Перайсці да зместу

Званочак крапівалісты

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Званочак крапівалісты
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Campanula trachelium L.


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  34501
NCBI  85178
EOL  577772
GRIN  t:316101
IPNI  141236-1
TPL  kew-366545

Званочак крапівалісты[3] (Campanula trachelium) — від раслін сямейства званочкавыя (Campanulaceae), распаўсюджаны ў Еўропе, Паўночнай Афрыцы, Заходняй і Сярэдняй Азіі. Этымалогія: стар.-грэч.: τραχελοϛ — «шыя», стар.-грэч.: ιοϛ — прыкметнікавы суфікс для назоўнікаў, які паказвае на характарыстыку або спалучанасць[4].

Званочак крапівалісты, дзванкі, дзвончыкі, званкі, кацялкі[5][6].

Батанічная ілюстрацыя з кнігі П’ера-Жазефа Рэдутэ «Choix des plus belles fleurs», 1827—1833

Шматгадовая травяністая расліна, 40—100 см вышынёй. Сцябло жорстка апушанае, востраграневае. Лісце зубчата-пілаватае, ніжняе лісце сэрцападобнае, з доўгім хвосцікам, сцябловае — трохкутна-сэрцападобнае, сядзячае. Кветкі на кароткіх кветаножках, прамыя, вяночак сіне-фіялетавы, 20—50 мм даўжынёй[7].

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

Еўропа: амаль уся тэрыторыя (акрамя Ісландыі, Партугаліі, Мальты); Азія: Казахстан, Турцыя, Іран, Ліван, Усходняя Сібір; Паўночная Афрыка: Алжыр, Марока, Туніс; натуралізаваны: Канада, ЗША[8][9].

Ва Украіне расце ў лясах, на ўзлесках, у хмызняках — амаль па ўсёй тэрыторыі, акрамя поўдня стэпу; у горным Крыму даволі рэдка. Дэкаратыўная, харчовая[7]. Уваходзіць у пералікі відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай знікнення на тэрыторыі Днепрапятроўскай, Данецкай, Запарожскай, Луганскай абласцей[10].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 30. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Dictionary of Botanical Epithets. winternet.com. Праверана 06.03.2018.
  5. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878
  6. Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
  7. а б Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К.: Наук. думка, 1987. — С. 315. (руск.) (укр.)
  8. The Euro+Med PlantBase. bgbm.org. Праверана 06.03.2018. (англ.)
  9. Germplasm Resources Information Network (GRIN). npgsweb.ars-grin.gov. Праверана 06.03.2018.
  10. Андрієнко Т.Л., Перегрим М.М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ: Альтерпрес, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.