П’етра Паралін

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
П'етра Паралін
Pietro Parolin
П'етра Паралін
Кардынал-святар з тытулам царквы Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela.
Герб
Сцяг
59-ы Дзяржаўны сакратар Святога Прастола
з 15 кастрычніка 2013
Царква: Рымска-каталіцкая царква
Папярэднік: Кардынал Тарчызіа Бертонэ
Адукацыя:
Прафесія: ксёндз, дыпламат
Нараджэнне: 17 студзеня 1955(1955-01-17)[1] (64 гады)
Прыняцце свяшчэннага сану: 27 красавіка 1980
Епіскапская хіратонія: 12 верасня 2009
Кардынал з: 22 лютага 2014
Узнагароды:
Вялікі крыж ордэна За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай
Камандор ордэна За заслугі перад ФРГ
Commons-logo.svg Выявы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Паралін.

Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал П’етра Паралін (італ.: Pietro Parolin; нар. 17 студзеня 1955, Ск'явон, Італія) — італьянскі кардынал, ватыканскі дыпламат і курыяльны саноўнік. Намеснік Сакратарачы па адносінах з дзяржавамі (трэцяя па значнасці пасада ў дыпламатычнай службе Ватыкана) з 30 кастрычніка 2002 па 17 жніўня 2009. Тытулярны архібіскуп Акуіпендыум з 17 жніўня 2009. Апостальскі нунцый у Венесуэле з 17 жніўня 2009 па 15 кастрычніка 2013. Дзяржаўны сакратар Святога Прастола з 15 кастрычніка 2013. Кардынал-святар з тытулам царквы Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela з 22 лютага 2014.

Ранняе жыццё, адукацыі і святарства[правіць | правіць зыходнік]

П’етра Паралін нарадзіўся 17 студзеня 1955 года, у Ск'явоне, правінцыя Вічэнца, і быў сынам кіраўніка крамы сельскагаспадарчай тэхнікі і настаўніцы пачатковай школы. У яго ёсць сястра і брат. Ва ўзросце дзесяці гадоў яго бацька загінуў у аўтакатастрофе[3].

Пасля таго як ён быў пасвечаны ў святара 27 красавіка 1980 года, яго ўзялі ў аспірантуру кананічнага права ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце і ў той жа час па дыпламатыі ў Папскую Царкоўную Акадэмію.

На дыпламатычнай службе Святога Прастола[правіць | правіць зыходнік]

Айцец Паралін паступіў на дыпламатычную службу Святога Прастола ў 1986 годзе ва ўзросце 31 года і служыў Святому Прастолу ў якасці дыпламата на працягу 20 гадоў. Ён служыў на працягу трох гадоў у апостальскай нунцыятуры ў Нігерыі і яшчэ тры гады (1989—1992 гады) у апостальскай нунцыятуры ў Мексікі. У Нігерыі ён пазнаёміўся з праблемамі ў хрысціянска-мусульманскіх адносінах. Падчас свайго знаходжання ў Мексіцы ён удзельнічаў у заключным этапе шырокай працы, распачатай архібіскупам Джыралама Прыджонэ, якая прывяла да юрыдычнага прызнання Рымска-каталіцкай царквы ў 1992 годзе і ўсталявання дыпламатычных адносін паміж Святым Прастолам і Мексікай. Гэтыя працаёмкія перамовы прывялі да таго, што Мексіка афіцыйна праліла святло на свецкі і антыклерыкальны адбітак краіны, які распаўсюджваецца і на яе Канстытуцыю.[3]

У Рыме дырэктарам паводле краін па Іспаніі, Андоры, Італіі, Сан-Марына. Ён валодае італьянскай, англійскай, французскай і іспанскай і латынню.

Дзяржаўны сакратар Святога Прастола[правіць | правіць зыходнік]

31 жніўня 2013 года Папа Францыск, у адпаведнасці з канонам 354 Кодэкса кананічнага права, прыняў адстаўку кардынала Тарчызіа Бертонэ, з пасады дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, просячы яго заставацца на пасадзе да 15 кастрычніка 2013 года, з усімі дадатковымі пасадамі. У той жа час, Папа прызначыў П’етра Параліна, тытулярнага архібіскупа Акуіпендыума, апостальскага нунцыя ў Венесуэле, новым дзяржаўным сакратаром Святога Прастола. Ён зойме сваю пасаду 15 кастрычніка 2013 года.[4][5]

П’етра Паралін самы малады дзяржаўны сакратар Святога Прастола з часоў кардынала Эўджэніа Пачэлі, які стаў дзяржаўным сакратаром у 54 года.[6] Паралін лічыцца прадстаўніком школы кардыналаў Казаролі і Сільвестрыні — гэтых двух найбуйнейшых ватыканскіх дыпламатаў эпохі пасада II Ватыкана[7].

Архібіскуп Паралін не быў прызначаны пра-дзяржаўным сакратаром тым часам, як гэта прынята для архібіскупаў, якія маюць пасаду ў Рымскай курыі, звычайна прызначаецца кардынал, таму што ён яшчэ афіцыйна не заняў пасаду. Чакалася, што Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на наступнай кансісторыі, у сувязі з тым, што пасада дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, па ступені важнасці такая, што яе заўсёды займае кардынал.[8] Стаў першым у гісторыі дзяржаўным сакратаром, не якія маюць кардынальскай годнасці.

Кардынал[правіць | правіць зыходнік]

Як і чакалася шматлікія экспертамі, 12 студзеня 2014 года было абвешчана, што П’етра Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на кансісторыі ад 22 лютага 2014 года, яго імя першае ў спісе.[9]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Pietro Kardinal Parolin // Munzinger-Archiv — 1913. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ (unspecified title) Праверана 8 ліпеня 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 The talents of the priest and diplomat Fr. Pietro Parolin. Vatican Insider (30 жніўня 2013). Праверана 31 жніўня 2013.
  4. ↑ Rinuncia del Segretario di Stato e nomina del nuovo Segretario di Stato, 31.08.2013 (італ.) 
  5. ↑ Il Papa nomina Mons. Pietro Parolin nuove segretario di stato (Italian). Radio Vaticana (31 жніўня 2013). Праверана 31 жніўня 2013.
  6. ↑ Pope’s appointment of Parolin welcomed by diplomats and churchmen alike
  7. ↑ New Secretary of State named
  8. ↑ Until Created Cardinal, Archbishop Pietro Parolin, Will Be PRO-Secretary Of State, Holy See, Not Secretary Of State
  9. ↑ Папа Францыск апублікаваў імёны новых кардыналаў
  10. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana Rev.mo Mons. Pietro Parolin(італ.) 
  11. ↑ Die deutsche Botschaft beim Heiligen Stuhl zur Verleihung des Großen Bundesverdienstkreuzes an Pietro Parolin; 22 августа 2009 года(ням.) 


Папярэднік:
кардынал Тарчызіа Бертонэ 		Дзяржаўны сакратар Святога Прастола
15 кастрычніка 2013 — 		Пераемнік:
—
Прагляд гэтага шаблона
  Слоўнікі і энцыклапедыі
Нарматыўны кантроль
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=П’етра_Паралін&oldid=3157899"