(210) Ізабела

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(210) ІзабелаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Іаган Паліза
Месца выяўлення Пула
Дата выяўлення 12 лістапада 1879
Эпанім невядома[1]
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1953 EZ1; 1962 BF
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,12119
Вялікая паўвось (a) 407,149 млн км
(2,72162 а.а.)
Перыгелій (q) 357,806 млн км
(2,39179 а.а.)
Афелій (Q) 456,491 млн км
(3,05145 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 639,984 сут (4,49 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 17,988 км/с
Схіленне (i) 5,257°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 32,672°
Аргумент перыгелія (ω) 14,049°
Сярэдняя анамалія (M) 31,802°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 86,65 км
Маса 6,81×1017 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0242 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0458 км/с
Перыяд вярчэння 6,672 гад
Абсалютная зорная велічыня 9,33m
Альбеда 0,0436
Сярэдняя тэмпература паверхні 155 К (−118 °C)

(210) Ізабела (лац.: Isabella) — вялікі і цёмны астэроід галоўнага пояса, уваходны ў склад сямейства Немезіды. Ён быў адкрыты 12 лістападу 1879 года аўстрыйскім астраномам Іаганам Палізам у абсерваторыі горада Пула, Харватыя. Паходжанне назвы астэроіда невядомае.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Dictionary of Minor Planet Names — 6 — Springer Science+Business Media. — P. 31. — ISBN 978-3-642-29717-5