Раман Данілавіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Раман Данілавіч
князь луцкі
? — 1254
князь новагародскі
1254 — 1258

Нараджэнне 1230
Смерць 1261
Род Раманавічы[d]
Бацька Даніла Раманавіч
Маці Ганна Мсціслаўна[d]
Жонка Гертруда Аўстрыйская[d][1]
Дзеці Васілька і Міхаіл Данілавіч
Дзейнасць манарх

Раман Данілавіч (каля 1230(?) — 1258[2] або 1260[3]) — князь луцкі (да 1254), князь новагародскі (12541258). Чацвёрты сын галіцка-валынскага караля Данілы Раманавіча.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1252 годзе па дагаворы з венгерскім каралём Белам IV Даніла ажаніў свайго сына, луцкага князя Рамана, з пляменніцай аўстрыйскага герцага Фрыдрыха Бабенберга, дачкой яго брата Генрыха, Гертрудай (пам. 1299). Гертруда была спадчынніцай аўстрыйскага прастола, што дало права Раману выказаць прэтэнзіі на Аўстрыю і Штырыю.

Чэшскі каралевіч Отакар, які яшчэ ў канцы 1251 года ўступіў з войскам у Аўстрыю, прымусіў аўстрыйскіх баронаў абраць яго герцагам. Отакар лічыў, што мае некаторыя дынастычныя правы на аўстрыйскі прастол, паколькі Гертруда была першы раз у шлюбе з яго братам Уладзіславам, які памер у 1247 годзе. У лютым 1252 года Отакар афіцыйна замацаваў сваё становішча ў Аўстрыі, ажаніўшыся з пажылой ужо Маргарытай Бабенберг, старэйшай сярод сясцёр памерлага герцага, якая была да таго ж яшчэ і ўдавой германскага караля Генрыха VII Гогенштаўфена.

Неўзабаве Раман быў абложаны большымі сіламі чэшскага караля Отакара ў размешчаным непадалёк ад Вены замку Гімберг. Пераканаўшыся, што справа Рамана прайграна, венгерскі кароль Бела IV сам пачаў прэтэндаваць на тыя аўстрыйскія землі, што яшчэ заставаліся пад уладай Гертруды. У канцы 1253 года Раману прыйшлося спешна бегчы з Аўстрыі.

У 1254 годзе Раман атрымаў ад літоўскіх князёў Міндоўга і Войшалка Новагародак, а таксама Слонім і іншыя гарады ў Панямонні.

Пасля яцвяжскага паходу (12541255) і сутыкнення пад Луцкам у 1255 годзе, напярэдадні сумеснага татарска-галіцкага паходу на Літву (1258), Войшалк і Таўцівіл здзейснілі змову і захапілі ў закладнікі Рамана Данілавіча, а затым забілі.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Галицко-Волынская летопись. Под ред. Н. Ф. Котляра — СПб: «Алетейя», 2005. — 424 с.
  • Котляр Н. Ф. Даниил, князь Галицкий — СПб: «Алетейя»; Киев: «Птах», 2008. — 320 с.
  • Домбровский Д. По поводу происхождения Глеба, тестя Романа Даниловича // Актуальные проблемы источниковедения : материалы V Междунар. науч.-практ. конф., Витебск, 25-27 апр. 2019 г. / Витеб. гос. ун-т; редкол.: А. Н. Дулов, М. Ф. Румянцева (отв. ред.) [и др.]. — Витебск, 2019. — С. 142—146.