Акультурацыя

Чатыры асноўныя формы акультурацыі: 1 - сегрэгацыя, 2 - інтэграцыя, 3 - асіміляцыя, 4 - маргіналізацыя

Акультурацыя (лац.: acculturare — ад лац. ad — да і cultura — адукацыя, развіццё) — працэс узаемаўплыву культур (абмен культурнымі асаблівасцямі), успрымання адным народам цалкам ці часткова культуры іншага народа. Пры гэтым арыгінальныя культурныя мадэлі адной ці абедзвюх груп могуць быць зменены, але і групы па-ранейшаму розныя. Варта адрозніваць акультурацыю і асіміляцыю, пры якой адбываецца поўная страта адным народам сваёй мовы і культуры пры кантакце з іншым, больш дамінантным. Пры гэтым, несумнеўна, акультурацыя можа быць першай ступенню на шляху да поўнай асіміляцыі.

Прыклады

Прыклады акультурацыі досыць шматлікія ў сучасным свеце, асабліва пасля шматразовага павелічэння патокаў міграцыі з адных рэгіёнаў у іншыя.

Да прыкладу, шлях акультурацыі праходзяць шматлікія падзеленыя народы, вымушаныя прыстасоўвацца да ўмоў культурна-моўнага асяроддзя, створанай большасцю, якая атачае іх. Пры гэтым не адбываецца іх асіміляцыі, яны захоўваюць культурна-моўную аўтаномію.

Пры гэтым працяглая акультурацыя, не якая завяршаецца асіміляцыяй па тых ці іншых прычынах, можа мець утоены канфліктны патэнцыял. З іншага боку, над шматлікімі народамі (асабліва дыяспарамі), які паспяхова прайшлі шлях акультурацыі, навісае пагроза поўнай асіміляцыі.

Літаратура

• Thurnwald R. The Psychology of Acculturation.// American Anthropologist, XXXIV. 1932. p. 557-569
• Redfield R., Linton R., Herskovits M.J. (1936) Memorandum for the Study of Acculturation. American Anthropologist, Vol. 38, No. 1, 149—152.
• Lewin, K. (1948). Resolving social conflicts. New York: Harper & Row.
• Boas, F. (1940). The aims of ethnology. Reprinted in F. Boas, Race, language, and culture (pp. 626-638). New York: Macmillan. (Originally published in 1888.)