Уладзімір Мікалаевіч Тарноўскі

Уладзімір Мікалаевіч Тарноўскі
Уладзімір Мікалаевіч Тарноўскі
Дата нараджэння	17 студзеня 1947 (77 гадоў)
Месца нараджэння	Ужгарад, Закарпацкая вобласць, УССР, СССР;
Альма-матар	Львоўскі політэхнічны інстытут (1970);
Месца працы	Мінскпраект; Белдзяржпраект;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў;
Прэміі

Уладзімір Мікалаевіч Тарноўскі (нар. 17 студзеня 1947, г. Ужгарад, Закарпацкая вобласць, Украіна) — беларускі архітэктар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў у 1970 годзе Львоўскі політэхнічны інстытут. З 1970 года — архітэктар, галоўны архітэктар праектаў у «Мінскпраекце», з 1987 года — кіраўнік майстэрні «Белдзяржпраекта». У 1989—1996 гадах кіраўнік персанальнай творчай майстэрні, з 1996 года ізноў у інстытуце «Мінскпраект»^[1].

Член Саюза архітэктараў з 1974 года^[1]. Пражываў у Мінску.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя работы (у сааўтарстве): у Мінску — комплекс 9-, 12-павярховых жылых дамоў для Беларускай ваеннай акругі па Старавіленскім тракце (1974—1980), студэнцкі інтэрнат Інстытута народнай гаспадаркі па вул. Ванеева (1975), Дзяржаўны музычны тэатр Беларусі (1980), помнік А. С. Пушкіну і ландшафт навакольнага асяроддзя (1999); жылы гарадок Рось (Дзяржаўная прэмія Беларусі 1998); рэканструкцыя Рэзідэнцыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «Дразды» пад Мінскам (1997) і будынка Нацыянальнага банка Беларусі па вул. Леніна (2000). Сярод іншых работ: забудова мікрараёна «Тарон-4» у г. Ванадзор (Арменія; 1992), жылы дом па вул. Леніна ў Астане (1998)^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Дыплом СА СССР на Усесаюзным аглядзе творчасці маладых архітэктараў (1982)^[2]. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (1998, у сааўтарстве) — за архітэктуру жылога гарадка Рось Ваўкавыскага раёна Гродзенскай вобласці, здадзенага ў эксплуатацыю ў 1994—1997 гадах.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Тарноўскі Уладзімір Мікалаевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
↑ Тарновский Владимир Николаевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Тарноўскі Уладзімір Мікалаевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Тарновский Владимир Николаевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[БЭ-1] а ^б ^в Тарноўскі Уладзімір Мікалаевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

[2] Тарновский Владимир Николаевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[1]

[2]