Валянцін Аляксеевіч Губараў

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Валянцін Аляксеевіч Губараў
Фатаграфія
Дата нараджэння: 14 красавіка 1948(1948-04-14) (70 гадоў)
Месца нараджэння:
Падданства: Flag of the Soviet Union.svg СССР→Flag of Belarus.svg Беларусь
Род дзейнасці: мастак
Жанр: наіўнае мастацтва
Вучоба: Горкаўскае мастацкае вучылішча, Маскоўскі паліграфічны інстытут
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Губараў.

Валянці́н Аляксе́евіч Гу́бараў (нар. 14 красавіка 1948, Горкі) — беларускі мастак, графік, працуе ў жанры наіўнага мастацтва. Член Беларускага саюза мастакоў. Удзельнік рэспубліканскіх і міжнародных мастацкіх выстаў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пра карціны Валянціна Губарава распавядаць лёгка – яны вельмі літаратурныя, сюжэтныя, прадметныя. Але калі на іх паглядзіш, застаецца тое, што немагчыма перадаць словамі. Застаецца сумная усмешка, троху дзіцячая, наіўная і разумная. Нібыта толькі што менавіта табе адкрылася праўда і ты дазнаўся адказ на адно са спрадвечных пытанняў...

Нарадзіўся ў 1948 годзе ў горадзе Горкі. Скончыў Горкаўскае мастацкае вучылішча, потым факультэт графікі Маскоўскага паліграфічнага інстытута[2][3].

У 1975 годзе пераехаў у Беларусь. Займаўся ілюстраваннем кніг, працаваў мастаком у выдавецтве. З 1991 года удзельнічае ў рэспубліканскіх і міжнародных мастацкіх выстаўках[2][4].

З 1991 года персанальныя выставы Губарава штогод ладзяцца ў Францыі[5].

Член Беларускага саюза мастакоў (1989). Ганаровы член мастацкай асацыяцыі «Шэдэўр» (Германія)[2].

В 1994 годзе заключыў эксклюзіўны кантракт з галерэяй «Les Tournesols» (Парыж), у 2006 годзе — з мастацкай галерэяй «Ла Сандр-арт» (Мінск)[2][4].

Працы Губарава знаходзяцца ў музеях і прыватных калекцыях па ўсім свеце (Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь, музей «Zimmerly Art Museum(англ.) бел.» (ЗША), галерэі «Schaer und Wildbolz» (Швейцарыя), «Kunststuck» (Германія), прыватныя калекцыі ў Расіі, ЗША, Вялікабрытаніі, Японіі, Гішпаніі, Ізраіля, Германіі і інш.)[2][4].

Працы выстаўляюцца на аўкцыёнах «Christie`s» (Лондан), «Drouot Richelieu» і «Taschen» (Парыж), «KINSKY» (Вена)[4].

Жыве і працуе ў Мінску[2].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Па словах мастака, шлях да майстэрства пачаўся ў дзяцінстве, калі ён « перамаляваў па кратках» з паштовак карціны рускіх мастакоў — І. Левітана, А. Саўрасава, Ф. Рашэтнікава. На 3-ім курсе мастацкай вучэльні адкрыў працы Дж. Полака, П. Сезана, В. Ван Гога, А. Маціса, звяртаўся да нацюрмортаў у пошуках уласнага стыля[4][6].

Паводле вызнаэння мастака, персанажы яго карцін — «простыя людзі», якія «не чыталі Гегеля і Канта», але «бескарыслівыя, чыстыя сэрцам», у якіх «няма камерцыйнай жылкі», але «ёсць імкненне да шчасця». У аснове сюжэтаў часта прысутнічаюць успаміны з дзяцінства і юнацтва, настальгічныя матывы, дэталі быту савецкага часу[4].

Прэса адзначае губараўскую «яркую індывідуальнасць» і яго « асаблівае бачанне свету»: «…карціны часта апісваюць будні невялікіх правінцыйных гарадоў, але за карыкатурнымі рысамі іх жыхароў заўжды хаваецца асаблівы сэнс».[7].

Прафесіянал найвышэйшага ўзроўню, ён працуе ў стылі наіва і даступны разуменню кожнага, нават непадрыхтаванага гледача, дзякуючы таму, што сюжэты яго карціны ўзятыя з самаго жыцця. Яны, як фальклор, простыя на першы погляд, але ў кожным сюжэце ёсць двайное прачытанне.

— Камсамольская праўда[5]

Нягледзячы на шматгадовы кантракт з парыжскай галерэяй і прапановы жыць у Францыі, Губараў вырашае заставацца ў Беларусі: «Гэтая зямля мяне харчуе як мастака. Я знаходжу натхненне і сілы фізічныя ў нашым жыцці, звычаях, традыцыях, людзях, размовах»[8]. Мастак выкарыстоўвае ў працы пераважна айчынныя матэрыялы.[1].

Сярод мастацкіх асаблівасцей творчасці Губарава крытыка адзначае давядзенне «да гранічнага мінімалізма» сюжэтных і мастацкіх складнікаў, характарызуе яго жывапіс як «сумесь дэкаданса, мінімалізма і экспрэсіянізма»[9].

«Сціплае абаянне неразвітага сацыялізма» — так нярэдка характарызуюць творчасць Губарава ў нас, а замежныя мастацтвазнаўцы, якія ў стадыях сацыялізма разбіраюцца слаба, называюць яго беларускім Брэйгелем.

— Расійская газета[6]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ 1,0 1,1 Сцяпан Уладзімір Алюзіі мастака Губарава // СБ — Беларусь сёння : газета. — Мінск: 2013. — В. 19 снежня. — № 239 (24 376).
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Губараў Валянцін Аляксеевіч. Беларускі саюз мастакоў; Мастацкая галерэя БЕЛАРТ. Праверана 10 красавіка 2016.
  3. ↑ Gubarev Valentin: Biography of artist (англ.) . Avimos Art. — USA On-Line Gallery. Праверана 12 красавіка 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Юдзіна І. Усмешлівы свет Валянціна Губарава // Мінскі кур’ер : газета. — 2012. — В. 30 сакавіка.
  5. ↑ 5,0 5,1 Да 21 верасня вытава Валянціна Губарава ў Мінску // Камсамольская праўда : газета. — 2008. — В. 4 верасня.
  6. ↑ 6,0 6,1 Броўкіна М. Францыя палюбіла мастака "неразвітага сацыялізма" // Расійская газета. — М.: 2013. — В. 30 красавіка.
  7. ↑ Пры падтрымцы банка ВТБ пяты выставачны праект "Мастак і горад" прадставіў беларусам творчасць Валянціна Губарава. Інтэрфакс (1 красавіка 2016). Праверана 10 красавіка 2016.
  8. ↑ Гусева Т. "У Мінску сонца свеціць ярчэй, чым у Парыжы, але французы ў гэта ня вераць" // Салідарнасць : газета. — