Перайсці да зместу

Чапля чырвоная

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Чапля рыжая)
Чапля чырвоная
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Ardea purpurea Linnaeus, 1766

Арэал
выява

     Гнездавы арэал

     Цэлы год
Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  174791
NCBI  188373
EOL  1048982
FW  373507
Ardea purpurea

Чапля чырвоная, чапля рыжая (Ardea purpurea) — птушка з сямейства чаплевых.

Агульная характарыстыка

[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня цела 70—90 см, размах крылаў 120—150 см. Самка крыху меншая за самца.

Апярэнне чырвонай чаплі каштанава-бурае, спіна шэрая. Маладыя ў меншай ступені кантрастныя, ржава-шэрыя. Чырвоная чапля крыху драбнейшая за шэрую чаплю. Падобная да шэрай чаплі, але шыя і галава ржавага колеру. У палёце значна цямнейшая, без кантрасных белых плямаў на згібе крылаў, больш стройная.

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

Гняздуецца ў Еўропе, Паўднёвай Азіі і Афрыцы. Еўрапейскія чаплі зімуюць у Афрыцы, на поўдзень ад Сахары. У Еўропе паўночная мяжа гнездавання праходзіць на Украінскім Палессі, на тэрыторыі Беларусі рэдкі залётны від.

Чырвоная чапля жыве ў трысняговых зарасніках ля вады. Насяляе вялікія заліўныя балотныя тэрасы, парослыя трыснягом, паблізу вільготных адкрытых прастораў, зарастаючыя азёры, вільготныя палі (напрыклад, рысавыя).

Чырвоная чапля значна радзей садзіцца на дрэвы, чым іншыя буйныя чаплі. Дзякуючы доўгім пальцам можа хадзіць нават па самай топкай глебе. Калі яе спалохаць, яна выцягваецца ў трыснягу і падымае дзюбу вертыкальна ўверх, зліваючыся з навакольным асяроддзем. Гэтым яна вельмі нагадвае бугая.

Корміцца дробнай рыбай, жабамі, паўзунамі, насякомымі, грызунамі.

Гняздо ладзіць у густым трыснягу, спружыністая аснова з сухога трыснягу (часам пакладзеная на галіны) або скрыжаваных паміж сабой раслінах; іншы раз гняздо на кусце вярбы, якая расце на сплавіне.

Яйкі (3—6) злёгку падоўжаныя з тупым вузейшым канцом, зеленавата-блакітныя.

  • Птушкі Еўропы: Палявога вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.