Ламберта Дзіні

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ламберта Дзіні
італ.: Lamberto Dini
Lamberto dini pl.jpg
Імя пры нараджэнні італ.: Lamberto Dini
Род дзейнасці эканаміст, палітык, дыпламат, банкір
Дата нараджэння 1 сакавіка 1931(1931-03-01)[1][2][3] (92 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Веравызнанне каталіцтва
Альма-матар
Партыя
Узнагароды і прэміі
Вялікі крыж ордэна Ізабелы Каталічкі Grand Cross of the Order of Merit of the Republic of Poland Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland кавалер Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай» Medal of the Oriental Republic of Uruguay
Аўтограф Lamberto Dini signature.svg
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ламберта Дзіні (італ.: Lamberto Dini; нар. 1 сакавіка 1931, Фларэнцыя, Італія) — італьянскі эканаміст і палітык, Старшыня Савета міністраў Італіі ў 1995—1996.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Атрымаўшы эканамічную адукацыю ў Фларэнцыі, Дзіні ў 1959 пачаў працу ў Міжнародным валютным фондзе, дзе ў 1976—1979 займаў пасаду выканаўчага дырэктара па Італіі, Грэцыі, Партугаліі і Мальце. Перайшоўшы ў 1979 у Банк Італіі, ён ў 1993 разглядалася на пост яго дырэктара пасля пераходу Карла Адзельо Чампі на пасаду старшыні ўрада, але быў адпрэчаны на карысць Антоніа Фацио у тым ліку з-за думкі Чампі. У траўні 1994 Дзіні, сыдучы з банка, заняў пасаду міністра фінансаў ва ўрадзе Сільвіё Берлусконі. Аднак ужо праз сем месяцаў з-за рознагалоссяў з лідарам Лігі Поўначы Умберта Босі ўрад пайшоў у адстаўку, і Дзіні быў запрошаны сфармаваць новы ўрад. Атрымаўшы падтрымку ўсіх левых партый, акрамя Партыі Камуністычнага адраджэння, а таксама Лігі Поўначы, Дзіні страціў падтрымку правых і ў выніку сфармаваў тэхнічнае ўрад, якое праіснавала да новых выбараў ў 1996.

Сфармаваўшы партыю «Італьянскае абнаўленне», Дзіні быў абраны ў Палату дэпутатаў, прыняў удзел у левай кааліцыі «Аліва» і ўвайшоў ва ўрад Рамана Продзі ў якасці міністра замежных спраў, займаючы гэтую пасаду да 2001. У 2001 Дзіні быў абраны ў Сенат і ўваходзіў затым у склад Канвенцыі па выпрацоўцы Еўрапейскай канстытуцыі. У 2007 ён утварыў новую ліберальную партыю Ліберальныя дэмакраты, стаўшы яе старшынёй, падтрымаў вотум недаверу ў Сенаце ўраду Продзі ў 2008 і ўступіў у кааліцыю Берлусконі «Народ свабоды».

Зноскі

  1. Lamberto Dini // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  2. Lamberto Dini // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
  3. Lamberto Dini // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #119442175 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.