Мануіл Камнін Дука
| Мануіл Камнін Дука | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| грэч. Μανουήλ Κομνηνός Δούκας | |||||||
 | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Феадор Камнін Дука | ||||||
| Пераемнік | Іаан Камнін Дука | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Іаан Камнін Дука | ||||||
| Пераемнік | Іаан Камнін Дука | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Іаан Камнін Дука | ||||||
| Пераемнік | Міхаіл II Камнін Дука | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | 1187 | ||||||
| Смерць | 1241 | ||||||
| Род | Камніны Дукі | ||||||
| Бацька | Іаан Дука | ||||||
| Маці | Зоя Дукіня | ||||||
| Жонка | Марыя Асеніна Камніна[d] | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Мануіл Камнін Дука (грэч. Μανουήλ Κομνηνός Δούκας) (1187 — 1241) — кіраўнік Фесалонікаў з 1230 па 1237 гады, а таксама Фесаліі ў 1230—1237 і 1239—1241 гадах.
Паходжанне
[правіць | правіць зыходнік]Мануіл быў сынам севастакратара Іаана Дукі і кузенам візантыйскіх імператараў Ісака II і Аляксея III, а яго браты — Міхаіл (незаконнанароджаны) і Феадор з'яўляліся кіраўнікамі Эпірскага царства.
У перыяд паміж 1225—1227 гадамі Мануіл атрымаў з рук Феадора тытул дэспата, і тады ж ажаніўся з Марыяй, незаконнанароджанай дачкой Івана II Асеня, што ўмацавала саюз Эпіра і Балгарыі[1].
Здабыццё ўлады. Звяржэнне
[правіць | правіць зыходнік]Пасля бітвы пры Клакотніцы Феадор і яго сям'я трапілі ў балгарскі палон, Мануіл стаў кіраваць у Фесалоніках. Мануіл заключыў саюз як з ахейскім князем Жафруа Вілардуэнам, так і з царом Сербіі Стэфанам[1].
Уладзе Мануіла ніхто не пагражаў аж да 1237 года, калі яго цесць Іван Асень ажаніўся з дачкой Феадора Ірынай. Пасля гэтага ён адпусціў сваю новую радню, і Камніны Дукі прыбылі ў Фесалонікі. Неўзабаве Мануіл быў зрынуты, і яго выслалі ў малаазійскі горад Адалію. Мусульмане дазволілі яму адправіцца ў Нікею.
Вяртанне дахаты
[правіць | правіць зыходнік]Атрымаўшы ад Іаана III Дукі Ватаца гроша і флот, Мануіл у 1239 годзе вярнуўся ў Грэцыю, дзе захапіў гарады Ларыса, Фарсала і некалькі крэпасцей, стаўшы кіраўніком Фесаліі. Феадор і яго сын Іаан прызналі яго ўладу, і калі Мануіл памёр у 1241 годзе, ён завяшчаў свае ўладанні свайму пляменніку — Міхаілу II Камніну Дуку.
Рэлігійная палітыка
[правіць | правіць зыходнік]Як і свае папярэднікі, Мануіл вёў актыўныя перамовы як з папствам, так і з праваслаўнай царквой. Але атрымаўшы перасцярогі ад мясцовага духавенства, прызнаў уладу канстанцінопальскага патрыярхата, які знаходзіўся ў Нікейскай імперыі[1].
Сям'я
[правіць | правіць зыходнік]Ад шлюбу з Марыяй Балгарскай, у Мануіла была адна дачка:
- Алена Камніна Дукіня — выйшла замуж за тэтрарха Халкіды Вільгельма Веронскага.
Зноскі
- ↑ а б в Успенский Ф. И. История Византийской Империи. Том 5. Глава III. Эпирское государство в XIII в. — 2002.