Самуэль Шмід

Самуэль Шмід
ням.: Samuel Schmid
член Федэральнага савета Швейцарыі[d] 1 студзеня 2001 — 31 снежня 2008
Папярэднік	Adolf Ogi
Пераемнік	Улі Маўрэр
член Нацыянальнага савета Швейцарыі[d] 19 верасня 1994 — 5 снежня 1999
член Савета кантонаў Швейцарыі[d] 6 снежня 1999 — 6 снежня 2000
прэзідэнт Швейцарыі[d] 1 студзеня 2005 — 31 снежня 2005
Папярэднік	Joseph Deiss
Пераемнік	Moritz Leuenberger
Head of the Federal Department of Defence, Civil Protection and Sports[d] 2001 — 2008
Нараджэнне	8 студзеня 1947(1947-01-08) (77 гадоў) Rüti bei Büren, Берн, Швейцарыя
Партыя	BDP/PBD[d]
Адукацыя	Kantonsschule Solothurn[d] Бернскі ўніверсітэт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Самуэль Шмід (ням.: Samuel Schmid; нар. 8 студзеня 1947, Руці-бай-Бюрэн, кантон Берн, Швейцарыя) — швейцарскі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Член Федэральнага савета Швейцарыі, начальнік дэпартамента абароны і спорту ў 2000—2008. Віцэ-прэзідэнт Швейцарыі ў 2004 годзе. Прэзідэнт Швейцарыі ў 2005 годзе.

Начальнік ваеннага ведамства

Дзейнасць Шміда на пасадзе начальніка ваеннага ведамства склалася няўдала. У прыватнасці, яму не ўдалося правесці праз парламент праграму пераўзбраення арміі. Таксама вялікі ўрон яго рэпутацыі прынесла прызначэнне кіраўніком узброенымі сіламі Швейцарыі Роланда Нефа, якога абвінавацілі ў нявартым такой высокай пасады паводзінах. Шмід быў абраны ў Федэральную раду, быўшы чальцом кансерватыўнай Швейцарскай народнай партыі, але неўзабаве пасля абрання быў змушаны пакінуць сваю партыю і перайсці ў ізноў нядаўна створаную на аснове яе ўмеранага крыла Бюргерска-дэмакратычную партыю.

Падрабязнасці адстаўкі

Выйшаў у адстаўку з пасады члена Федэральнага савета пад націскам як ліберальных сіл, якія абвінавачвалі яго ў недастаткова радыкальным праекце ваеннай рэформы, так і кансерватараў з Народнай партыі, якія страцілі з выхадам Шміта з партыі сваё месца ў Федэральным савеце. Сам Шмід заявіў, што сыходзіць з пасады па стане здароўя і з прычыны прыязнасці да войска, якое можа пацярпець ад занадта рэзкіх рэформаў. На месца, якое вызвалілася пасля адстаўкі Шміда, у Федэральным савеце прэтэндаваў Крыстаф Блохер, аднак пацярпеў паражэнне дзякуючы сваёй рэпутацыі нацыяналіста.