Аляксандр Пятровіч Воінаў

Аляксандр Пятровіч Воінаў
Аляксандр Пятровіч Воінаў
	руск.: Александр Петрович Воинов
	; Аляксандр Пятровіч Воінаў на марцы Беларусі 2007 г. Мастак Мікола Рыжы
Дата нараджэння	3 снежня 1902
Месца нараджэння	Колпіна, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	1 кастрычніка 1987 (84 гады)
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР; БССР;
Дзеці	Анатоль Аляксандравіч Воінаў
Альма-матар	Вышэйшы мастацка-тэхнічны інстытут (1929);
Працы і дасягненні
Месца працы	Беларускі саюз жыллёвай кааперацыі[d]; Расійскі інстытут горадабудаўніцтва і інвестыцыйнага развіцця «Дзіпрагар»[d]; Белдзяржпраект; БПІ; Упраўленне па справах архітэктуры пры СНК БССР;
Навуковае званне	член-карэспандэнт АН БССР; акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР[d]; прафесар; член-карэспандэнт Акадэміі архітэктуры СССР[d];
Партыя	КПСС;
Член у	Беларускі саюз архітэктараў;
Працаваў у гарадах	Мінск, Масква, Магілёў
Архітэктурны стыль	Неакласіцызм, Канструктывізм
Найважнейшыя пабудовы	гасцініца «Свіслач», Палац піянераў і школьнікаў, Інстытут фізкультуры, Тэатр юнага гледача, будынкі ЦК КПБ і абкама КПБ
Горадабудаўнічыя праекты	Забудова праспекта Леніна ў Мінску
Прэміі
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дагледжаная версія гэтай старонкі, зацверджаная 5 верасня 2018, была заснавана на гэтай версіі.

Алякса́ндр Пятро́віч Во́інаў (3 снежня 1902, Колпіна, Санкт-Пецярбургская губерня — 1 кастрычніка 1987) — беларускі архітэктар. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1953), акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1956—1964), член-карэспандэнт Акадэміі архітэктуры СССР (1950—1955). Прафесар (1951). Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1940), заслужаны будаўнік БССР (1962)^[1].

Біяграфія

Скончыў Маскоўскі вышэйшы мастацка-тэхнічны інстытут у 1929 годзе^[1]. У 1930—1941 гг. працаваў у Мінску: архітэктар Белжылсаюза, загадчык сектара ў беларускіх філіялах Гіпрагара РСФСР, дырэктар Белдзяржпраекта, кіраўнік архітэктурнай майстэрні. У 1941—1949 гг. старшыня праўлення Саюза архітэктараў БССР^[1]. З 1943 г. начальнік Упраўлення па справах архітэктуры пры СНК БССР, з 1945 г. кіраўнік архітэктурнай майстэрні ў Белдзяржпраекце. З 1948 г. загадчык кафедры архітэктуры, з 1973 г. прафесар-кансультант Беларускага політэхнічнага інстытута^[1].

Творы

Асноўныя працы прысвечаны тэорыі і практыцы архітэктуры. Аўтар 23 конкурсных праектаў і 70 праектаў буйных архітэктурных збудаванняў^[1]. Сярод аўтарскіх работ жылыя дамы на вуліцы Маскоўскай, гасцініца «Свіслач» у г. Мінску, у аўтарскім калектыве — будынак Палаца Саветаў і помнік У. І. Леніну ў г. Маскве, Палац піянераў і школьнікаў (цяпер Нацыянальны цэнтр творчасці дзяцей і моладзі), Інстытут фізкультуры, Тэатр юнага гледача, будынкі ЦК КПБ (цяпер рэзідэнцыя Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь) і абкама КПБ (цяпер Выканаўчы сакратарыят СНД) у г. Мінску, гасцініца «Дняпроўская» у г. Магілёве і інш.

Узнагароды

Дзяржаўная прэмія БССР (1968) за ўдзел у праектаванні і забудове праспекта Леніна (цяпер праспект Незалежнасці) у г. Мінску.
Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1972, 1982), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944, 1949, 1958), Дружбы народаў (1982), медалямі.

Сям’я

Меў сына Анатоля (1934—1995), які таксама працаваў архітэктарам.

Асноўныя працы

Основные черты в развитии зодчества Белоруссии. Минск, 1955.
Архитектура и градостроительство Советской Белоруссии. Минск, 1957 (у суаўтарстве).
Минск: Послевоенный опыт реконструкции и развития. М., 1966 (у суаўтарстве).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Воинов Александр Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 119. — 737 с.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аляксандр Пятровіч Воінаў

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д Воинов Александр Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 119. — 737 с.

[1]