Адольф-Вільям Бугеро

Адольф-Вільям Бугеро
Adolphe-William Bouguereau
Аўтапартрэт (1879)
Дата нараджэння:	30 лістапада 1825(1825-11-30)
Месца нараджэння:	Ла-Рашэль, Дэпартамент Шаранта Прыморская, Пуату-Шарант, Францыя
Дата смерці:	19 жніўня 1905(1905-08-19) (79 гадоў)
Месца смерці:	Ла-Рашэль, Дэпартамент Шаранта Прыморская, Пуату-Шарант, Францыя
Месца пахавання:	Могілкі Манпарнас[d]
Грамадзянства:	Францыя
Жонка:	Marie-Nelly Monchablon[d] і Elizabeth Jane Gardner[d]
Род дзейнасці:	мастак
Вучоба:	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Стыль:	акадэмізм
Заступнікі:	Поль Дзюран-Руэль[d]
Узнагароды:	Рымская прэмія[d] Рымская прэмія[d]
Подпіс:
Працы на Вікісховішчы

Адо́льф-Вілья́м Бугро́ (фр.: Adolphe-William Bouguereau; 30 лістапада 1825, Ла-Рашэль, Францыя — 19 жніўня 1905, Ла-Рашэль, Францыя) — французскі жывапісец майстар акадэмічнага жывапісу, найбуйнейшы прадстаўнік салоннага акадэмізму, аўтар карцін на гістарычныя, міфалагічныя, біблейскія і алегарычныя сюжэты, выконваў насценныя роспісы і партрэты.

За сваё жыццё Бугеро напісаў 826 карцін. Самыя вядомыя з іх — «Нараджэнне Венеры», «Дантэ і Вергілій у пекле», «Дзяўчына за вязаннем», «Пастушка», «Танец», «Купідон» і інш.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1825 годзе ў Ла-Рашэлі ў сям'і гандляроў віном і алівамі. Яму, здавалася, наканавана было працягнуць сямейную справу, але дзякуючы свайму дзядзьку Эжэну, святару, які навучаў яго класічным біблейскім сюжэтам, Бугеро пайшоў у сярэднюю школу. Там адразу выявілі яго мастацкі талент. Яго бацьку пераканалі паслаць сына ў школу вытанчаных мастацтваў у Бардо. Там Бугеро ганараваўся першай прэміі за выяву святога Роха. Каб зарабіць грошай, ён ствараў этыкеткі для джэмаў і варэнняў.

Вучыўся ў парыжскай Школе вытанчаных мастацтваў, у 1850 годзе ганараваны Рымскай прэміі за карціну «Зенобія, знойдзеная на беразе Аракса». Яго карціны на міфалагічныя сюжэты і рэалістычныя жанравыя працы былі вельмі папулярныя ў Францыі XIX стагоддзя. У той час ён нават лічыўся адным з найвялікшых майстроў жывапісу ў свеце. У 1900 годзе Эдгар Дэга і Клод Манэ нібы гаварылі, што ў 2000 годзе Бугеро назавуць найвялікшым французскім мастаком XIX стагоддзя. Яго карціны, нягледзячы на высокія кошты, бойка раскупляліся, асабліва багатымі амерыканцамі.

Напачатку XX стагоддзя папулярнасць Вільяма Бугро хутка пайшла на змяншэнне — збольшага з-за яго рэзкага непрымання імпрэсіянізму, збольшага з-за ўзрослай цікавасці да мадэрнізму. Цяпер цікавасць да прац мастака зноў расце. Сярод выхаванцаў студыі Бугеро, у прыватнасці, Анры Маціс, Атон Фрыз, Эдмунд Туль, Гюстаў Жаке, Поль Шабас, Эмілі Дэжо, П'ер Агюст Кот.

Гл. таксама

• Галерэя прац Бугро