Северо-Западная жизнь: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Літаратура: аўтаматычнае прыбіранне выдаленага шаблона, выдалена: {{Беларускія перыядычныя выданні 1776-1945}} з дапамогай AWB
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{Газета
{{Газета}}
'''«Северо-Западная жизнь»''' — штодзённая грамадска-палітычная [[газета]] вялікадзяржаўнага [[шавінізм|шавіністычнага]] кірунку, орган «[[Беларускае таварыства|Беларускага таварыства]]». Выдавалася 10(23) жніўня 1911 да 5(18) верасня [[1915]] спачатку ў [[Вільня|Вільні]], з 23 сакавіка (4 красавіка) 1912 у [[Гродна|Гродне]], з сакавіка 1913 у Мінску на [[Руская мова|рускай мове]]. Рэдактар–выдавец [[Лук’ян Міхайлавіч Саланевіч|Л. М. Саланевіч]], часовыя рэдактары яго брат С. Саланевіч, І. Цярлецкі, М. Міхальскі, таксама часовы рэдактар–выдавец [[Іван Лук’янавіч Саланевіч|І. Саланевіч]]. Усяго выйшла каля 110 нумароў.
|назва =
|арыгінальная назва =
|выява =
|подпіс =
|тып =
|фармат =
|заснаванне =
|спыненне публікацый =
|заснавальнікі =
|уладальнікі =
|выдавец =
|рэдактар =
|галоўны рэдактар =
|штат =
|палітычна =
|мова =
|перыядычнасць =
|аб'ём =
|тыраж =
|галоўны офіс =
|ISSN =
|вэб-сайт =
}}
'''«Паўночна-Заходняе жыццё»''' ({{lang-ru|Северо-Западная жизнь}}) — газета, якая выходзіла ў [[Паўночна-Заходні край|Паўночна-Заходнім краі]] з [[1 студзеня]] [[1911]] па [[5 верасня]] [[1915]] году (з [[1 студзеня]] па [[10 жніўня]] [[1911]] году называлася '''«Беларускае жыццё»''' ({{lang-ru|Белорусская жизнь}})).


Працягвала праграму газеты ''«[[Белорусская жизнь]]»'' у больш рэакцыйным кірунку. Стаяла на пазіцыях манархізма, [[заходнерусізм]]а, падзяляла погляды рускіх нацыяналістаў. Адмаўляла энтнічную, нацыянальную і культурную самастойнасць беларускага народа, прызнавала толькі рэгіянальныя адрозненні краю ад Расіі. Газета ідэалізавала старадаўнюю дапятроўскую Русь на чале з царом–самадзержцам і [[Земскім саборам]], прапагандавала [[утопія|утапічны]] ідэал «народнай манархіі». Праслаўляла асобу і эпоху цара [[Аляксей Міхайлавіч|Аляксея Міхайлавіча]]. Паводле надрукаванага ў газеце ананімнага артыкула «Ліквідацыя пальшчызны пры першых царах дома Раманавых», менавіта цар Аляксей Міхайлавіч абвясціў пасля заняцця беларускай тэрыторыіі: ''«Католікам не быць, уніятам не быць, жыдам не быць, і жыцця ніякага не мець»''<ref>Северо-Западная жизнь, 10 марта 1913 г.</ref>.
Газету заснаваў [[Лук'ян Міхайлавіч Саланевіч]], былы сельскі настаўнік [[Пружанскі павет (Расійская імперыя)|Пружанскага павета]] [[Гродзенская губерня|Гродзенскай губерн]]і. Працуючы настаўнікам, ён пісаў заметкі і артыкулы ў розныя газеты краю, і яго журналісцкая дзейнасць была заўважаная [[Пётр Аркадзевіч Сталыпін|Пятром Сталыпіным]] (тады — губернатар Гродзенскай губерні), які дапамог яму з пераездам у горад, дзе Лук'ян Міхайлавіч праз некаторы час заснаваў уласную газету.

Лук'ян Міхайлавіч — бацька вядомага мысляра [[Іван Лук'янавіч Саланевіч|Івана Саланевіча]], і менавіта ў бацькавай газеце Саланевіч-малодшы публікаваў свае першыя артыкулы. Газета стаяла на пазіцыях манархізма, заходнерусізма, падзяляла погляды рускіх нацыяналістаў. Паводле ўспамінаў І. Л. Саланевіча, яму некалькі разоў прыходзілася абараняць сваю друкарню ад яўрэйскіх рэвалюцыянераў, прычым у адным выпадку справа дайшла да стральбы<ref>''Смолин М. Б.'' [http://www.russia-talk.com/sol-bio.htm Монархизм как любовь. Штрихи к портрету Ивана Солоневича] // Наша страна. ХХ век. / ''Солоневич И. Л.'' — М.: Москва, 2001. — 448 c. ISBN 5-89097-038-0</ref>.

Усяго выйшла каля 110 нумароў. Спачатку выходзіла ў [[Вільня|Вільні]], з [[3 мая]] [[1912]] — у [[Гродна]], з [[9 сакавіка]] [[1913]] — у [[Мінск]]у.


