Слаіста-кучавыя воблакі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Слаіста-кучавыя воблакі

Слаі́ста-кучавы́я во́блакі[1] (Stratocumulus, Sc) — воблакі ў выглядзе шэрых або белых (ці адначасова абодвух адценняў) слаёў і град, амаль заўсёды з больш цёмнымі часцінкамі, якія складаюцца з буйных акруглых або валападобных элементаў.

Вертыкальная магутнасць невялікая, размешчаны на вышыні да 2 км. Складзены з дробных кропель (пры адмоўных тэмпературах пераахалоджаных), зрэдку трапляюцца буйныя кроплі дажджу і ядры крупы, сняжынкі і снежныя камякі. Узнікаюць пры хвалевых рухах паветра, асабліва ў слаях інверсій і над падветранымі схіламі ўзвышшаў, пры турбулентным абмене, пры трансфармацыі воблакаў іншых тыпаў, асабліва кучавых і кучава-дажджавых. Часта трапляюцца адначасова з кучавымі воблакамі. Ападкі з большасці гэтых воблакаў не выпадаюць.

Віды і разнавіднасці[правіць | правіць зыходнік]

Слаіста-кучавыя воблакі падзяляюцца на наступныя віды і разнавіднасці:[2]

  • Слаіста-кучавыя хвалістыя (Stratocumulus undulatus, Sc und.) — у выглядзе чаргавання градаў і валоў, якія зліваюцца ў суцэльнае покрыва або раздзяляюцца прасветамі.
    • прасвечаныя (Stratocumulus translucidus, Sc trans.) — грады, пласціны ці глыбы, паміж якімі назіраюцца прасветы блакітнага неба або верхнія воблакі;
    • шчыльныя (Stratocumulus opacus, Sc op.) — складаюцца з глыбаў ці пласцін, што зліваюцца ў цёмна-шэрую масу шчыльных воблакаў, ніжняя мяжа якіх выразна акрэслена, а на яе фоне адрозніваюцца валы ці грады;
    • лінзападобныя (Stratocumulus lenticularis, Sc lent.) — асобныя, выцягнутыя ў даўжыню, даволі плоскія лінзападобныя воблакі.
  • Слаіста-кучавыя кучавападобныя (Stratocumulus cumuliformis, Sc cuf.) — вылучаюцца прекметнай магутнасцю.
    • вежападобныя (Stratocumulus castellanus, Sc cast.) — слаіста-кучавыя воблакі, з якіх у асобных месцах узыходзяць вежы ці купалы, якія нагадваюць невялікія кучава-дажджавыя воблакі;
    • дзённыя, якія расцякаюцца (Stratocumulus diurnalis, Sc diurn.) — утвараюцца з дзённых кучавых воблакаў у выглядзе нізкага працяглага слоя ці градаў, якія распадаюцца;
    • вячэрнія, якія расцякаюцца (Stratocumulus vesperalis, Sc vesp.) — утвараюцца вечарам у выніку аслаблення канвекцыі, якое выклікае асяданне вяршынь кучавых воблакаў і расцяканне іх ніжняй часткі ў выглядзе плоскіх доўгіх градаў;
    • вымяпадобныя (Stratocumulus mammatus, Sc mam.) — з пукатасцямі, звернутымі ўніз.

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. БелЭн 2002.
  2. Каўрыга П. А. Метэаралогія і кліматалогія. Вуч. дапаможнік для студэнтаў геагр. фак. — Мн: БДУ, 2004.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]