Анатоль Якаўлевіч Міцянін

Анатоль Якаўлевіч Міцянін
Анатоль Якаўлевіч Міцянін
	; А. Я. Міцянін падчас абароны дысертацыі ў Палітэхнічным інстытуце. 1954
Дата нараджэння	27 лістапада 1918
Месца нараджэння	Каменская, Данецкая акруга[d], Вобласць Войска Данскога, Усевялікае войска Данское;
Дата смерці	8 чэрвеня 1992 (73 гады)
Грамадзянства	СССР;
Альма-матар	Азербайджанскі індустрыяльны інстытут (1947);
Працы і дасягненні
Месца працы	БПІ; БрДТУ;
Навуковыя працы	даследчык Мірскага замка
Уплыў на	Анатоль Сяргеевіч Пархута

Анатоль Якаўлевіч Міцянін (руск.: Анатолий Яковлевич Митянин, 27 лістапада 1918, станіца Каменская, цяпер г. Каменск-Шахцінскі, Растоўская вобласць — 8 чэрвеня 1992) — беларускі савецкі архітэктар, даследчык Мірскага замка.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і інжынера-пуцявіка Якава Васільевіча Міцяніна і хатняй гаспадыні Яўгеніі Васільеўны. Бацька Якаў Васільевіч — унтэр-афіцэр царскай арміі, які перайшоў у Чырвоную армію толькі ў 1922 годзе. Скончыўшы 10 класаў школы ў горадзе Грозным, у 1937 годзе паступіў на архітэктурнае аддзяленне Азербайджанскага індустрыяльнага інстытута.

Добраахвотнікам пайшоў на фронт. У студзені 1942 годзе яго накіравалі ў артылерыйскае вучылішча г. Тбілісі, дзе пасля паўгадавога навучання накіраваны на фронт дзе камандаваў батарэяй, затым узводам на Цэнтральным фронце. Пад Курскам трапіў у акружэнне, затым у палон. Цудам перажыў расстрэл: прыйшоў у сябе пад трупамі ў яме, здолеў выбрацца і знайсці партызан. Пасля ўз'яднання з дзеючай арміяй ўдзельнічаў у бітве пад Прохараўкай. Атрымаў званне капітана. У чэрвене 1943 года А. Я. Міцянін быў пераведзены на Варонежскі фронт, у маі 1944 года камандаваў батарэяй 3-га Беларускага фронту, дзе быў паранены, застаўся без правай нагі.

Пасля заканчэння інстытута ў 1947 годзе пераехаў з Баку ў Мінск. У 1951 годзе паступіў у аспірантуру, тэма дысертацыі — Мірскі замак. У пачатку 1950-х гадоў А. Я. Міцянін прыступіў да абмерах і апісанню Мірскага замка, дзе яшчэ пражывалі застаўшыяся без прытулку жыхары Міра.

Вылучыў і прааналізаваў усе асаблівасці архітэктуры замка пасля перабудоў, зробленых у 1930-я гады князем Міхаілам Святаполк-Мірскім, выявіў бровар, які быў зроблены яшчэ пры Радзівілах. Зафіксаваў выгляд замка і яго стан на 1953 год.

У 1954 годзе абараніў дысертацыю і адным з першых у Беларусі атрымаў ступень кандыдата навук па архітэктуры. Пасля працаваў у Акадэміі навук БССР, з 1957 года — загадчыкам сектара гісторыі архітэктуры ў Акадэміі навук БССР. З 1961 года працаваў дацэнтам кафедры начартальнай геаметрыі і інжынернай графікі ў Політэхнічным інстытуце. У 1966 годзе стаў дэканам архітэктурнага факультета Брэсцкага інжынерна-будаўнічага інстытутытута.

Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]

Напісаў манаграфіі «Мірскі замак» і «Абарончыя збудаванні Беларусі», кіраўнік падручнікаў па архітэктуры Беларусі XIII—XVІ стагоддзяў, артыкулы па архітэктуры старажытнага Полацка (1961) і іншыя, апублікаваныя ў зборніку навуковых прац Інстытута архітэктуры і будаўніцтва і «Вестках Акадэміі навук», працу «Да пытання аб драўляным замкавым будаўніцтве Беларусі» (у суаўтарстве з Н. М. Вараксіным).