Газета атрымлівавала дзяржаўную падтрымку царскага ўрада ў выглядзе грашовай субсідыі. Шматлікія матэрыялы былі прысвечаны апалагетыцы палітыкі прэм’ер–міністра [[Пётр Аркадзевіч Сталыпін|П. Сталыпіна]], у тым ліку яго [[сталыпінская аграрная рэформа|аграрнай рэформе]], увядзенню [[земствы|земстваў]] ў [[Заходнія губерні|Заходніх губернях]] і г.д. Пасля гібелі Сталыпіна спрабавала «ўплываць на ўрад і на мясцовых агентаў урадавай улады». За абвінавачванне ўрада ў супрацоўніцтве з [[масоны|масонамі]] і здрадніцкім «[[лібералізм]]е» ў адносінах да Польшчы рэдактара газеты некалькі разоў штрафавалі. Крытыка рэвалюцыйнага руху вялася ў газеце выключна з [[антысемітызм|антысеміцкіх]] пазіцый. Вяла барацьбу з прадстаўнікамі беларускага нацыянальнага адраджэння, абвінавачвавала газету «[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]», [[Янка Купала|Янку Купалу]] і іншых пісьменнікаў у [[сепаратызм]]е і дзяржаўнай здрадзе.
{{зноскі}}
{{зноскі}}


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{Крыніцы/ЭГБ|6-1|''[[Уладзімір Конан|Конан, У. М.]]'' «Северо-Западная жизнь»}} — С. 274.
* Конан, У. «Северо-Западная жизнь» / Уладзімір Конан // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 274. — ISBN 985-11-0214-8.


[[Катэгорыя:Газеты Расійскай імперыі]]
[[Катэгорыя:Газеты Расійскай імперыі]]
[[Катэгорыя:Газеты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Газеты на рускай мове]]
[[Катэгорыя:Газеты Вільнюса]]
[[Катэгорыя:Газеты Вільнюса]]
[[Катэгорыя:Газеты Мінска]]
[[Катэгорыя:Газеты Мінска]]
[[Катэгорыя:Газеты Гродна]]
[[Катэгорыя:Газеты Гродна]]
[[Катэгорыя:Заходнерусізм]]

Версія ад 23:45, 30 чэрвеня 2021

«Северо-Западная жизнь»
Тып газета
Выдавец Беларускае таварыства
Заснавана 1 студзеня 1911
Спыненне публікацый 5 верасня 1915

«Северо-Западная жизнь» — штодзённая грамадска-палітычная газета вялікадзяржаўнага шавіністычнага кірунку, орган «Беларускага таварыства». Выдавалася 10(23) жніўня 1911 да 5(18) верасня 1915 спачатку ў Вільні, з 23 сакавіка (4 красавіка) 1912 у Гродне, з сакавіка 1913 у Мінску на рускай мове. Рэдактар–выдавец Л. М. Саланевіч, часовыя рэдактары яго брат С. Саланевіч, І. Цярлецкі, М. Міхальскі, таксама часовы рэдактар–выдавец І. Саланевіч. Усяго выйшла каля 110 нумароў.

Працягвала праграму газеты «Белорусская жизнь» у больш рэакцыйным кірунку. Стаяла на пазіцыях манархізма, заходнерусізма, падзяляла погляды рускіх нацыяналістаў. Адмаўляла энтнічную, нацыянальную і культурную самастойнасць беларускага народа, прызнавала толькі рэгіянальныя адрозненні краю ад Расіі. Газета ідэалізавала старадаўнюю дапятроўскую Русь на чале з царом–самадзержцам і Земскім саборам, прапагандавала утапічны ідэал «народнай манархіі». Праслаўляла асобу і эпоху цара Аляксея Міхайлавіча. Паводле надрукаванага ў газеце ананімнага артыкула «Ліквідацыя пальшчызны пры першых царах дома Раманавых», менавіта цар Аляксей Міхайлавіч абвясціў пасля заняцця беларускай тэрыторыіі: «Католікам не быць, уніятам не быць, жыдам не быць, і жыцця ніякага не мець»[1].

Газета атрымлівавала дзяржаўную падтрымку царскага ўрада ў выглядзе грашовай субсідыі. Шматлікія матэрыялы былі прысвечаны апалагетыцы палітыкі прэм’ер–міністра П. Сталыпіна, у тым ліку яго аграрнай рэформе, увядзенню земстваў ў Заходніх губернях і г.д. Пасля гібелі Сталыпіна спрабавала «ўплываць на ўрад і на мясцовых агентаў урадавай улады». За абвінавачванне ўрада ў супрацоўніцтве з масонамі і здрадніцкім «лібералізме» ў адносінах да Польшчы рэдактара газеты некалькі разоў штрафавалі. Крытыка рэвалюцыйнага руху вялася ў газеце выключна з антысеміцкіх пазіцый. Вяла барацьбу з прадстаўнікамі беларускага нацыянальнага адраджэння, абвінавачвавала газету «Наша ніва», Янку Купалу і іншых пісьменнікаў у сепаратызме і дзяржаўнай здрадзе.

Зноскі

  1. Северо-Западная жизнь, 10 марта 1913 г.

Літаратура