Сярэднеіранскія горы

Сярэднеіранскія горы
Краіна	Іран;
Даўжыня	каля 1 000 км
Шырыня	да 300 км
Найвышэйшая вяршыня	Хезар
Найвышэйшы пункт	4420 м

Сярэднеіра́нскія го́ры^[1] — горная сістэма ў Азіі, у Іране, ва ўнутранай частцы Іранскага нагор’я.

Даўжыня Сярэднеіранскіх гор у напрамку з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход каля 1000 км. Шырыня да 300 км. Пераважаюць вышыні 2000—2500 м. Найвышэйшая вяршыня — гара (патухлы вулкан^[2]) Хезар (4420 м). Галоўныя хрыбты — Кухруд^[1]^[2] і Кухбенан^[2]. Складзены асадкавымі і вулканічнымі горнымі пародамі. Маюцца шматлікія восыпы. Ападкаў выпадае 100—300 мм за год. На схілах гор — горныя пустыні і паўпустыні, у грабянёў — горныя стэпы. Па далінах рэк — тугайныя зараснікі (таполя, лох, вярба, грэцкі арэх^[2]).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Сярэднеіра́нскія го́ры // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 359. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Сре́днеира́нские го́ры // Т. 24А. Собаки — Струна. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 372. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
Сре́днеира́нские го́ры // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 452. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
Сре́днеира́нские го́ры // Энциклопедический географический словарь (руск.). — М.: РИПОЛ классик, 2011. — С. 636. — 800 с. — (Словари нового века). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-386-03063-6.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] а ^б БелЭн 2002.

[FOOTNOTEВСЭ1976-2] а ^б ^в ^г ВСЭ 1976.

[1]

[2]