П’етра Паралін
| П'етра Паралін | |||
| Pietro Parolin | |||
 Кардынал-святар з тытулам царквы Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela. | |||
 | |||
|
|||
|---|---|---|---|
| з 15 кастрычніка 2013 | |||
| Царква: | Рымска-каталіцкая царква | ||
| Папярэднік: | Кардынал Тарчызіа Бертонэ | ||
| Адукацыя: | |||
| Прафесія: | ксёндз, дыпламат | ||
| Нараджэнне: |
17 студзеня 1955 (64 гады) |
||
| Прыняцце свяшчэннага сану: | 27 красавіка 1980 | ||
| Епіскапская хіратонія: | 12 верасня 2009 | ||
| Кардынал з: | 22 лютага 2014 | ||
| Узнагароды: |
|
||
 Выявы на Вікісховішчы | |||
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |||
Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал П’етра Паралін (італ.: Pietro Parolin; нар. 17 студзеня 1955, Ск'явон, Італія) — італьянскі кардынал, ватыканскі дыпламат і курыяльны саноўнік. Намеснік Сакратарачы па адносінах з дзяржавамі (трэцяя па значнасці пасада ў дыпламатычнай службе Ватыкана) з 30 кастрычніка 2002 па 17 жніўня 2009. Тытулярны архібіскуп Акуіпендыум з 17 жніўня 2009. Апостальскі нунцый у Венесуэле з 17 жніўня 2009 па 15 кастрычніка 2013. Дзяржаўны сакратар Святога Прастола з 15 кастрычніка 2013. Кардынал-святар з тытулам царквы Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela з 22 лютага 2014.
Змест
Ранняе жыццё, адукацыі і святарства[правіць | правіць зыходнік]
П’етра Паралін нарадзіўся 17 студзеня 1955 года, у Ск'явоне, правінцыя Вічэнца, і быў сынам кіраўніка крамы сельскагаспадарчай тэхнікі і настаўніцы пачатковай школы. У яго ёсць сястра і брат. Ва ўзросце дзесяці гадоў яго бацька загінуў у аўтакатастрофе[2].
Пасля таго як ён быў пасвечаны ў святара 27 красавіка 1980 года, яго ўзялі ў аспірантуру кананічнага права ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце і ў той жа час па дыпламатыі ў Папскую Царкоўную Акадэмію.
На дыпламатычнай службе Святога Прастола[правіць | правіць зыходнік]
Айцец Паралін паступіў на дыпламатычную службу Святога Прастола ў 1986 годзе ва ўзросце 31 года і служыў Святому Прастолу ў якасці дыпламата на працягу 20 гадоў. Ён служыў на працягу трох гадоў у апостальскай нунцыятуры ў Нігерыі і яшчэ тры гады (1989—1992 гады) у апостальскай нунцыятуры ў Мексікі. У Нігерыі ён пазнаёміўся з праблемамі ў хрысціянска-мусульманскіх адносінах. Падчас свайго знаходжання ў Мексіцы ён удзельнічаў у заключным этапе шырокай працы, распачатай архібіскупам Джыралама Прыджонэ, якая прывяла да юрыдычнага прызнання Рымска-каталіцкай царквы ў 1992 годзе і ўсталявання дыпламатычных адносін паміж Святым Прастолам і Мексікай. Гэтыя працаёмкія перамовы прывялі да таго, што Мексіка афіцыйна праліла святло на свецкі і антыклерыкальны адбітак краіны, які распаўсюджваецца і на яе Канстытуцыю.[2]
У Рыме дырэктарам паводле краін па Іспаніі, Андоры, Італіі, Сан-Марына. Ён валодае італьянскай, англійскай, французскай і іспанскай і латынню.
