Слабада (Іжскі сельсавет)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Слабада
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Заснаваны
Першая згадка
Колькасць двароў
52
Насельніцтва
82 чалавекі (2012)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+3751771
Паштовыя індэксы
222445
Аўтамабільны код
5
Слабада на карце Беларусі ±
Слабада (Іжскі сельсавет) (Беларусь)
Слабада (Іжскі сельсавет)
Слабада (Іжскі сельсавет) (Мінская вобласць)
Слабада (Іжскі сельсавет)

Слабада — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Іжскага сельсавета.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1921—1945 гадах вёска ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскага павета, гміны Іжа, пазней (1932)[1] у складзе гміны Вішнева[2][3][4][5].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1866 год — 563 жыхары, 52 двары[6].
  • 1921 год — 518 жыхароў, 94 двары[7].
  • 1931 год — 546 жыхароў, 100 двароў[8].

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

  • Марыя Бачкарова. Народная руская гераіня. Служыла тут у 1916 годзе ў Полацкім пяхотным палку пад іменем Яшка[9].

Зноскі

  1. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 marca 1932 r. o zniesieniu gminy wiejskiej Iża i o zmianie granic niektórych gmin wiejskich w powiecie wilejskim, województwie wileńskiem.. isap.sejm.gov.pl. Праверана 9 сакавіка 2023.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
  3. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_X/796
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 84.
  8. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 62
  9. Нарачанка і яе берагі 2013.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]