Падмасамбхава
Падмасамбхава | |
---|---|
тыб.: པད་མ་འབྱུང་གནས་ | |
Дата нараджэння | 717[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 762[1] |
Род дзейнасці | бхікшу |
Кірунак | ваджраяна |
Перыяд | сярэднявечча |
Асноўныя інтарэсы | тэалогія, філасофія |
Вядомыя вучні | Nyak Lotsawa Yeshe Shyönnu[d][2], Khar Chen Pal Gyi Wangchuk[d][2], yudra nyingpo[d][2], balpobha sudhara[d][2], A Tsar Yeshe Yang[d][2], Denma Tsemang[d][2], Namkha Nyingpo[d][2], Трысонг Дэцэн[d][2], Namkhai Nyingpo[d][2], Sokpo Pelgyi Yeshe[d][2], Lang Pelgyi Sengge[d][2], Langdro Konchok Jungne[d][2], Vairocana[d][2], Khyé'u Chung Lotsawa[d][2], Gyelwai Lodro[d][2], Lasum Gyelwa Jangchub[d][2], Lhalung Pelgyi Dorje[d][2], Pal Gyi Sengé[d][2], Gyelwa Chokyang[d][2], Kawa Peltsek[d][2], Nubchen Sanggye Yeshe[d][2], Ma Rinchen Chok[d][2], Dorje Dudjom[d][2], Yeshe De[d][2], Yeshe Tsogyel[d][2] і Odren Pelgyi Wangchuk[d][2] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Падмасамбха́ва (санскр.: पद्मसंभव; каля 717 — 762 гг.), таксама гуру Рынпачэ́ (тыб.: པདྨ་འབྱུང་གནས།) — індыйскі будысцкі філосаф, адзін з распаўсюджвальнікаў напрамку ваджраяна ў Тыбеце. У тыбецкім будызме разглядаецца як адно з увасабленняў Буды.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Лічыцца, што нарадзіўся ў краіне Удыяна, якая на думку большасці сучасных даследчыкаў месцілася ў горнай мясцовасці на поўначы сучаснага Пакістана. Быў знойдзены мясцовым валадаром у кветке лотаса, таму і атрымаў сваё імя, якое значыла «народжаны ў лотасе». Выхоўваўся пры двары, але жадаў прысвяціць сваё жыццё духоўным пошукам. Падчас выканання сакральнага танца выпадкова забіў сына аднаго з прыдворных і быў выгнаны. Жыў на могілках, дзе займаўся духоўнымі практыкаваннямі, асвоіў ёгу, пазнаёміўся з вучэннем ваджраяны. Ужо да місіянерскай дзейнасці ў Тыбеце стаў знакамітым. Згодна паданню, валадар краіны Манды на тэрыторыі Хімачал-Прадэш быў раз'юшаны каханнем яго дачкі да філосафа-жабрака і прыняў рашэнне пакараць Падмасамбхаву смерцю, але алей, які прынеслі для яго спалення, ператварыўся ў свяшчэннае возера Рэвалсар.
У 749 г. быў запрошаны ў Тыбет валадаром Трысонгам Дэцэнам, калі тыбецкія дэманы запярэчылі будаўніцтву будысцкага кляштара. Падмасамбхава здолеў падначаліць іх і зрабіць сваімі памагатымі. Заснаваў каля Лхасы першы ў Тыбеце будысцкі кляштар Сам’е. Меў 25 вучняў, галоўным з якіх быў сам Трысонг Дэцэн. Наведваў розныя куты Тыбета і захоўваў там святыні, пазней 108 святынь былі знойдзеныя манахамі ньінгма. Вучаніца Ешэ Цаг’ял занатоўвала яго выказванні. Пасля заканчэння місіі ў Тыбеце паехаў на мяжу з Непалам, адкуль узнёсся на неба.
Спадарожніцы
[правіць | правіць зыходнік]У Падмасамбхавы было 5 тантрычных спадарожніц. Іх называюць «дакіні мудрасці» (гл. Рэлігія тыбетцаў) і «пяць умілаваных». Іх імёны:
- Мандарава Захора, князёўна з краіны Манды на тэрыторыі сучаснага штата Хімачал-Прадэш
- Белвонг Каласідхі — сірата, выхаваная Мандаравай
- Шак’я Дэві, князёўна з Непала, выгадаваная дзякуючы малаку малпаў
- Ешэ Цаг’ял, тыбецкая князёўна з роду Харчэн, жонка валадара Трысонга Дэцэна
- Ташы К’едрэн — жанчына-качэўніца з Гімалаяў
Праявы
[правіць | правіць зыходнік]У тыбецкай традыцыі Падмасамбхава мае 8 праяў:
- Гуру Ург’ен Даржэ Ченг
- Гуру Шак’я Сэнгэ
- Гуру Пема Г’ял-по
- Гуру Падмасамбхава
- Гуру Ладэн Чаксеэ
- Гуру Ньіма Одзэр
- Гуру Даржэ Драло
- Гуру Сэнгэ Дралог