Дзяржаўны сакратар Святога Прастола[правіць | правіць зыходнік]
31 жніўня 2013 года Папа Францыск, у адпаведнасці з канонам 354 Кодэкса кананічнага права, прыняў адстаўку кардынала Тарчызіа Бертонэ, з пасады дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, просячы яго заставацца на пасадзе да 15 кастрычніка 2013 года, з усімі дадатковымі пасадамі. У той жа час, Папа прызначыў П’етра Параліна, тытулярнага архібіскупа Акуіпендыума, апостальскага нунцыя ў Венесуэле, новым дзяржаўным сакратаром Святога Прастола. Ён зойме сваю пасаду 15 кастрычніка 2013 года.[3][4]
П’етра Паралін самы малады дзяржаўны сакратар Святога Прастола з часоў кардынала Эўджэніа Пачэлі, які стаў дзяржаўным сакратаром у 54 года.[5] Паралін лічыцца прадстаўніком школы кардыналаў Казаролі і Сільвестрыні — гэтых двух найбуйнейшых ватыканскіх дыпламатаў эпохі пасада II Ватыкана[6].
Архібіскуп Паралін не быў прызначаны пра-дзяржаўным сакратаром тым часам, як гэта прынята для архібіскупаў, якія маюць пасаду ў Рымскай курыі, звычайна прызначаецца кардынал, таму што ён яшчэ афіцыйна не заняў пасаду. Чакалася, што Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на наступнай кансісторыі, у сувязі з тым, што пасада дзяржаўнага сакратара Святога Прастола, па ступені важнасці такая, што яе заўсёды займае кардынал.[7] Стаў першым у гісторыі дзяржаўным сакратаром, не якія маюць кардынальскай годнасці.
Кардынал[правіць | правіць зыходнік]
Як і чакалася шматлікія экспертамі, 12 студзеня 2014 года было абвешчана, што П’етра Паралін будзе ўзведзены ў кардыналы на кансісторыі ад 22 лютага 2014 года, яго імя першае ў спісе.[8]
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Кавалер Вялікага крыжа ордэны «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай» (24 чэрвеня 2005 года)[9]
- Камандор ордэна ордэны «За заслугі перад Федэратыўнай Рэспублікай Германія» (2009 год)[10].
Зноскі
- ↑ (unspecified title) Праверана 8 ліпеня 2019.
- ↑ 2,0 2,1 The talents of the priest and diplomat Fr. Pietro Parolin. Vatican Insider (30 жніўня 2013). Праверана 31 жніўня 2013.
- ↑ Rinuncia del Segretario di Stato e nomina del nuovo Segretario di Stato, 31.08.2013 (італ.)
- ↑ Il Papa nomina Mons. Pietro Parolin nuove segretario di stato (Italian). Radio Vaticana (31 жніўня 2013). Праверана 31 жніўня 2013.
- ↑ Pope’s appointment of Parolin welcomed by diplomats and churchmen alike
- ↑ New Secretary of State named
- ↑ Until Created Cardinal, Archbishop Pietro Parolin, Will Be PRO-Secretary Of State, Holy See, Not Secretary Of State
- ↑ Папа Францыск апублікаваў імёны новых кардыналаў
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana Rev.mo Mons. Pietro Parolin(італ.)
- ↑ Die deutsche Botschaft beim Heiligen Stuhl zur Verleihung des Großen Bundesverdienstkreuzes an Pietro Parolin; 22 августа 2009 года(ням.)
| Папярэднік: кардынал Тарчызіа Бертонэ |
Дзяржаўны сакратар Святога Прастола 15 кастрычніка 2013 — |
Пераемнік: — |
|
- Выпускнікі Папскай Царкоўнай акадэміі
- Выпускнікі Папскага Грыгарыянскага ўніверсітэта
- Нарадзіліся 17 студзеня
- Нарадзіліся ў 1955 годзе
- Нарадзіліся ў правінцыі Вічэнца
- Кавалеры Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»
- Камандоры ордэна За заслугі перад ФРГ
- Асобы
- Кардыналы Італіі
- Дзяржаўныя сакратары Ватыкана
- Каталіцкія архібіскупы
- Апостальскія нунцыі ў Венесуэле
