Блізняты (сузор’е): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др аўтаматычны перанос катэгорыі
→‎Гісторыя: вікіфікацыя
Радок 5: Радок 5:


== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Сузор'е вядомае са старажытных часоў. Магчыма, першапачаткова "блізнятамі" называліся блізкія і візуальна падобныя адна да адной зоркі [[Кастар]] і [[Палукс]]. Грэкі лічылі, што сузор'е на неба змясцілі блізняты [[Дыяскуры]] Кастар і Палукс (асноўная версія; існуюць і іншыя). Сузор'е ўключана ў [[каталог зорнага неба]] [[Клаўдзій Пталамей| Клаўдзія Пталамея]] «[[Альмагест]]». У літаратуры XVI стагоддзя на [[руская мова|рускай мове]], напрыклад, у «Совещании божественных дел», сузор'е называлася «близнецъ»<ref>{{кніга|адказны=Гл. ред. [[Бархударов, Степан Григорьевич|С. Г. Бархударов]]|загаловак=Словарь русского языка XI—XVII вв. Выпуск 1 (А—Б)|месца={{М}}|выдавецтва=[[Наука, издательство|Наука]]|год=1975|старонкі=241|старонак=371|спасылка=http://etymolog.ruslang.ru/index.php?act=xi-xvii}}</ref>.
Сузор’е вядомае са старажытных часоў. Магчыма, першапачаткова «блізнятамі» называліся блізкія і візуальна падобныя адна да адной зоркі [[Кастар (зорка)|Кастар]] і [[Палукс]]. Грэкі лічылі, што сузор’е на неба змясцілі блізняты [[Дыяскуры]] Кастар і Палукс (асноўная версія; існуюць і іншыя). Сузор’е ўключана ў [[каталог зорнага неба]] [[Клаўдзій Пталамей| Клаўдзія Пталамея]] «[[Альмагест]]». У літаратуры XVI стагоддзя на [[руская мова|рускай мове]], напрыклад, у «Совещании божественных дел», сузор’е называлася «близнецъ»<ref>{{кніга|адказны=Гл. ред. [[Бархударов, Степан Григорьевич|С. Г. Бархударов]]|загаловак=Словарь русского языка XI—XVII вв. Выпуск 1 (А—Б)|месца={{М}}|выдавецтва=[[Наука, издательство|Наука]]|год=1975|старонкі=241|старонак=371|спасылка=http://etymolog.ruslang.ru/index.php?act=xi-xvii}}</ref>.


У гісторыі астраноміі гэта сузор'е вядомае тым, што ў [[1781]] годзе [[Гершэль, Уільям|Уільям Гершэль]] вынайшаў [[планета Уран|планету Уран]] паблізу зоркі [[Эта Близнецов|Пропус]] (η Блізнятаў), а ў [[1930]] годзе [[Томба, Клайд|Клайд Томба]] вынайшаў [[Плутон, карлікавая планета|Плутон]] побач з зоркай [[Дэльта Блізнятаў|Васат (δ Блізнятаў)]].
У гісторыі астраноміі гэта сузор’е вядомае тым, што ў [[1781]] годзе [[Гершэль, Уільям|Уільям Гершэль]] вынайшаў [[планета Уран|планету Уран]] паблізу зоркі [[Эта Блізнятаў|Пропус]] (η Блізнятаў), а ў [[1930]] годзе [[Томба, Клайд|Клайд Томба]] вынайшаў [[Плутон, карлікавая планета|Плутон]] побач з зоркай [[Дэльта Блізнятаў|Васат (δ Блізнятаў)]].


== Гл. таксама ==
== Гл. таксама ==

Версія ад 16:41, 30 кастрычніка 2017

Блізняты (лац.: Gemini) — задыякальнае сузор'е ў паўночнай частцы зорнага неба, адно з 88 сузор'яў дзейнай наменклатуры IAU (1930). Найярчэйшыя зоркі Палукс і Кастар маюць бляск суадносна 1,16 і 1,59 візуальнай зорнай велічыні. У сузор'і Сонца знаходзіцца з 20 чэрвеня да 20 ліпеня[1]. Найлепшыя ўмовы бачнасці ў снежні-студзені.

Лацінская назва
(у р. скл.: Geminorum)
Скарачэнне Gem
Плошча 513,8 кв. градусаў (1,245%)
Колькасць зорак,
ярчэйшых за m+6,5
(паводле каталога Гіпарха)
119
Назіраецца ў шыротах: 90°Пн — 55°Пд (цалкам)
55°Пд — 80°Пд (часткова)

Паходжанне назвы IAU: адно са старажытнагрэчаскіх сузор’яў, якія пералічыў Пталемей.

Гісторыя

Сузор’е вядомае са старажытных часоў. Магчыма, першапачаткова «блізнятамі» называліся блізкія і візуальна падобныя адна да адной зоркі Кастар і Палукс. Грэкі лічылі, што сузор’е на неба змясцілі блізняты Дыяскуры Кастар і Палукс (асноўная версія; існуюць і іншыя). Сузор’е ўключана ў каталог зорнага неба Клаўдзія Пталамея «Альмагест». У літаратуры XVI стагоддзя на рускай мове, напрыклад, у «Совещании божественных дел», сузор’е называлася «близнецъ»[2].

У гісторыі астраноміі гэта сузор’е вядомае тым, што ў 1781 годзе Уільям Гершэль вынайшаў планету Уран паблізу зоркі Пропус (η Блізнятаў), а ў 1930 годзе Клайд Томба вынайшаў Плутон побач з зоркай Васат (δ Блізнятаў).

Гл. таксама

Заўвагі

  1. Constellations of the zodiac
  2. Словарь русского языка XI—XVII вв. Выпуск 1 (А—Б) / Гл. ред. С. Г. Бархударов. — м: Наука, 1975. — С. 241. — 371 с.