Васіль Рыгоравіч Супрун: Розніца паміж версіямі

Васіль Рыгоравіч Супрун
Васіль Рыгоравіч Супрун
Дата нараджэння	10 сакавіка 1926
Месца нараджэння	Глоўсевічы, Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	2 мая 2007 (81 год)
Месца смерці	Слонім, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	Польская Рэспубліка; СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	паэт, краязнавец, археолаг
Альма-матар	Слонімская настаўніцкая семінарыя[d]; Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. М. Горкага (1969);
Член у	Саюз пісьменнікаў Беларусі;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 18:43, 4 ліпеня 2018

Васіль Рыгоравіч Супрун (10 сакавіка 1926, вёска Глоўсевічы, (Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства), цяпер Слонімскі раён, Гродзенская вобласць — 2 мая 2007, Слонім) — беларускі паэт, краязнавец, археолаг.

Біяграфія

Скончыў тры курсы Слонімскай настаўніцкай семінарыі (1944). З 1944 да 1947 працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак Міжэвічы і Глоўсевічы Слонімскага раёна. У маі 1946 разам з сябрамі М.Ракевічам, М.Чыгрынам, А.Гардзейкам і іншымі стварыў у Слоніме беларускую патрыятычную падпольную групу «Чайка». Арыштаваны 6 чэрвеня 1947. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «Крывое кола» і мінскай «амерыканцы». 21 лістапада 1947 Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў Мінску паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Супруна на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з канфіскацыяй маёмасці. Пакаранне адбываў у лагерах Інты і Варкуты. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай Ларысай Геніюш. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад 16 чэрвеня 1956 са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў Беларусь.

У Слонім вярнуўся ў снежні 1956, дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З 1963 праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З 1968 навуковы супрацоўнік Брэсцкага абласнога краязнаўчага музея. У 1969 скончыў гістарычны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута. Нягледзячы на перашкоды, у канцы 1980-х г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член СП Беларусі з 1995.

Творы

Крык: Вершы. Мн., 1993;
Рэха абуджаных дзён: Вершы. Мн., 1994;
За смугою часу: Даследаванні і меркаванні. Мн., 1994;
Незабыўныя «ксівы»: Вершы з падпольнай канцлагернай перапіскі з Ларысай Геніюш. Гродна, 1998;
Жыць для Беларусі: Вершы. Мн., 1998.
Дзеі над Шчарай (з гісторыі зямлі Слонімскай). Слонім, 2000.

