Умберта I: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Fry1989 (размовы | уклад)
File renamed. (GlobalReplace v0.6.5)
Радок 14: Радок 14:
| месца нараджэння = [[Сардзінскае каралеўства]], [[Турын]]
| месца нараджэння = [[Сардзінскае каралеўства]], [[Турын]]
| дата смерці = 29.07.1900
| дата смерці = 29.07.1900
| сцяг = Royal standard of Italy (1880 - 1946).svg
| сцяг = Royal Standard of Italy (1880-1946).svg
| месца смерці = [[Італія]], [[Монца]]
| месца смерці = [[Італія]], [[Монца]]
| у шлюбе = [[Маргарыта Савойская, каралева|Маргарыта Савойская]]
| у шлюбе = [[Маргарыта Савойская, каралева|Маргарыта Савойская]]

Версія ад 21:12, 10 верасня 2018

Пра заснавальніка Савойскага дому гл. Гумберт I, граф Савоі
Умберта I
Umberto I
Сцяг2-і кароль Італіі
9 студзеня 1878 — 29 ліпеня 1900
Каранацыя 9 студзеня 1878
Папярэднік Віктар Эмануіл II
Пераемнік Віктар Эмануіл III

Нараджэнне 14 сакавіка 1844(1844-03-14)
Сардзінскае каралеўства, Турын
Смерць 29 ліпеня 1900(1900-07-29) (56 гадоў)
Італія, Монца
Месца пахавання
Род Савойская
Бацька Віктар Эмануіл II
Маці Адэльгейда Габсбург
Жонка Маргарыта Савойская
Дзеці Віктар Эмануіл III
Веравызнанне каталіцтва
Дзейнасць манарх, суверэн
Аўтограф Выява аўтографа
Манаграма Манаграма
Званне генерал
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Умберта I (італ.: Umberto I; 14 сакавіка 1844, Турын, Сардзінскае каралеўства — 29 ліпеня 1900, Монца, Італія) — другі кароль Італіі з 1878 года, з Савойскай дынастыі.

Біяграфія

Сын Віктара Эмануіла II, старэйшы брат Амадэя Іспанскага.

Яшчэ да ўзыходжання на прастол Умберта праявіў сябе як храбры салдат у другой бітве пры Кустоце (якую італьянцы, аднак, з трэскам прайгралі). Разам з тым Умберта не быў асоба здольным палітыкам, яму бракавала бацькаўскай гнуткасці — ён вельмі спадзяваўся на простыя сілавыя метады, не заўсёды ішоў на саступкі, а то і зусім ігнараваў асобныя праблемы краіны, лічачы іх «невылечнымі рысамі італьянскага характару» (у прыватнасці, згаленне сялянства Медзаджорна, якое прыняло катастрафічныя памеры і ў вялікай ступені спрыялае радыкалізацыі італьянскага грамадства і ўзмацненню іміграцыі ў Амерыку). Абразіўшыся тым, што французы «адвялі з-пад носа Туніс» (1881), ён даў Бісмарку ўцягнуць Італію ў Траісты саюз. З-за ўзброеных распраў з бастуючымі рабочымі, прадпрынятымі па яго загадзе, ён быў вельмі непапулярны. Да ўсяго іншага, у гады яго кіравання Італія ўстала на шлях каланіяльных заваяванняў, былі распачаты войны ў Самалі і Эфіопіі, якія абыйшліся краіне велізарнымі матэрыяльнымі і значнымі людскімі стратамі, але далі ў сутнасці ніякіх вынікаў (набыццё італьянцамі, у канчатковым выніку, пустэльнага, засушлівага, беднага на рэсурсы Самалі, да таго ж з мяцежным мусульманскім насельніцтвам было проста не ў стане ні акупіць выдаткаў, ні даць задавальненне грамадскай думцы).

У 1900 годзе быў застрэлены ў Монцы анархістам Гаэтана Брэшы.

У гонар Умберта I у Італіі названа шмат вуліц і грамадскіх устаноў, у тым ліку найбуйнейшая рымская бальніца і велічная Галерэя Ўмберта I («Galleria Umberto I») у Неапалі.

Умберта I, як і бацька, пахаваны ў рымскім Пантэоне.

Сям'я

З 1868 года быў жанаты на сваёй стрыечнай сястры Маргарыце Савойскай. У яе гонар названа піца «Маргарыта». У шлюбе нарадзіўся адзіны сын Віктар Эмануіл III (18691947).

Зноскі

Літаратура

  • Giorgio Candeloro. Storia dell’Italia moderna. Feltrinelli. Milano. 1986.