Баранавічы-Палескія

Баранавічы-Палескія
	Станцыя
Баранавічы-Палескія
	Беларуская чыгунка
	; Чыгуначны вакзал
Аддзяленне чыг.	Баранавіцкае аддзяленне
Аператар	БЧ
Дата адкрыцця	1884
Код у АСКЧТ	138901
Код у «Экспрэс-3»	2100010
	; Баранавічы-Палескія
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бара́навічы-Палескія (трансліт.: Baranavičy-Palieskija, руск.: Барановичи-Полесские)^[1] — станцыя Баранавіцкага аддзялення Беларускай чыгункі ў горадзе Баранавічы (Брэсцкая вобласць).

Станцыя пачала працу 30 снежня 1884 года разам з чыгункай Вільня — Ліда — Баранавічы — Лунінец — Пінск, у 1886 годзе дабудавана лінія Беласток — Ваўкавыск — Баранавічы.

Першы будынак вакзала быў драўляны, пабудаваны ў 1884 годзе. У 1899 годзе на месцы драўлянага быў пабудаваны каменны будынак вакзала.

Пасля ўваходжання чыгункі ў кіраванне Палескай чыгункі станцыя атрымала назву Баранавічы Палескай чыгункі (да гэтага – Баранавічы Вільна-Ровенскай чыгункі).

У паўднёвай частке станцыі са снежня 1885 г. знаходзіліся аб'екты Чыгуначнай брыгады. Тут знаходзіліся штаб, упраўленне і адзін батальён брыгады. Каля станцыі быў пабудаваны вучэбны ваенны чыгуначны палігон. Ён уяўляў сабой чыгуначную лінію даўжынёй каля 7 км, меў паравознае дэпо, паваротнае кола, майстэрні і некалькі станцый. Абсталяванне палігону абыйшлося ў велізарную на той час суму – 311 000 рублёў.

Са станцыяй звязаны падзеі рэвалюцыі 1905 года.

«В местечке Барановичи солдаты железнодорожной бригады отбивают арестованных. Полная забастовка Полесских железных дорог... все уезды объяты беспорядками. Войск почти нет. На митинге в Барановичах солдаты сорвали погоны генерала Артемьева и побили его», — такой была тэлеграма 12 снежня 1905 года, якую адправілі ў Петербург на адрас міністэрства ўнутраных спраў. З сакрэтнага паведамлення ў дэпартамент паліцыі становіцца зразумела, што рэвалюцыйнае выступленне салдат Чыгуначнай брыгады было спынена войскамі пад камандаваннем генерал-лейтэнанта Арлова, і ўжо 15 снежня рух па чыгунцы быў адноўлены. Далей былі арышты і ваенных, і грамадзянскіх удзельнікаў страйка.

Пры адыходзе Рускай імператарскай арміі ў верасні 1915 года быў узарваны.

Падчас акупацыі горада нямецкімі і аўстра-венгерскімі войскамі быў часткова адноўлены.

Цяперашні будынак вакзала ўзведзены ў 1947 годзе.

Каля будынка вакзала захаваліся шэраг будынкаў грамадзянскана прызначэння пачатку ХХ ст., устаноўлены помнік-паравоз, мемарыяльны знак, прысвечаны падзеям 1905 года.

Чыгуначныя напрамкі на Гродна, Ліду, Лунінец і Слуцк, электрацягнікоў — на Мінск і Брэст. Чатыры пасажырскія пероны на два бакі.