Лыцавічы
Выгляд
Аграгарадок
Лыцавічы
| ||||||||||||||||||||||||||
Лы́цавічы[1] (трансліт.: Lycavičy, руск.: Лыцевичи) — аграгарадок у Вілейскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Іжскага сельсавета. На 2012 год 182 двары, 497 жыхароў, з іх працаздольных — 347.
Цэнтральная сядзіба ААТ «Чурлёны», кіраўнік Пётр Мікалаевіч Міргалоўскі.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У 1938 годзе — вёска ў Вішнеўскай вясковай гміне Свянцянскага павета. 74 двары, 383 жыхары.
З 1940 года ў складзе Куранецкага раёна Вілейскай вобласці БССР. Цэнтр Чурлёнскага сельсавета (у 1959 годзе далучаны да Іжанскага сельсавета).
У 2003 годзе ў вёсцы было 170 двароў, 538 жыхароў[2]. З 2008 года аграгарадок.
Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]- Іосіф Міхайлавіч Сцепановіч, беларускі вучоны ў галіне батанікі. Старшыня тэрміналагічнай камісіі Рады Таварыства беларускай мовы[2].
Памятныя мясціны
[правіць | правіць зыходнік]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/%D0%9B%D1%8B%D1%86%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B._%D0%9F%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B2%D1%8B_%D0%BC%D0%BB%D1%8B%D0%BD_1926_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0.jpg/220px-%D0%9B%D1%8B%D1%86%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B._%D0%9F%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B2%D1%8B_%D0%BC%D0%BB%D1%8B%D0%BD_1926_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0.jpg)
- Паравы млын 1926 года
- Былы панскі гараж, гаспадарчыя пабудовы, сядзібны парк
Культавыя ўстановы
[правіць | правіць зыходнік]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/%D0%9A%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%B0_%D0%A1%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%BE%D0%B9_%D0%9F%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D0%B4%D0%BD%D0%B0%D0%B9_%D0%93%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%8B_%28%D0%9B%D1%8B%D1%86%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%29_02.jpg/220px-%D0%9A%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%B0_%D0%A1%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%BE%D0%B9_%D0%9F%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D0%B4%D0%BD%D0%B0%D0%B9_%D0%93%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%8B_%28%D0%9B%D1%8B%D1%86%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%29_02.jpg)
- Капліца ў гонар праведнай Ганны (асвечаная ў 2012 годзе)
Зноскі
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт Лы́чавічы
- ↑ а б Нарачанка і яе берагі 2013, с. 373—381.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Барыс С. В., Рогач А. В. Нарачанка і яе берагі. — Мн.: Выдавец Зміцер Колас, 2013. — С. 373—381. — 712 с. — 99 экз. — ISBN 978-985-6992-37-0.
- Licewicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 207.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лыцавічы