Аляксандр Францавіч Пятаковіч

Аляксандр Францавіч Пятаковіч
Аляксандр Францавіч Пятаковіч
Дата нараджэння	25 снежня 1914
Месца нараджэння	Сянно, Сенненскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	9 чэрвеня 1988 (73 гады)
Месца смерці	Мар’іна Горка, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Мар’іна Горка;
Грамадзянства	Беларусь; СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	танкавыя войскі
Гады службы	1936—1938, 1941—1946
Званне	капітан
Камандаваў	танкавы разведузвод
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Аляксандр Францавіч Пятако́віч (12 (25) снежня 1914, Сянно —9 чэрвеня 1988, Мар’іна Горка) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1929 годзе скончыў сярэднюю школу ў горадзе Сянно^[1]. У 1933 годзе працаваў у саўгасе ў Пухавіцкім раёне. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Чырвонай Арміі. Да 1940 года — інструктар Пухавіцкага райкама РКП(б). Потым жыў у Алтайскім краі РСФСР.

З 1941 года зноў у арміі, скончыў курсы малодшых лейтэнантаў. Падчас Вялікай Айчыннай вайны удзельнічаў у баявых дзеяннях на Заходнім, 1-м Беларускім франтах. Камандзір танкавага разведвальнага ўзвода старшы лейтэнант А. Ф. Пятаковіч вызначыўся ў студзені 1945 года ў баях за пашырэнне плацдарма на левым беразе ракі Вісла і за вызваленне горада Радам (Польшча). У баях узвод знішчыў 3 бронетранспарцёры, знішчыў 3 і захапіў 4 гарматы. У далейшых баях знішчыў 6 бронетранспарцёраў, 8 танкаў, 9 гармат, 19 кулямётных кропак, узяў у палон 130 ворагаў.

Пасля вайны працягваў ваенную службу. З 1946 года капітан А. Пятаковіч у запасе. Жыў у горадзе Мар’іна Горка (Мінская вобласць), працаваў на партыйных і дзяржаўных пасадах.

Ганаровы грамадзянін гарадоў Сянно і Мар’іна Горка^[2]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Медаль «Залатая Зорка»,
Ордэн Леніна,
Ордэн Чырвонага Сцяга,
Ордэн Айчыннай вайны 1-й ступені,
Ордэн Айчыннай вайны 2-й ступені,
медалі.

Ушанаванне памяці[правіць | правіць зыходнік]

Помнік у Парку Перамогі ў горадзе Бійск^[3].

Зноскі

↑ Выпускники, которыми гордится школа Архівавана 8 кастрычніка 2021.
↑ Долготович Б. Д. Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник (руск.) / Б. Д. Долготович. — Мн.: Беларусь, 2008. — С. 115, 287. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-01-0784-8.
↑ Парк Победы в Бийске Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 163. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
Долготович Б. Д. Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник (руск.) / Б. Д. Долготович. — Мн.: Беларусь, 2008. — С. 115, 287. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-01-0784-8.
Пятакович Александр Францевич // Слава и гордость земли Витебской / сост. М. Н. Пригожий. — Витебск, 2009. — С. 112. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр Францавіч Пятаковіч на сайце «Героі краіны»
Пятаковіч Аляксандр Францавіч на сайце Віцебскай абласной бібліятэкі Архівавана 22 снежня 2015.
Сайт горада Бійск(недаступная спасылка) (руск.)

[1] Выпускники, которыми гордится школа Архівавана 8 кастрычніка 2021.

[d-2] Долготович Б. Д. Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник (руск.) / Б. Д. Долготович. — Мн.: Беларусь, 2008. — С. 115, 287. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-01-0784-8.

[3] Парк Победы в Бийске Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)

[1]

[2]

[3]