Антанела да Месіна

Антанела да Месіна
Антанела да Месіна
	італ.: Antonello da Messina
Імя пры нараджэнні	італ.: Antonello di Giovanni di Antonio
Дата нараджэння	1429/1431
Месца нараджэння	Месіна, правінцыя Месіна[d], Сіцылія, Каралеўства Італія;
Дата смерці	1479[…]
Месца смерці	Месіна, правінцыя Месіна[d], Сіцылія, Каралеўства Італія;
Грамадзянства	Каралеўства Сіцылія;
Бацька	Giovanni Di Michele Degli Antoni[d]
Дзеці	Jacobello d'Antonio[d] і Paola da Messina[d]
Род дзейнасці	мастак
Жанр	партрэтны жывапіс[d]
Мастацкі кірунак	Ранняе Адраджэнне
Уплыў	Niccolò Antonio Colantonio[d]
Уплыў на	Pietro de Saliba[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антане́ла да Месі́на (італ.: Antonello da Messina каля 1429/1431 — 1479) — італьянскі мастак, бачны прадстаўнік паўднёвай італьянскай школы жывапісу эпохі ранняга Адраджэння.

Настаўнік Джыралама Алібрандзі (руск.) (бел., празванага «Месінскім Рафаэлем».

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Антанела нарадзіўся ў горадзе Месіна у Сіцыліі паміж 1429 і 1431 г. Пачатковае навучанне праходзіў у правінцыйнай школе, далёкай ад мастацкіх цэнтраў Італіі, дзе галоўнымі арыенцірамі з'яўляліся майстры Паўднёвай Францыі, Каталоніі і Нідэрландаў. Каля 1450 г. пераехаў у Неапаль. У пачатку 1450-х вучыўся ў Калантоніа (руск.) (бел. — жывапісца, звязанага з нідэрландскай традыцыяй. У 1475—1476 гг. да Месіна наведаў Венецыю, дзе атрымліваў і выконваў заказы, пасябраваў з мастакамі, асабліва з Джавані Беліні, які ў вядомай меры пераняў жывапісную тэхніку да Месіна.

Сталая творчасць Антанела да Месіна ўяўляе сабой сплаў італьянскіх і нідэрландскіх элементаў. Ён адным з першых у Італіі стаў працаваць у тэхніцы чыстага алейнага жывапісу, шмат у чым запазычыўшы яе ў Ван Эйка.

Стыль мастака характарызуецца высокім узроўнем тэхнічнай віртуознасці, дбайнай прапрацоўкай дэталяў і цікавасцю да манументалізму формаў і глыбіні фону, уласцівых італьянскай школе.

На карціне «Мёртвы Хрыстос, якога падтрымліваюць анёлы» фігуры выразна вымалёўваюцца на азораным светлым фоне, дзе цьмяна адрозніваецца Месіна, родны горад мастака. Іканаграфія і эмацыйная трактоўка тэмы звязаныя з творчасцю Джавані Беліні.

Напісаныя ім у Венецыі карціны належаць да ліку лепшых. «Укрыжаванні» (1475, Антверпен) кажа пра нідэрландскую вывучку мастака.

У 1470-я значнае месца ў творчасці сталі займаць партрэты («Юнак», каля 1470; «Аўтапартрэт», каля 1473; «Мужчынскі партрэт», 1475 і іншыя), адзначаныя рысамі нідэрландскага мастацтва: цёмны нейтральны фон, дакладная перадача мімікі мадэлі. Яго партрэтнае мастацтва пакінула глыбокі след у венецыянскім жывапісе канца XV ст. — Пачатку XVI ст.

Памёр у Месіна ў 1479 годзе.