы па адносінах з дзяржавамі (трэцяя па значнасці пасада ў дыпламатычнай службе Ватыкана) з 30 кастрычніка 2002 па 17 жніўня 2009. Тытулярны архібіскуп Акуіпендыум з 17 жніўня 2009. Апостальскі нунцый у Венесуэле з 17 жніўня 2009 па 15 кастрычніка 2013. Дзяржаўны сакратар Святога Прастола з 15 кастрычніка 2013. Кардынал-святар з тытулам царквы Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela з 22 лютага 2014.

Ранняе жыццё, адукацыі і святарства

[правіць | правіць зыходнік]

П’етра Паралін нарадзіўся 17 студзеня 1955 года, у Ск'явоне, правінцыя Вічэнца, і быў сынам кіраўніка крамы сельскагаспадарчай тэхнікі і настаўніцы пачатковай школы. У яго ёсць сястра і брат. Ва ўзросце дзесяці гадоў яго бацька загінуў у аўтакатастрофе[2].

Пасля таго як ён быў пасвечаны ў святара 27 красавіка 1980 года, яго ўзялі ў аспірантуру кананічнага права ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце і ў той жа час па дыпламатыі ў Папскую Царкоўную Акадэмію.

На дыпламатычнай службе Святога Прастола

[правіць | правіць зыходнік]

Айцец Паралін паступіў на дыпламатычную службу Святога Прастола ў 1986 годзе ва ўзросце 31 года і служыў Святому Прастолу ў якасці дыпламата на працягу 20 гадоў. Ён служыў на працягу трох гадоў у апостальскай нунцыятуры ў Нігерыі і яшчэ тры гады (1989—1992 гады) у апостальскай нунцыятуры ў Мексікі. У Нігерыі ён пазнаёміўся з праблемамі ў хрысціянска-мусульманскіх адносінах. Падчас свайго знаходжання ў Мексіцы ён удзельнічаў у заключным этапе шырокай працы, распачатай архібіскупам Джыралама Прыджонэ, якая прывяла да юрыдычнага прызнання Рымска-каталіцкай царквы ў 1992 годзе і ўсталявання дыпламатычных адносін паміж Святым Прастолам і Мексікай. Гэтыя працаёмкія перамовы прывялі да таго, што Мексіка афіцыйна праліла святло на свецкі і антыклерыкальны адбітак краіны, які распаўсюджваецца і на яе Канстытуцыю.[2]

У Рыме дырэктарам паводле краін па Іспаніі, Андоры, Італіі, Сан-Марына. Ён валодае італьянскай, англійскай, французскай і іспанскай і латынню.

Дзяржаўны сакратар Святога Прастола

[правіць | правіць зыходнік]

31 жніўня 2013 года Папа Францыск, у адпаведнасці з канонам 354 Кодэкса кананічнага права, прыняў адстаўку кардынала Тарчызіа Бертонэ, з пасады дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, просячы яго заставацца на пасадзе да 15 кастрычніка 2013 года, з усімі дадатковымі пасадамі. У той жа час, Папа прызначыў П’етра Параліна, тытулярнага архібіскупа Акуіпендыума, апостальскага нунцыя ў Венесуэле, новым дзяржаўным сакратаром Святога Прастола. Ён зойме сваю пасаду 15 кастрычніка 2013 года.[3][4]

П’етра Паралін самы малады дзяржаўны сакратар Святога Прастола з часоў кардынала Эўджэніа Пачэлі, які стаў дзяржаўным сакратаром у 54 гады.[5] Паралін лічыцца прадстаўніком школы кардыналаў Казаролі і Сільвестрыні — гэтых двух найбуйнейшых ватыканскіх дыпламатаў эпохі пасада II Ватыкана[6].

Архібіскуп Паралін не быў прызначаны пра-дзяржаўным сакратаром тым часам, як гэта прынята для архібіскупаў, якія маюць пасаду ў Рымскай курыі, звычайна прызначаецца кардынал, таму што ён яшчэ афіцыйна не заняў пасаду. Чакалася, што Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на наступнай кансісторыі, у сувязі з тым, што пасада дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, па ступені важнасці такая, што яе заўсёды займае кардынал.[7] Стаў першым у гісторыі дзяржаўным сакратаром, не якія маюць кардынальскай годнасці.

Кардынал

[правіць | правіць зыходнік]

Як і чакалася шматлікія экспертамі, 12 студзеня 2014 года было абвешчана, што П’етра Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на кансісторыі ад 22 лютага 2014 года, яго імя першае ў спісе.[8]

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Pietro Kardinal Parolin // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б The talents of the priest and diplomat Fr. Pietro Parolin(недаступная спасылка). Vatican Insider (30 жніўня 2013). Архівавана з першакрыніцы 21 сакавіка 2015. Праверана 31 жніўня 2013.
  3. ↑ Rinuncia del Segretario di Stato e nomina del nuovo Segretario di Stato, 31.08.2013(недаступная спасылка) (італ.)
  4. ↑ Il Papa nomina Mons. Pietro Parolin nuove segretario di stato(нявызн.). Radio Vaticana (31 жніўня 2013). Праверана 31 жніўня 2013.
  5. ↑ Pope’s appointment of Parolin welcomed by diplomats and churchmen alike Архівавана 2 верасня 2013.
  6. ↑ New Secretary of State named Архівавана 3 верасня 2013.
  7. ↑ Until Created Cardinal, Archbishop Pietro Parolin, Will Be PRO-Secretary Of State, Holy See, Not Secretary Of State
  8. ↑ Папа Францыск апублікаваў імёны новых кардыналаў
  9. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana Rev.mo Mons. Pietro Parolin (італ.)
  10. ↑ Die deutsche Botschaft beim Heiligen Stuhl zur Verleihung des Großen Bundesverdienstkreuzes an Pietro Parolin; 22 августа 2009 года (ням.)
Папярэднік
кардынал Тарчызіа Бертонэ 		Дзяржаўны сакратар Святога Прастола
15 кастрычніка 2013 — 		Пераемнік
—
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=П’етра_Паралін&oldid=4760251"