Перайсці да зместу

Мір (Карэліцкі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гарадскі пасёлак
Мір
Мікалаеўскі касцёл з боку вуліцы Чырвонаармейскай
Мікалаеўскі касцёл з боку вуліцы Чырвонаармейскай
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Заснаваны
1345
Першая згадка
Гарадскі пасёлак з
Плошча
  • 3,63 км²
Вышыня цэнтра
170 м
Насельніцтва
  • ▲2 238 чал. (1 студзеня 2024)[1]
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 15 96
Паштовы індэкс
231444
Аўтамабільны код
4
СААТА
4233857906
Мір на карце Беларусі ±
Мір (Карэліцкі раён) (Беларусь)
Мір (Карэліцкі раён)
Мір (Карэліцкі раён) (Гродзенская вобласць)
Мір (Карэліцкі раён)

Мір[2] — гарадскі пасёлак у Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі. Знаходзіцца за 26 км на паўднёвы ўсход ад Карэлічаў, за 17 км ад чыгуначнай станцыі Гарадзея; на аўтамабільнай дарозе Парачаны — Навагрудак — Нясвіж Р11. Рэспубліканская дарога Р64 злучае Мір з раённым цэнтрам Стоўбцы. Да нашага часу тут захаваўся знакаміты замак Ільінічаў і Радзівілаў — аб’ект Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Насельніцтва 2 305 чал. (2017)[3].

Назва

[правіць | правіць зыходнік]

Існуе некалькі меркаванняў датычна паходжання тапоніма «Мір». Беларускі географ В. Жучкевіч лічыў, што назва паселішча, імаверна, утварылася ад слова сацыяльнага значэння «мір» — калектыў удзельнікаў грамадства, часам раўназначнага паняццю «грамады»[4]. На думку В. Калніна, тапонім мае звязкі са словам «эмір» (паводле наймення военачальніка аддзелу ваяроў-татараў, што размяшчаліся тут). Згодна з меркаваннем Уладзіслава Сыракомлі, паселішча атрымала сваю назву паводле простага значэння слова «мір» (у гэтай мясцовасці праходзіла мяжа паміж Руссю і Літвой, аднак невядомым застаецца факт складання тут якога-небудзь мірнага дагавора)[5]. На думку некаторых даследчыкаў, назва паселішча пайшла ад лацінскага слова «mirum», што перакладаецца як «цуд»[6].

Таксама вядома, што пасяленні вясковага тыпу ў X—XI стст. у гістарычных хроніках (напрыклад, «Аповесць мінулых часоў») завуцца «пагост» або «мір» (у лясной паласе)[7].

Сябры гуртка Таварыства Беларускай Школы ў мястэчку Мір (1930-я гады). Стаіць крайняя справа Алёна Дземідовіч; у сярэднім шэрагу крайняя злева сядзіць Надзея Ермаковіч, справа ад яе Ганна Іванаўна Сташэўская; у першым шэрагу сядзіць крайні злева Іван Шуліцкі, крайні справа Леанід Іванавіч Сташэўскі. Фота з калекцыі Гальяша Чарняўскага.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Упершыню згадваецца пад 1395 годам[8], калі крыжакі на чале з Конрадам фон Юнгінгенам зруйнавалі паселішча. Па нападзе вялікі князь Вітаўт даў «двор» Мір свайму брату Жыгімонту Кейстутавічу, які ў 1434 годзе ўжо як вялікі князь надаў Мір свайму паплечніку, віленскаму кашталяну Пятру Сеньку Гедыгольдавічу.

З 1486 года Мір быў уладаннем Ільінічаў, якія абнеслі «двор» землянымі валамі. Таксама яны ўмацавалі і само паселішча, што мела чатыры брамы ў кірунках асноўных дарог — Замкавая, Віленская, Мінская і Слонімская. У 1520-я гады Юрый Ільініч заклаў Мірскі замак, першы пісьмовы ўспамін пра які датуецца 1527 годам. У 1553 годзе мястэчка стала сталіцай Мірскага графства, калі Ільінічы атрымалі графскі тытул ад імператара Фердынанда I[9]. У 1569 годзе, паводле тэстамента Юрыя Ільініча (малодшага), Мір перайшоў да М. К. Радзівіла «Сіроткі», які заснаваў тут Мікалеўскі касцёл (1585) і Траецкую царкву (1595).

