Іпацьеўскі летапіс

Іпа́цьеўскі летапіс — адзін з найстаражытнейшых усходнеславянскіх летапісных збораў. Найважнейшая з дакументальных крыніц па гісторыі Русі ў спісе 1420-х гг. Добра вядомы ў Вялікім Княствам Літоўскім, быў выкарыстаны аўтарамі Хронікі Вялікага Княства Літоўскага і Хронікі Быхаўца. Таксама вядомыя іншыя спісы збору. Ёсць меркаванні, што гэта адзіны помнік пісьменнасці, у якім захаваліся ўрыўкі страчанага Полацкага летапісу.

Збор складаецца з трох частак:

Аповесць мінулых часоў;

Іпацьеўскі летапіс змяшчае трэцюю вядомую рэдакцыю «Аповесці мінулых часоў», якая была падрыхтавана ў 1118 годзе па загадзе князя Мсціслава Уладзіміравіча^[1], апісвае перыяд да 1117;