Свята-Мікалаеўская царква (Ястрамбель)
| Царква | |
| Свята-Мікалаеўская царква | |
|---|---|
| 53°01′49,68″ пн. ш. 25°57′19,55″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Беларусь |
| Вёска | Ястрамбель |
| Канфесія | Беларуская праваслаўная царква |
| Архітэктурны стыль | народнае дойлідства Беларусі |
| Дата пабудовы | 1840 год |
| Стан | не захавалася |
 |
|
Свята-Мікалаеўская царква — праваслаўны храм, які знаходзіўся ў в. Ястрамбель Баранавіцкага раёна і не захаваўся.
Была размешчана ў баку ад вёскі. Пабудавана ў 1840 г. з дрэва, рэканструявана ў 1925 г.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Першае апісанне драўлянай капліцы ў імя свяціцеля Мікалая Цудатворца ў маёнтку Ястрамбель змешчана ў дакументах Візітаў уніяцкіх цэркваў Мінскага і Навагрудскага сабораў 1680—1682 гг., што захоўваюцца ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі. Капліца была пабудавана па фундацыі пана Моклака.
Згодна з апісаннем 1864 года ў вёсцы Ястрамбель размяшчалася драўляная 5 класа Свята-Мікалаеўская царква, пабудаваная ў 1840 годзе прыхаджанамі. Пры царкве было 50 дзесяцін зямлі. Прыхаджан 865.
У апісанні цэркваў і прыходаў Мінскай епархіі 1879 года згадваецца драўляная Свята-Мікалаеўская царква, пабудаваная ў 1840 годзе.
У склад прыходу ўваходзілі вёскі Ястрамбель, Малахоўцы, Скварчыцы, Гінцавічы, Кунцэвічы, Валахва, Гайкаўцы, Замошша. Прыхаджан 1533 душ.
Настаяцелем храма быў Аляксандр Савіч, рукапаложаны ў 1849 годзе, узнагароджаны скуф'ею. Пры царкве было заснавана царкоўна-прыходскае папячыцельства і школа.
Святары Свята-Мікалаеўскай царквы вёскі Ястрамбель: Іаан Лаўроўскі (1889), Іаан Лукашэвіч (1893), Іосіф Кезевіч (1895—1908), Канстанцін Радзівіновіч (1910), Стэфан Сінякоў (1912—1915) (даты пададзены па гадах выхаду Памятных кніжак Мінскай губерніі).
Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]
Царква была вырашана кубападобным зрубам з глухім купалам над гонтавым дахам і прырубам апсіды. Вокны размешчаны ў адзін рад, мелася двое дзвярэй. Драўляны іканастас быў пафарбаваны ў карычневы колер, з пацямнеўшаю пазалотаю ў некаторых месцах, складаўся з 7 абразоў мясцовага пісьма.
На званіцы, размешчанай асобна, было тры званы вагою ў 5, 2 і 1 пуд.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Праваслаўныя храмы Беларусі : энцыклапедычны даведнік / А. М. Кулагін; маст.: З. Э. Герасімовіч, У. П. Свентахоўскі. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 653 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0389-4. — С. 613.
- «Візіты уніяцкіх цэркваў Мінскага і Навагрудскага сабораў 1680—1682 гг.» / Укладальнік Д. В. Лісейчыкаў. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2009. — 270 с., стар. 126—127.
- Историко-статистическое описание Минской епархии, составленное ректором Минской духовной семинарии Архимандритом Николаем, Санкт-Петербург, 1864, Новогрудский уезд, стар. 202—213.
- Описание церквей и приходов Минской епархии, Минск, 1879.
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка горада Баранавічы і Баранавіцкага раёна // Г. К. Кісялёў (галоўны рэдактар), Р. Б. Венцэль, М. К. Дзёмін і інш. (рэдкал.), М. І. Бернат (укладальнік). — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 736 с.: іл. — ISBN 985-6302-28-5. — С. 647.
- Памятныя кніжкі Мінскай губерніі на 1883, 1889, 1891, 1893, 1895, 1898, 1900, 1902, 1905, 1907, 1908, 1910, 1912, 1913, 1915 гады.