У Міры жыло шматнацыянальнае насельніцтва. Мясцовыя татары займаліся агародніцтвам, гарбарствам, рымарствам; яўрэі — гандлем і пазыкамі; цыганы — конным промыслам; а русіны — пераважна рамяством. На мірскія кірмашы сцякаліся тавары і купцы з ВКЛ, Польшчы, Расіі, Германіі.

27 снежня 1579 кароль і вялікі князь Стэфан Баторый надаў Міру Магдэбургскае права (няпоўнае). З 1589 горад знаходзіўся ў складзе Нясвіжскай ардынацыі Радзівілаў, якія ў канцы XVI — пачатку XVII стст. узвялі з трох бакоў тутэйшага замка бастыёны, з паўднёвага боку зрабілі сажалку, на поўнач ад бастыённых умацаванняў заклалі рэгулярны італьянскі парк. У замку да ўязной вежы дабудавалі перадбрам'е, на дзядзінцы пры паўночных і ўсходніх мурах у стылі Рэнесансу ўзвялі 3-павярховыя палацавыя карпусы, над замкавымі сценамі надбудавалі галерэі з байніцамі[10].

Падчас Трынаццацігадовай вайны ў 1655 годзе казакі Івана Залатарэнкі зруйнавалі Мір[9]. Па ваенных спусташэннях на канец XVII ст. тут было 478 двароў, 4 рамесныя цэхі, працавалі рамеснікі 49 спецыяльнасцей[9]. У 1705 годзе пры Траецкай царкве Караль Станіслаў Радзівіл заснаваў базыльянскі кляштар. У Вялікую Паўночную вайну (1700—1721) Мір пэўны час займалі войскі караля Швецыі Карла XII. У 1-й палове XVIII ст. Радзівілы заснавалі тут палатняныя, суконныя і ткацкія майстэрні.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Мір апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Навагрудскім павеце Мінскай губерні. Статус паселішча панізілі да мястэчка. У 1828 годзе расійскія ўлады падаравалі яго Вітгенштэйнам, з 1891 — ва ўладанні Святаполк-Мірскіх.

  • Даўнія графічныя выявы Міра
  • Замак. Літаграфія з малюнка Ф. М. Сабешанскага, 1849
    Замак. Літаграфія з малюнка Ф. М. Сабешанскага, 1849
  • Замак. К. Русецкі, 1853
    Замак. К. Русецкі, 1853
  • Замак. Н. Орда, XIX ст.
    Замак. Н. Орда, XIX ст.
  • Замак. Літаграфія з акварэлі Н. Орды
    Замак. Літаграфія з акварэлі Н. Орды
  • Замак. Літаграфія з акварэлі Н. Орды
    Замак. Літаграфія з акварэлі Н. Орды
  • Замак. К. Памяноўскі, 1877
    Замак. К. Памяноўскі, 1877
  • Замак. Ф. Бжазоўскі, XIX ст.
    Замак. Ф. Бжазоўскі, XIX ст.
  • Касцёл. Ф. Бжазоўскі, XIX ст.
    Касцёл. Ф. Бжазоўскі, XIX ст.

Станам на 1886 год у Міры было 2 царквы, 7 сінагог, мячэць, павятовае вучылішча, школа, паштовая станцыя, заезны дом, 74 крамы[11]. У 1893 тут збудавалі вінакурны завод. У канцы ХIХ — пачатку ХХ стст. у мястэчку праводзіліся 2 буйныя кірмашы (у лютым і ў траўні), куды з’язджаліся сяляне нават з вёсак наваколля Мінска[12]. 1—4 красавіка 1919 адбылося антыбальшавіцкае паўстанне, у выніку якога загінула 25 паўстанцаў і 30 чэкістаў[13].

Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Мір апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стаў цэнтрам гміны Стаўбцоўскага павета Навагрудскага ваяводства. За польскім часам тут меліся паштовая ўправа, гродскі суд, 7-класная школа.

