Анатоль Аляксандравіч Галаўко

Анатоль Аляксандравіч Галаўко
Анатоль Аляксандравіч Галаўко
	1985 — 1991
Нараджэнне	12 снежня 1925; Аляксееўка, Расашанскі павет[d], Варонежская губерня, РСФСР, СССР;
Смерць	14 мая 2014 (88 гадоў)
Адукацыя	Харкаўскі юрыдычны інстытут (1950)
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	юрыспрудэнцыя
Месца працы	БДУ
Узнагароды

Анатóль Аляксáндравіч Галаўкó (12 снежня 1925(1925-12-12), Аляксееўка, Варонежская губерня — 14 мая 2014(2014-05-14)) — беларускі юрыст, прафесар, заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь (1990), кіраўнік дэлегацыі БССР на Жэнеўскай канферэнцыі ААН (1975), у 1985—1990 гадах прадстаўляў БССР у Пастаяннай Палаце Міжнароднага трацейскага суда (Гаага)^[1].

Біяграфія

Нарадзіўся 12 снежня 1925 года ў слабадзе Аляксееўка Варонежскай губерні РСФСР.

Удзельнік Вялікай Айчынай вайны, ваяваў у складзе 1-га Беларускага фронту, удзельнічаў у аперацыі па вызваленні Мінска, браў удзел у Парадзе Перамогі (24.6.1945)^[2].

Пасля вайны паступіў у Харкаўскі юрыдычны інстытут, які скончыў у 1950 годзе. Абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Дзеянне іскавай даўнасці ў савецкім грамадзянскім праве» (1953). У 1973 годзе абараніў доктарскую дысертацыю па тэме «Арганізацыйна-прававыя праблемы ў дзейнасці Савета па кіраўніцтве калгасным будаўніцтвам». У 1954 годзе пачаў працу ў БССР, старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута філасофіі і права АН БССР, з 1959 года — на юрыдычным факультэце БДУ, дзе быў дацэнтам кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права да 1965 года. Потым 27 гадоў узначальваў кафедру дзяржаўнага права. У 1992 годзе стаў прафесарам кафедры канстытуцыйнага права^[1].

Выкладаў курс канстытуцыйнага права Рэспублікі Беларусь. Падрыхтаваў 35 кандыдатаў навук, з якіх 9 — грамадзяне іншых краін, а таксама 8 дактароў навук. У свой час чытаў лекцыі ў ЗША, ФРГ, Даніі, Балгарыі, Польшчы, Літве, Югаславіі і ГДР.

Прымаў удзел у рабочых групах па падрыхтоўкі праектаў трох Канстытуцый^[2]:

Канстытуцыі СССР 1977 года;
Канстытуцыі БССР 1978 года;
Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 года.

Памёр 14 мая 2024 года^[3].

Узнагароды і падзякі

Ордэн Айчыннай вайны I ступені;
два ордэна Чырвонай зоркі;
медаль «За адвагу», 20 іншых медалёў і 2 медаля ГДР^[2];
Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР;
Грамата Вярхоўнага Савета БССР^[1].

Імя А. Галаўко ў 1994 годзе ўнесена у адмысловае выданне Міжнароднага біяграфічнага цэнтра (Кембрыдж, Вялікабрытанія)

Бібліяграфія

Г61 Избранные труды / А. А. Головко. — Минск : ЮрСпектр, 2018. — 498 с. — (Наследие права).^[4]

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Юрыдычны факультэт. Гісторыя. Сучаснасць. Імёны / рэдсавет : С. А. Балашэнка (старш.) і інш. ; рэдкал. : С. А. Балашэнка (адк. рэд.), А. В. Шыдлоўскі (нам. адк. рэд.) [і інш.]. — Мінск : БДУ, 2015. — 263 с. : іл.
↑ ^а ^б ^в Профіль на сайце БДУ(недаступная спасылка)
↑ Невосполнимая потеря. Памяти Анатолия Александровича Головко. (руск.). Сайт Юрыдычнага факультэта БДУ (15 мая 2014).(недаступная спасылка)
↑ А.А. Головко «Избранные труды» (нявызн.). pravo.by.

[:0-1] а ^б ^в Юрыдычны факультэт. Гісторыя. Сучаснасць. Імёны / рэдсавет : С. А. Балашэнка (старш.) і інш. ; рэдкал. : С. А. Балашэнка (адк. рэд.), А. В. Шыдлоўскі (нам. адк. рэд.) [і інш.]. — Мінск : БДУ, 2015. — 263 с. : іл.

[:1-2] а ^б ^в Профіль на сайце БДУ(недаступная спасылка)

[3] Невосполнимая потеря. Памяти Анатолия Александровича Головко. (руск.). Сайт Юрыдычнага факультэта БДУ (15 мая 2014).(недаступная спасылка)

[4] А.А. Головко «Избранные труды» (нявызн.). pravo.by.

[1]

[2]

[3]

[4]