Тодар Куніцкі

Тодар Куніцкі
Тодар Куніцкі
Дата нараджэння	14 мая 1899
Месца нараджэння	Повязынь, Радашковіцкі сельсавет, Маладзечанскі раён, СССР;
Дата смерці	5 сакавіка 1985 (85 гадоў)
Месца смерці	Гданьск, Гданьскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка;
Месца пахавання	Гданьск;
Род дзейнасці	урач
Альма-матар	Універсітэт Стэфана Баторыя; медыцынскі факультэт Віленскага ўніверсітэта[d];
Партыя	Беларускі сялянскі саюз;
Член у	Беларускі студэнцкі саюз; Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тодар Куніцкі (14 мая 1899, в. Повязынь каля Маладзечна — 5 сакавіка 1985, Гданьск) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч.

Біяграфія

Нарадзіўся ў в. Повязынь у заможнай сям’і^[1].

Скончыў мясцовую пачатковую школу і Радашковіцкае вышэйшае пачатковае вучылішча. Вучыўся спачатку на юрыдычным, а потым медыцынскім факультэце Універсітэта Стэфана Баторыя ў Вільні. Адзін з арганізатараў і кіраўнікоў Беларускага студэнцкага саюза. З’яўляўся адным з актыўных удзельнікаў Беларускага сялянскага саюза, уваходзіў у склад Беларускага цэнтральнага аб’яднання выбарчага камітэта, які стварыўся з мэтай падрыхтоўкі да выбараў у польскі Сейм^[1].

У маі 1931 года прыняты ў БІГіК разам з Браніславам Туронкам^[2].

Друкаваўся на старонках «Беларускай крыніцы», дзе змяшчаў навукова-папулярныя артыкулы на медыцынскую тэму^[1].

У 1933 годзе скончыў медыцынскі факультэт Універсітэта Стэфана Баторыя, працаваў урачом на Беласточчыне — у Гайнаўцы і Ясяноўцы, а потым у Вільні. Карыстаўся вялікім аўтарытэтам сярод хворых^[1].

3 чэрвеня 1937 года Галоўнае ўпраўленне ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Указ № 33 «Спіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі з бібліятэк грамадскага карыстання, навучальных устаноў і кнігагандлю». Паводле Указа, «усе кнігі» Тодара Куніцкага прадугледжвалася «спальваць»^[3].

У 1939 г. мабілізаваны ў польскае войска. Прымаў удзел у баях з нямецкімі войскамі. З 1940 г. — у Вільні^[1]. Належыў да Беларускага нацыяналістычнага камітэта, сябраваў з мастаком П. Сергіевічам, спеваком М. Забэйда-Суміцкім^[1].

Летам 1944 г.^[1] выехаў з сям’ёй у Польшчу, працаваў урачом у Гданьску, дзе і памёр. Пахаваны на мясцовых гарадскіх могілках^[1].

Беларускі даследчык гісторыі Міхась Казлоўскі здолеў, аднак, знайсці старую (яшчэ XIX стагоддзя) хату ў вёсцы Повязынь на Маладзечаншчыне, дзе нарадзіўся Куніцкі, а ў той хаце (дакладней, у паветцы пры ёй) — некаторыя фотакарткі і партрэт Куніцкага, выкананы самадзейным мастаком^[4].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Тодар Куніцкі // Маладзечанская цэнтральная раённая бібліятэка імя Максіма Багдановіча
↑ А. Ф. Вашкевіч. Гарадскія і местачковыя арганізацыі Беларускай Хрысціянскай Дэмакратыі і Беларускага Інстытута Гаспадаркі і Культуры (1921—1939 гг.) // Гарады Беларусі ў кантэксце палітыкі, эканомікі, культуры: зборнік навук. артыкулаў / Гродз.дзярж. ун-т; рэдкалегія: І. П. Крэнь, І. В. Соркіна (адк. рэдактары) [і інш.]. — Гродна: ГрДУ, 2007.
↑ Алесь Лукашук. Мова гарыць (Загад № 33) // Спадчына : часопіс. — 1996. — № 3. — С. 76—91. — ISSN 0236-1019. Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2021.
↑ Алесь Пашкевіч. Галасы забытых людзей // Arche 10-2006

Спасылкі

Czasopis 2009-05(недаступная спасылка)

[molib-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Тодар Куніцкі // Маладзечанская цэнтральная раённая бібліятэка імя Максіма Багдановіча

[2] А. Ф. Вашкевіч. Гарадскія і местачковыя арганізацыі Беларускай Хрысціянскай Дэмакратыі і Беларускага Інстытута Гаспадаркі і Культуры (1921—1939 гг.) // Гарады Беларусі ў кантэксце палітыкі, эканомікі, культуры: зборнік навук. артыкулаў / Гродз.дзярж. ун-т; рэдкалегія: І. П. Крэнь, І. В. Соркіна (адк. рэдактары) [і інш.]. — Гродна: ГрДУ, 2007.

[3] Алесь Лукашук. Мова гарыць (Загад № 33) // Спадчына : часопіс. — 1996. — № 3. — С. 76—91. — ISSN 0236-1019. Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2021.

[4] Алесь Пашкевіч. Галасы забытых людзей // Arche 10-2006

[1]

[2]

[3]

[4]