У 1939 годзе Мір увайшоў у БССР, дзе ў 1940 годзе стаў цэнтрам раёна Баранавіцкай, з 1954 — Гродзенскай вобласці (у 1956 годзе Мірскі раён скасавалі). У Другую сусветную вайну з 26 чэрвеня 1941 да 4 ліпеня 1944 мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.

У 2000 годзе Мірскі замак уключылі ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. У 2002 тут прайшло свята «Дзень беларускага пісьменства». З 2003 пачаў праводзіцца рэгулярны Рэгіянальны фестываль мастацтваў «Мірскі замак». 24 снежня 2008 года на аснове гарадскога пасёлка створаны аграгарадок[14].

Уладзіслаў Сыракомля ў Міры пачуў аповед, які лёг у аснову яго байкі «Паштальён». Якуб Колас апісаў мясцовы каларыт у паэме «Сымон-музыка».

  • Мястэчка на старых здымках
  • Панарама
    Панарама
  • Замак
    Замак
  • Замак
    Замак
  • Касцёл Св. Мікалая
    Касцёл Св. Мікалая
  • Ратуша, з архіва Ю. Чантурыі
    Ратуша, з архіва Ю. Чантурыі
  • Руіны палаца Святаполк-Мірскіх
    Руіны палаца Святаполк-Мірскіх
  • Рынак
    Рынак
  • Мячэць
    Мячэць

Насельніцтва

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1897 год — 5401 чал.[15]
  • 1995 год — 2,6 тыс. чал.[15]
  • 2005 год — 2,5 тыс. чал.
  • 2008 год — 2,4 тыс. чал.
  • 2016 год — 2250 чал.[16]
  • 2017 год — 2305 чал.[3]
  • 2023 год — 2175 чал.

Славутасці

[правіць | правіць зыходнік]
  • Мірскі замак
    Мірскі замак
  • Мікалаеўскі касцёл
    Мікалаеўскі касцёл
  • Траецкая царква
    Траецкая царква
  • Від на пасёлак з замкавай вежы
    Від на пасёлак з замкавай вежы

Вядомыя асобы

[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Белстат, 2024.
  2. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
  3. ↑ а б Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
  4. ↑ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В. А. Жучкевич. — Минск: Издательство Белорусского государственного университета, 1974. — 447 с. — 12 700 экз. С. 234—235.
  5. ↑ О происхождении названия поселка Мир (руск.)(недаступная спасылка). Исторический проект Мир-Несвиж.com (5 кастрычніка 2010). Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2013. Праверана 21 верасня 2012.
  6. ↑ Марына Кузьміч. Няхай яблыні ў Міры цвітуць!(недаступная спасылка) // «Народная газета» № 159 (4827), 26 жніўня 2008.
  7. ↑ Разалія Александровіч. Татарскі след у назвах зямлі беларускай // «Беларусь у ХХ стагоддзі». Вып. 3. — Мн.: 2004.
  8. ↑ Решение Кореличского районного Совета депутатов от 22 декабря 2006 г. № 125 «Об утверждении программ социально-экономического развития поселков городского типа Кореличи и Мир на 2006—2010 годы»
  9. ↑ а б в Мір // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 352. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.
  10. ↑ Калнін В. Мірскі замак // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 314. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
  11. ↑ Міхаіл Гурын. Мір // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9. С. 205.
  12. ↑ «Была такая вёска…» // Мікалай Улашчык. Выбранае / Уклад. А. Каўка, А. Улашчык. — Мн.: «Беларускі кнігазбор», 2001. С. 86.
  13. ↑ Мірскае паўстанне // Віцьбіч, Ю. Антыбальшавіцкія паўстанні і партызанская барацьба на Беларусі. — Вільня: Gudas, 2007.
  14. ↑ Решение Кореличского районного Совета депутатов от 24.12.2008 № 92 «О преобразовании деревни Оюцевичи и городского поселка Мир Кореличского района в агрогородки» Архівавана 14 сакавіка 2016.
  15. ↑ а б Беларусь 1995.
  16. ↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мір_(Карэліцкі_раён)&oldid=4888039"