Іпацьеўскі летапіс
Іпа́цьеўскі летапіс — адзін з найстаражытнейшых летапісных збораў Русі. Найважнейшая з дакументальных крыніц па гісторыі Русі ў спісе 1420-х гг. Добра вядомы ў Вялікім княствам Літоўскім, быў выкарыстаны аўтарамі Хронікі Вялікага княства Літоўскага і Хронікі Быхаўца. Таксама вядомыя іншыя спісы збору. Ёсць меркаванні, што гэта адзіны помнік пісьменнасці, у якім захаваліся ўрыўкі страчанага Полацкага летапісу.
Збор складаецца з трох частак:
- Аповесць мінулых часоў, апісвае перыяд да 1117;
- Кіеўскі летапіс, апісвае перыяд 1118—1199;
- Галіцка-Валынскі летапіс, апісвае перыяд 1201—1292.
Летапіс атрымаў сваю назву ад месца знаходжання — Іпацьеўскі манастыр пад Кастрамой. Іпацьеўскі летапіс знайшоў расійскі гісторык М. М. Карамзін.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
|
||||||||||||||||||||||||
