Вучыўся ў венскай Мастацка-прамысловай школе ў Карла Хазенаўэра. У 1895 г. атрымаўшы Рымскую прэмію, атрымаў магчымасць паехаць у Італію для далейшага навучання. Пасля паездкі ў Італію стаў памочнікам дызайнера ў студыі Вагнера ў Вене. Зведаў моцны ўплыў архітэктара Чарлза Войсі і « чацвёркі з Глазга». У красавіку 1897 г. разам з Ёзэфам Ольбрыхам, Густавам Клімтам і Каламан Мозерам заснаваў Венскі сецэсіён. Першая выстаўка сецэсіёна адбылася ў 1898 г. На ёй ён прадставіў афармлення пакоя, распрацаванае пад уплывам ідэй аб сінтэзе мастацтваў. У 1899 г. пачаў выкладчыцкую дзейнасць у школе прыкладнога мастацтва пры Аўстрыйскім музеі мастацтва і прамысловасці ў Вене. У 1900 г. змяніў Ольбрыха на пасадзе галоўнага праекціроўшчыка фешэнебельнага прыгарада Вены Хоэ-Вартэ. У прыгарадзе ім былі пабудаваны чатыры вілы (1901 — 1905). У 1900 г., пасля другой выстаўкі сецэсіёна, у якой прымалі ўдзел вядучыя майстры англійскага мадэрну, быў запрошаны ў Англіі, дзе супрацоўнічаў з Макінтошам і пазнаёміўся з працамі Эшбі і яго «Гільдыяй рамёстваў». У 1902 г. ён выпрацаваў свой уласны стыль, для якога характэрны акцэнт на контур і прапорцыі. У 1903 г. разам з Мозерам стварыў «Венскія майстэрні» з праектаваннем, вытворчасцю і продажам высакаякасных прадметаў хатняга быту (з 1933), якія атрымалі сусветную вядомасць. Яго першым важным будынкам стаў санаторый у Пуркерсдорфе (1903-1905), у якім дойлід наблізіўся да стылю свайго настаўніка Вагнера. Пасля сустрэчы ў 1905 г. з буйным бельгійскім прамыслоўцам Стокле пачаў працу над адным з найважнейшых для архітэктуры пачатку ХХ стагоддзя збудаваннем — палацам Стокле (Брусель), цяпер унесены ў Сусветную спадчынуЮНЕСКА. У 1907 г. разам з Петэрам Берэнсам, Ёзэфам Ольбрыхам і іншымі заснаваў «нямецкі Веркбунд», які ставіў сваёй мэтай паляпшэнне рамеснага навучання. Зноў вярнуўся да ідэй сецэсіёна толькі ў 1939 г., але арганізацыя была зачыненая нацыстамі.
Ёзэф Гофман на Вікісховішчы
