Перайсці да зместу

Барыс Рафаілавіч Рубаненка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Барыс Рафаілавіч Рубаненка
Дата нараджэння 16 (29) жніўня 1910
Месца нараджэння
Дата смерці 6 мая 1985(1985-05-06) (74 гады)
Месца смерці
Грамадзянства Сцяг СССР СССР
Альма-матар
Працы і дасягненні
Месца працы
Навуковая ступень доктар архітэктуры (1967)
Навуковае званне
Партыя
Член у
Працаваў у гарадах Масква
Ленінград
Тальяці
Набярэжныя Чаўны
Мінск
Горадабудаўнічыя праекты Тальяці, Набярэжныя Чаўны
Прэміі
Дзяржаўная прэмія СССР
Узнагароды

Барыс Рафаілавіч Рубане́нка (руск.: Борис Рафаилович Рубаненко; 29 жніўня 1910, Самара, Расійская імперыя — 6 мая 1985, Масква, СССР) — савецкі архітэктар. Народны архітэктар СССР (1980). Акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР  (руск.) (1956) і Акадэміі мастацтваў СССР (1979). Член-карэспандэнт Акадэміі будаўніцтва ГДР (1975). Доктар архітэктуры (1967). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973). Член УКП(б) з 1939 года.

Барыс Рафаілавіч Рубаненка нарадзіўся 16 (29) жніўня 1910 года ў Самары, у яўрэйскай сям’і[1].

У 19271931 гадах вучыўся ў Інстытуце грамадзянскіх інжынераў у А. С. Нікольскага і А. А. Оля. З 1930 года пачаў творчую практыку.

У 19321934 гадах у ЛІЖСА імя І. Я. Рэпіна, дзе яго выкладчыкамі былі такія прызнаныя майстры, як У. Г. Гельфрэйх, У. А. Шчука і С. С. Серафімаў. Член Саюза архітэктараў СССР з 1936 года.

Пасля зняцця блакады Ленінграда ў 1943 годзе Рубаненка пераехаў у Маскву. З 1954 года выкладчык, а з 1970 года — прафесар МАРХІ. У 19631985 гадах дырэктар Цэнтральнага інстытута эксперыментальнага праектавання жылля ў Маскве (ЦНДІЭП жылля) ў Маскве. У 1967 годзе прысвоена навуковая ступень доктара архітэктуры.

Займаючыся практычным праектаваннем і адначасова тэарэтычнымі праблемамі масавага індустрыяльнага жылля, Рубаненка ператварыўся ў першакласнага спецыяліста па масавым жыллёвым будаўніцтве ў СССР. Пад яго кіраўніцтвам быў выпушчаны шэраг каштоўных зборнікаў і манаграфій па праблемах тыпавога жылля.

Большасць прац Барыса Рафаілавіча Рубаненкі была створана ў суаўтарстве.

У Ленінградзе:

Паваенныя работы насілі пераважна комплексны характар — Рубаненка выступаў як архітэктар і горадабудаўнік адначасова, пад яго кіраўніцтвам адразу ствараліся праект планіроўкі і праект забудовы.

Вароты Мінска на Прывакзальнай плошчы

Удзельнічаў у аднаўленні Мінска. Работы на Беларусі: ансамбль Прывакзальнай плошчы ў Мінску (1939, 19481956, у сааўтарстве з А. Т. Галубоўскім і А. Р. Карабельнікавым) і «Эскіз планіроўкі Мінска» (1944, у сааўтарстве).

У іншых гарадах:

Узнагароды і званні

[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны», медалямі. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973). Заслужаны архітэктар Казахскай ССР і РСФСР, народны архітэктар СССР (1980).

  • Ежегодник Ленинградского отделения Союза советских архитекторов. Выпуск 1-2 (XV—XVI). Ленинград. 1940 г. Стр. 256—258, 295—302.
  • Рубаненко Б. Р. Исследование и разработка проблемных вопросов архитектуры и типизации массового жилищного строительства в СССР. Москва, 1965
  • Рубаненко Б. Р. (Гл. ред.) Эстетика массового индустриального жилища. Сборник статей. М., 1985
  • Рубаненко Б. Р. (Гл. ред.) Жилая ячейка в будущем. М., 1982

Зноскі

  1. И. И. Кременецкий. Евреи при большевистском строе. Миннеаполис. 2000