Нацыянальны ўніверсітэт «Львоўская палітэхніка»

Нацыянальны ўніверсітэт «Львоўская палітэхніка» (НУ ЛП)
Національний університет «Львівська політехніка»
Арыгінальная назва	Національний університет «Львівська політехніка»
Міжнародная назва	Lviv Polytechnic National University
Заснаваны	7 сакавіка 1816 г.
Рэктар	Бобала Юрый Яраслававіч
Рэктар	Yuriy Bobalo[d]
Студэнты	35 тыс.
Юрыдычны адрас	вул. С. Бандэры 12, Львоў, 79013, Украіна
Узнагароды
Сайт	lp.edu.ua
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нацыянальны ўніверсітэт «Львоўская палітэхніка» (укр.: Національний університет «Львівська політехніка») — самая старая вышэйшая тэхнічная навучальная ўстанова Украіны і Усходняй Еўропы, заснаваная ў 1816 годзе аўстрыйскім імператарам Францам II.

Гісторыя

7 сакавіка 1816 года ў Львове была адкрыта Імператарска-каралеўская рэальная школа. Утрымлівалася рэальная школа за рахунак новаўвядзенага мясцовага прамысловага падатку. У навучальных планах рэальнай школы асноўную ролю адвялі прадметам натуральна-матэматычнага цыклу, чарчэнню, малюнку і вывучэнню замежных моў. Навучальны працэс у рэальнай школе ажыццяўляўся на аснове аўстрыйскіх адукацыйных праграм, якія былі адаптаваныя да мясцовых патрабаванняў. У 1825 годзе у адпаведнасці з дэкрэтам аўстрыйскага імператара Франца І трохкласная Імператарска-каралеўская рэальная школа была рэарганізавана ў Імператарска-каралеўскае вучылішча тэхнічных навук і гандлю. У 1835 годзе вучылішча тэхнічных навук і гандлю ператварылі ў Імператарска-каралеўскую рэальна-гандлёвую акадэмію. Тут у 1841 годзе адкрылі тэхнічны факультэт. У 1844 годзе ў доме Даровскага, што на сённяшняй вуліцы Армянскай 2, была адкрыта Імператарска-каралеўская тэхнічная акадэмія з тэхнічным і гандлёвым аддзеламі (факультэтамі). Яна была адной з першых акадэмічных тэхнічных школ у Еўропе і першай ва Украіне. У 1877 годзе новы навучальны год пад кіраўніцтвам новага рэктара Юльяна Захарэвіча пачалі ў новым корпусе акадэміі (на цяперашняй вул. С. Бандэры). Праект гэтага корпуса і будынка хімічнай лабараторыі выканаў сам рэктар, архітэктар Юліян Захарэвіч. Тады ж акадэмія была перайменавана ў Вышэйшую політэхнічную школу і ўключана ў пералік акадэмічных школ Аўстра-Венгерскай імперыі.

10 ліпеня 1912 лекцыю ў Львоўскай палітэхнічнай школе прачытала Марыя Складоўская-Кюры. Таго ж дня вучоны савет Палітэхнікі ўшанаваў яе званнем ганаровага доктара тэхнічных навук. Яе імя ўвекавечана на ганаровай дошцы дактароў honoris causa Львоўскай палітэхнікі.

З 1921 года ўстанова называлася Львоўскай палітэхнікай, а з 1939 года — Львоўскім політэхнічным інстытутам. У чэрвені 1993 года, за год да святкавання свайго 150-годдзя, Львоўскі політэхнічны інстытут атрымаў найвышэйшы ва Украіне — чацвёрты ўзровень акрэдытацыі, статус універсітэта і назву "Дзяржаўны універсітэт "Львоўская палітэхніка". У 2000 годзе Палітэхніка атрымала статус нацыянальнага універсітэта. 8 ліпеня 2009 года Кабінет Міністраў Украіны на сваім пасяджэнні надаў Нацыянальнаму ўніверсітэту «Львоўская палітэхніка» статус самакіроўнай даследчай нацыянальнай вышэйшай навучальнай установы.

Структура

Інтэр'єр галоўнага корпуса

Інстытуты

• Інстытут архітэктуры
• Інстытут будаўніцтва і інжынерыі навакольнага асяроддзя
• Інстытут геадэзіі
• Інстытут энергетыкі і сістэм кіравання
• Інстытут інжынернай механікі і транспарту
• Інстытут камп'ютарных навук і інфармацыйных тэхналогій
• Інстытут камп'ютарных тэхналогій, аўтаматыкі і метралогіі
• Інстытут прыкладной матэматыкі і фундаментальных навук
• Інстытут тэлекамунікацый, радыёэлектронікі і электроннай тэхнікі
• Інстытут хіміі і хімічных тэхналогій
• Інстытут прадпрымальніцтва і перспектыўных тэхналогій
• Інстытут ўстойлівага развіцця імя В. Чарнавола
• Інстытут эканомікі і менеджменту
• Інстытут правы і псіхалогіі
• Інстытут гуманітарных і сацыяльных навук
• Інстытут адміністравання і паслядыпломнай адукацыі
• Інстытут дыстанцыйнага навучання

Іншыя структурныя падраздзяленні

Навукова-даследчая частка Навукова-тэхнічная бібліятэка 8 каледжаў 2 гімназіі 34 вучэбна-лабараторных корпуса 12 інтэрнатаў 3 спартыўна-аздараўленчых лагера для студэнтаў і выкладчыкаў Выдавецтва Нацыянальнага ўнівэрсытэту "Львоўская палітэхніка" народны дом «Просвіта (Львоўскай палітэхнікі)» праектна-канструктарскае аб'яднанне «Палітэхнік» геадэзічны палігон і астранома-геадэзічная лабараторыя

Навучальны працэс

Ва ўніверсітэце навучаюцца больш за 35 тыс. студэнтаў. Падрыхтоўка спецыялістаў праводзіцца па 64 бакалаўрскіх напрамках і 124 спецыяльнасцях, з якіх 123 — магістарскага ўзроўню.

Навучальны працэс забяспечвае прафесарска-выкладчыцкі склад колькасцю каля 2,5 тыс. чалавек, з якіх больш за 300 — дактары навук і больш за 1,2 тыс. — дацэнты, кандыдаты навук. Да навучальнага працэсу прыцягнутыя вучоных з навуковых устаноў НАН Украіны, вытворчых прадпрыемстваў і праектных інстытутаў.

Вядомыя выпускнікі

• Васіль Васілевіч Бажко (нар. 1935) — беларускі архітэктар.
• Яўген Георгіевіч Бранцаў (нар. 1946) — украінскі і беларускі архітэктар.

Спасылкі

• Афіцыйная старонка Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Сайт «Наука» Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Віртуальнае навучальнае асяроддзе Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Рада маладых даследчыкаў Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Студэнцкае мястэчка Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Центр інформаційнага забезпячэння Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Інтэрнэт-правайдэр Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» PolyNet (укр.)
• Выдавецтва Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (укр.)
• Фотаздымкі універсітэта (укр.)
• Гісторыя універсітэта (укр.)
• Храналагічны пералік рэктараў (укр.)
• Гісторыя Нацыянальнага універсітэта «Львоўская Палітэхніка» (польск.)