Зноскі

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{навуковец}}
 {{цёзкі2|Супрун}}
-'''Васіль Рыгоравіч Супрун''' ({{ДН|10|3|1926}}, [[вёска Глоўсевічы]], ([[Слонімскі павет, Польская Рэспубліка|Слонімскі павет]], [[Навагрудскае ваяводства, Польшча|Навагрудскае ваяводства]]), цяпер {{МН|Слонімскі раён|у Слонімскім раёне|}}, [[Гродзенская вобласць]] — {{ДС|2|5|2007}}, {{МС|Слонім||}}) — беларускі [[паэт]], [[краязнавец]], [[археолаг]].
+'''Васіль Рыгоравіч Супрун''' ({{ДН|10|3|1926}}, [[вёска Глоўсевічы]], ([[Слонімскі павет, Польская Рэспубліка|Слонімскі павет]], [[Навагрудскае ваяводства, Польшча|Навагрудскае ваяводства]]), цяпер {{МН|Слонімскі раён|у Слонімскім раёне|}}, [[Гродзенская вобласць]] — {{ДС|2|5|2007}}, {{МС|Слонім||}}) — беларускі [[паэт]], [[краязнавец]], [[археолаг]].
 == Біяграфія ==
-Скончыў тры курсы [[Слонімская настаўніцкая семінарыя|Слонімскай настаўніцкай семінарыі]] (1944). З 1944 да 1947 працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак [[Міжэвічы (Слонімскі раён)|Міжэвічы]] і [[Глоўсевічы]] Слонімскага раёна. У маі 1946 разам з сябрамі М.Ракевічам, М.Чыгрынам, А.Гардзейкам і іншымі стварыў у Слоніме беларускую патрыятычную падпольную групу «Чайка». Арыштаваны 6 чэрвеня 1947. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «[[Крывое кола]]» і мінскай «[[амерыканка (Мінск)|амерыканцы]]». 21 лістапада 1947 Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў Мінску паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Супруна на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з [[канфіскацыя маёмасці|канфіскацыяй маёмасці]]. Пакаранне адбываў у лагерах [[Інта|Інт]]ы і [[Варкута|Варкуты]]. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай [[Ларыса Геніюш|Ларысай Геніюш]]. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад 16 чэрвеня 1956 са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў Беларусь.
+Скончыў тры курсы [[Слонімская настаўніцкая семінарыя|Слонімскай настаўніцкай семінарыі]] (1944). З 1944 да 1947 працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак [[Міжэвічы (Слонімскі раён)|Міжэвічы]] і [[Глоўсевічы]] Слонімскага раёна. У маі 1946 разам з сябрамі М.Ракевічам, М.Чыгрынам, А.Гардзейкам і іншымі стварыў у Слоніме беларускую патрыятычную падпольную групу «Чайка». Арыштаваны 6 чэрвеня 1947. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «[[Крывое кола]]» і мінскай «[[амерыканка (Мінск)|амерыканцы]]». 21 лістапада 1947 Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў Мінску паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Супруна на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з [[канфіскацыя маёмасці|канфіскацыяй маёмасці]]. Пакаранне адбываў у лагерах [[Інта|Інты]] і [[Варкута|Варкуты]]. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай [[Ларыса Геніюш|Ларысай Геніюш]]. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад 16 чэрвеня 1956 са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў Беларусь.
+У [[Слонім]] вярнуўся ў снежні [[1956]], дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З [[1963]] праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З [[1968]] навуковы супрацоўнік [[Брэсцкі абласны краязнаўчы музей|Брэсцкага абласнога краязнаўчага музея]]. У 1969 скончыў [[гістарычны факультэт БДПУ|гістарычны факультэт]] [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]]. Нягледзячы на перашкоды, у канцы [[1980-я|1980-х]] г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член [[СП Беларусі]] з 1995.
-У [[Слонім]] вярнуўся ў снежні [[1956]], дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З [[1963]] праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З [[1968]] навуковы супрацоўнік [[Брэсцкі абласны краязнаўчы музей|Брэсцкага абласнога краязнаўчага музе]]я. У 1969 скончыў [[гістарычны факультэт БДПУ|гістарычны факультэт]] [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]]. Нягледзячы на перашкоды, у канцы [[1980-я|1980-х]] г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член [[СП Беларусі]] з 1995.
 == Творы ==
 * Крык: Вершы. Мн., 1993;
 * Рэха абуджаных дзён: Вершы. Мн., 1994;
 * За смугою часу: Даследаванні і меркаванні. Мн., 1994;
 * Незабыўныя «ксівы»: Вершы з падпольнай канцлагернай перапіскі з Ларысай Геніюш. Гродна, 1998;
 * Жыць для Беларусі: Вершы. Мн., 1998.
 * Дзеі над Шчарай (з гісторыі зямлі Слонімскай). Слонім, 2000.
@@ Радок 20: / Радок 20: @@
 == Літаратура ==
 * {{крыніцы/БЭ|15}}
+{{Бібліяінфармацыя}}
 {{DEFAULTSORT:Супрун}}
-[[Катэгорыя:Асобы]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускага краязнаўства]]
-[[Катэгорыя:Постаці беларускага краязнаўства‎]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі]]
-[[Катэгорыя:Постаці краязнаўства]]
-[[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі‎]]
-[[Катэгорыя:Постаці археалогіі‎]]
 [[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
 [[Катэгорыя:Паэты паводле алфавіта]]