Эдуард Зюс
Эдуард Зюс | |
---|---|
ням.: Eduard Suess | |
| |
Дата нараджэння | 20 жніўня 1831[1][2][…] |
Месца нараджэння | Лондан |
Дата смерці | 26 красавіка 1914[1][2][…] (82 гады) |
Месца смерці | Вена |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Franz Eduard Suess[d] |
Род дзейнасці | палеантолаг, палітык, выкладчык універсітэта, геолаг |
Навуковая сфера | геалогія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Вядомыя вучні | Rudolf Hoernes[d] |
Партыя | |
Член у |
|
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Эдуард Зюс (ням.: Eduard Suess; 20 жніўня 1831, Лондан — 26 красавіка 1914, Вена) — аўстрыйскі геолаг і грамадскі дзеяч. Менавіта яму належаць гіпотэзы аб існаванні суперкантынента Гандваны (1861) і акіяна Тэтыс (1893).
Навуковыя працы і дасягненні[правіць | правіць зыходнік]
З навуковых прац Зюса, галоўным чынам якія адносяцца да стратыграфіі Альп, да геалогіі Італіі і да сістэматыка брахіяпод, вядомыя: «Böhmische Graptolithen» (1852), «Brachiopoden der Kössener Schichten» (1854), «Brachiopoden der Hallstätter Schichten» (1855); «Über den Löss» (1866), «Charakter der österreich. Tertiärablagerungen» (1866), «Aequivalente des Rotliegenden in den Südalpen» (1868), «Die tertiären Landfaunen Mittelitaliens» (1871), «Bau der italienischen Halbinsel» (1872), «Die Enstehung der Alpen» (1875), «Die Zukunft des Goldes» (1877), «Die Zukunft des Silbers» (1892) і некаторыя іншыя.
Але галоўная, класічная праца Зюса «Das Antlitz der Erde» (1883—1888), у якой ён, адзін з самых выдатных сучасных геолагаў, прывёў у стройную сістэму найважнейшыя формы зямной паверхні і ўстанавіў законную сувязь сучаснага размеркавання мораў, акіянаў, мацерыкоў і горных ланцугоў з геалагічнай гісторыяй зямлі.
У 1875 годзе Зюс прапанаваў у геалогіі тэрмін біясферы.
У 1895 годзе Зюс быў абраны членам Шведскай каралеўскай акадэміі навук, а ў 1903 атрымаў медаль Коплі — вышэйшую ўзнагароду Каралеўскага таварыства Вялікабрытаніі. У канцы XIX ст. знакаміты аўстрыйскі геолаг Эдуард Зюс (1831—1914) у сваім трохтомніку «Аблічча Зямлі» падвёў вынік усяму развіццю геалогіі да XX ст. Ён даў карціну будовы і развіцця зямной кары з пазіцый кантракцыённай гіпотэзы. Зюс лічыў, што форма і будова складчатых горных ланцугоў паказваюць на іх утварэнне шляхам сціску зямной кары. Утварэнне марскіх упадзін Зюс прадстаўляе як працэс абвальвання зямной кары.
Зноскі
- ↑ а б Eduard Suess // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Eduard Sueß // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ NNDB — 2002.
- ↑ www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
- ↑ https://www.academie-sciences.fr/fr/Liste-des-membres-depuis-la-creation-de-l-Academie-des-sciences/les-membres-du-passe-dont-le-nom-commence-par-s.html
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
- Нарадзіліся 20 жніўня
- Нарадзіліся ў 1831 годзе
- Асобы
- Нарадзіліся ў Лондане
- Памерлі 26 красавіка
- Памерлі ў 1914 годзе
- Памерлі ў Вене
- Пахаваныя ў Аўстрыі
- Выкладчыкі Венскага ўніверсітэта
- Выпускнікі Венскага тэхнічнага ўніверсітэта
- Члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Члены Шведскай каралеўскай акадэміі навук
- Члены Баварскай акадэміі навук
- Члены Гётынгенскай акадэміі навук
- Члены і члены-карэспандэнты Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- Члены Аўстрыйскай акадэміі навук
- Члены РАН
- Члены Прускай акадэміі навук
- Члены Французскай акадэміі навук
- Узнагароджаныя медалём Коплі
- Замежныя члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Узнагароджаныя медалём Воластана
- Вучоныя паводле алфавіта
- Геолагі Аўстрыі
- Грамадскія дзеячы Аўстрыі
- Ганаровыя грамадзяне Вены