Тэадор Антоні Ваньковіч

Тэадор Антоні Ваньковіч
Герб «Ліс»
Падстароста менскі 1689 — 15 ліпеня 1716
Папярэднік	Марцін Казімір Валадковіч
Пераемнік	Андрэй Бенедыкт Карніцкі
Нараджэнне	невядома
Смерць	15 ліпеня 1716(1716-07-15)
Род	Ваньковічы
Бацька	Пётр Ваньковіч
Маці	Ганна з Дунін-Глушынскіх[d]
Жонка	Ганна Войшнар, Феліцыяна Эйдонаўна
Дзеці	Стэфан Антоні Соф’я Алена Кацярына Францішка Калумба

Тэадор Антоні Ваньковіч (польск.: Teodor Antoni Wańkowicz, ? — 15 ліпеня 1716) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік і падстароста судовы менскі (1689—1716).

Біяграфія

З роду Ваньковічаў герба «Ліс зменены», сын менскага войскага Пятра і ваўкавыскай харунжычанкі Ганны Дунін-Глушынскай.

У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы пінскі. Каля 1685 стаў менскім стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у Трыбунале ВКЛ у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У Менску заснаваў кляштары кармелітаў і баніфратаў. Ахвяраваў значныя сродкі менскім францысканцам. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у Івянцы (Касцёл Святога Міхаіла Арханёла).

Згодна з Юзафам Вольфам, незадоўга да смерці атрымаў ад караля Аўгуста II прывілей на менскае кашталянства. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў Даніэль Выгоўскі. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.

Сям'я

Быў жанаты з дачкой лідскага земскага пісара Ганнай Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:

1. Соф'ю, жонку менскага войскага Францішка Валадковіча;
2. Алену, жонку новагародскага земскага суддзі Яна Багуслава Рдултоўскага;
3. Кацярыну, жонку вількамірскага скарбніка Яна Ярмаловіча;
4. Францішку, якая была ксеніяй менскага закона Св. Бенедыкта;
5. Калумбу, якая стала прэорыцай гэтага ж кляштара.

Літаратура

• Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846
• Ваньковічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 684. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
• Чарняўскі Ф. Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007