Уладзімір Іосіфавіч Ананька

Уладзімір Іосіфавіч Ананька
Уладзімір Іосіфавіч Ананька
Дата нараджэння	4 красавіка 1929
Месца нараджэння	Менск, Менская акруга, Беларуская ССР, СССР;
Дата смерці	10 лістапада 1986 (57 гадоў)
Грамадзянства	Беларуская ССР;
Род дзейнасці	скульптар
Жанр	станковая скульптура і манументальная скульптура
Вучоба	Мінскі будаўнічы тэхнікум (1948); Мінскае мастацкае вучылішча (1952); Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1959);
Уплыў	Андрэй Ануфрыевіч Бембель і Аляксей Канстанцінавіч Глебаў

Уладзімір Іосіфавіч Ананька (нар. 4 красавіка 1929, Мінск — 10 лістапада 1986^[1]) — беларускі скульптар.

Біяграфія

Нарадзіўся 4 красавіка 1929 года ў Мінску. У 1947—1948 гадах вучыўся ў Мінскім будаўнічым тэхнікуме, у 1948—1952 гадах у Мінскім мастацкім вучылішчы. З 1957 года ўдзельнічаў у выстаўках: рэспубліканскіх, усесаюзных, замежных і міжнародных. Скончыў у 1959 годзе Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (выкладчыкі па спецыяльнасці: А. А. Бембель, А. К. Глебаў)^[2].

Працаваў у вобласці станковай і манументальнай скульптуры. Вялікае месца ў яго творчасці займаў партрэт^[2].

Асноўныя творы: «Партрэт дзяўчыны» (1962), «Партрэт бацькі» (1963), партрэты У. І. Леніна (1964), Я. Коласа (1968), Ф. Дзяржынскага (1968), Героя Савецкага Саюза І. Казінца (1970), К. Маркса (1970). Вядомыя яго кампазіцыйныя працы — «1905 год» (1957), «Даярка» (1959), «Каваль» (1962), а ў вобласці манументальнай пластыкі — помнік беларускай партызанцы Фені Конанавай у Любані Мінскай вобласці (1965—1967; у суаўтарстве з архітэктарамі В. Занковічам і Л. Левіным), помнік партызанам у вёсцы Чонкі Гомельскай вобласці (1962—1963; у суаўтарстве з архітэктарамі В. Занковічам і Л. Левіным), надмагільны помнік народнаму паэту БССР Я. Коласу (1970; у суаўтарстве са скульптарам М. М. Якавенкам і архітэктарам М. Г. Мызнікавым)^[2].