Светлахвойны лес

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вясновы хваёвы лес з хмызняковым падлескам і травяным ярусам.

Светлахвойны леслес, дзе галоўнымі лесаўтваральнымі пародамі з'яўляюцца святлалюбныя хвойныя драўняныя пароды (хвоя, лістоўніца). Шырока распаўсюджаны ў Расіі, Скандынаўскіх краінах, ЗША, Канадзе. Ажурнасць крон і адносна невялікая самкнутасць полагу прапускаюць большую колькасць ападкаў і святла, чым у цёмнахваёвых і змяшаных хвойных лясах, лепш выграваюцца глебы. Таму наглебавае покрыва і падлесак развіваюцца больш інтэнсіўна, падзолаўтваральны працэс адбываецца хутчэй, не накопліваецца грубы перагной і ў выніку глебы больш урадлівыя. Светлахвойныя насаджэнні часцей аднаўзроставыя, таму што падрост святлалюбных парод дрэнна захоўваецца пад полагам лесу. Аднак нізавыя пажары, якія цыклічна паўтараюцца, садзейнічаюць фарміраванню рознаўзроставых дрэвастояў у светлахвойных лясах.[1][2]

Лістоўнічны лес расце ад засушлівых стэпаў да зоны лесатундры і верхняй мяжы лесу ў горах. Паверхневая каранёвая сістэма лістоўніцы дазваляе ім існаваць ва ўмовах вечнай мерзлаты, наімховых балотых. Распаўсюджваецца на поўнач далей за іншыя драўняныя пароды. Лістоўніца - самая распаўсюджаная лесаўтваральная парода і адзінае іглічнае дрэва з ігліцай, якая ападае на зіму.[3][4]

Хваёвы лес расце галоўным чынам ва ўмеранай лясной і лесастэпавай зоне Паўночнага паўшар'я, таксама сустракаецца ў тропіках і субтропіках.[5].

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Энциклопедия лесного хозяйства. — М.: ВНИИЛМ, 2006. — Т. 2. — С. 350. — 416 с. — ISBN 5-94737-023-9
  2. Светлохвойный леса. // Лесная энциклопедия / Гл. редактор Г. И. Воробьёв. — М.: Советская энциклопедия, 1986. — Т. 2. — 631 с. — 100 000 экз.
  3. Лиственничные леса // Лесная энциклопедия / Гл. ред. Г. И. Воробьёв. — М.: Сов. энциклопедия, 1986. — Т. 2. — 631 с. — 100 000 экз.
  4. Лиственница / Биологический словарь Архівавана 7 студзеня 2014.
  5. Сосновые леса. Лесная энциклопедия / Гл. редактор Г. И. Воробьёв. — М.: Советская энциклопедия, 1986. — Т. 2. — 631 с. — 100 000 экз.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]