Васілька (князь слонімскі): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне перакладам
→‎Біяграфія: дапаўненне
Радок 86: Радок 86:


Шэраг даследчыкаў выводзяць ад Васількі род князёў [[Род Астрожскіх|Астрожскіх]]<ref name="Vlas" />, але існуюць і іншыя версіі паходжання роду<ref name="Vojt" />.
Шэраг даследчыкаў выводзяць ад Васількі род князёў [[Род Астрожскіх|Астрожскіх]]<ref name="Vlas" />, але існуюць і іншыя версіі паходжання роду<ref name="Vojt" />.

== Шлюб і дзеці ==
Імя жонкі Васількі невядома. Звесткі аб дзецях Васілька дыскусійныя. Магчыма, што дзецьмі Васілька былі:

* '''Ганна''', у манастве '''Лізавета''' (памёрла каля 1345))<ref>Згадваецца ў двух сінодзіках: Холмскім (паз. 1) і Кіева-Пячэрскім (паз. 91, 303).</ref> Муж: '''[[Нарымонт Гедзімінавіч|Нарымунт (Глеб) Гедзімінавіч]]''' (пам. 1345)<ref name="Vojt" />, [[Князі полацкія|князь полацкі]] і [[князь пінскі|пінскі]]
* '''[[Данііл, князь астрожскі|Данііл]]''' (пам. 1366/1370), князь Астрожскі і Холмскі<ref>Яго паходжанне застаецца дыскусійным. Яго імя згадана ў Кіева-Пячэрскім сінодзіку (паз. 81, 264).</ref>
* '''Іван'''<ref>Вядомы толькі па Кіева-Пячэрскім сінодзіку (паз. 265).</ref>


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 15:52, 18 кастрычніка 2013

Васілька
князь слонімскі
2-я палова XIII стагоддзя

Нараджэнне каля 1256/1260
Смерць пасля 1282
Род Рурыкавічы
Бацька Мсціслаў Данілавіч?! ці
Раман Данілавіч?!
Дзеці сыны: Данііл  (руск.)Даниил, Иван
дочь: Анна

Васілька (каля 1256/1260 — пасля 1282[1]) — слонімскі князь 13 стагоддзя[2], магчымы пачынальнік князёў Астрожскіх?!.

Біяграфія

У артыкуле пад 1281 годам Іпацьеўскі летапіс згадвае, што «вослонимьской» князь Васілька па загадзе уладзіміра-валынскага?! князя Уладзіміра Васількавіча быў пасланы ваяводам у паход супраць плоцкага князя Баляслава?![3] разам з іншымі князямі, каб дапамагчы мазавецкаму князю Конраду[2].

У час гэтага паходу ён захапіў горад Гасцінны за Сахачавым  (руск.), а ў 1282 годзе[4] ўзяў «вялікі палон» каля Вышгараду?![5].

Гэта адзінае сведчанне пра існаванне Слонімскага княства і яго князя[6].

Імя па бацьку Васількі ў летапісе не пазначана. Паколькі Слонім ў сярэдзіне XIII стагоддзя ўваходзіў у склад валадарстваў наваградскага князя Рамана Данілавіча, то з'явілася версія, што Васілька быў яго сынам[6]. Гэтай версіі прытрымліваўся шэраг спецыялістаў па генеалогіі (Г. А. Уласьеў  (руск.)[7], М. А. Баўмгартэн[8], Л. Вайтовіч[1].

Аднак існуе і іншая версія, па якой бацькам Васількі быў брат Рамана, луцкі і валынскі князь Мсціслаў Данілавіч[4][6][9].

Шэраг даследчыкаў выводзяць ад Васількі род князёў Астрожскіх[7], але існуюць і іншыя версіі паходжання роду[1].

Шлюб і дзеці

Імя жонкі Васількі невядома. Звесткі аб дзецях Васілька дыскусійныя. Магчыма, што дзецьмі Васілька былі:

Зноскі

  1. а б в г Войтович, указ. соч.
  2. а б Василько // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 105. — 737 с.
  3. Ипатьевская летопись, 6789 (1281) год. — л. 294.
  4. а б Василько Мстиславич // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
  5. Ипатьевская летопись, 6789 (1281) год. — л. 294 об.
  6. а б в Коган В. М., Домбровский-Шалагин В. И. Князь Рюрик и его потомки: Историко-генеалогический свод. — С. 297—298.
  7. а б Власьев Г. А. Потомство Рюрика. Материалы для составления родословной. — Пг., 1918. — Т. 2. Князья Владимиро-Волынские. Вып. 1-й.
  8. Баумгартен Н. А. Вторая ветвь князей Галицких: Потомство Романа Мстиславича // Летопись историко-родословного общества. — м — № 1. — С. 3—46.
  9. Славянская энциклопедия. Киевская Русь — Московия: в 2 т. / Автор-составитель В. В. Богуславский. — Т. 1. — С. 155.
  10. Згадваецца ў двух сінодзіках: Холмскім (паз. 1) і Кіева-Пячэрскім (паз. 91, 303).
  11. Яго паходжанне застаецца дыскусійным. Яго імя згадана ў Кіева-Пячэрскім сінодзіку (паз. 81, 264).
  12. Вядомы толькі па Кіева-Пячэрскім сінодзіку (паз. 265).

Літаратура

  • Ипатьевская летопись // ПСРЛ. М., 1962. Т. 2.