Масіма Д’Алема

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Масіма д’Алема
Massimo D’Alema
Масіма д’Алема
Масіма д’Алема
Сцяг76-ы Старшыня Савета міністраў Італіі
21 кастрычніка 1998 — 25 красавіка 2000
Папярэднік Рамана Продзі
Пераемнік Джуліяна Амата
Сцяг Міністр замежных спраў Італіі
17 мая 2006 — 8 мая 2008
Кіраўнік урада Рамана Продзі
Папярэднік Джанфранка Фіні
Пераемнік Франка Фраціні

Нараджэнне 20 красавіка 1949(1949-04-20) (74 гады)
Рым, Італія
Імя пры нараджэнні італ.: Massimo D'Alema
Бацька Giuseppe D'Alema[d]
Жонка Лінда Джува
Дзеці дачка: Джулія
сын: Франчэска
Веравызнанне каталіцтва
Партыя Дэмакратычная партыя
Адукацыя
Дзейнасць палітык, дыпламат, журналіст
Узнагароды
Вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна
Вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна
Сайт massimodalema.it (італ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ма́сіма д'Алема (італ.: Massimo D’Alema, нар. 20 красавіка, 1949, Рым, Італія[1]) — італьянскі палітык, былы 77-ы Старшыня Савета міністраў Італіі (1998—2000), былы міністр замежных спраў ва ўрадзе Рамана Продзі (2006—2008), вядомы журналіст, узначальваў нацыянальны сакратарыят Дэмакратычнай партыі левых сіл (італ.: Partito democratico della Sinistra), быў кіраўніком Партыі «Левыя дэмакраты», першы кіраўнік урада Італіі, якія з'яўляўся членам Італьянскай камуністычнай партыі. Цяпер уваходзіць у Дэмакратычную партыю.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і камуніста Джузэпэ д'Алема, у 1975 годзе стаў сакратаром Федэрацыі італьянскай камуністычнай моладзі. У 1986—1989 гадах быў рэдактарам газеты «Уніта», афіцыйнага органа ІКП. У 1991 годзе пры пераўтварэнні ІКП у Партыю дэмакратычных левых сіл выступаў за сацыял-дэмакратычную пераарыентацыю партыі. У 1998 годзе як лідар кааліцыі «Аліўкавае дрэва» стаў пераемнікам Рамана Продзі на пасадзе прэм'ер-міністра Італіі. У 1999 годзе падтрымаў бамбардзіроўкі Югаславіі.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Massimo D'Alema (англ.)(недаступная спасылка). — biografia. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2012. Праверана 6 лістапада 2008.
  2. A D'Alema la Legion d'onore Sa rispettare gli avversari (італ.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Massimo D'Alema (італ.). — Персанальны сайт. Архівавана з першакрыніцы 4 лютага 2012. Праверана 6 лістапада 2008.