Да рэвалюцыі быў саветнікам суда ў Шатле. Стаўшы членам заканадаўчага сходу, паказаў сябе абаронцам манархічных прынцыпаў, і, як удзельнік паўстання супраць Канвента, быў асуджаны на смерць, але выратаваўся ўцёкамі. У 1797, як член Савета пяцісот, ізноў падвергся суду і бег, каб выратавацца ад спасылкі ў Каену. Пазней быў выбраны генеральным сакратаром Сенскага дэпартамента. Яго найважнейшыя працы: «Dictionnaire de l’architecture» (3 т., 1786-1828), «Le Jupiter olympien» (1814), «De la nature, du but et des moyens de l’imitation dans les beaux arts» (1823), «Monuments d’art antique» (1826-1828), «Vie des plus célèbres architectes» (1830), біяграфіі Рафаэля (1824), Мікеланджэла (1835), Кановы (1834).
Францыя
Творы ў Вікікрыніцах
Выявы на Вікісховішчы
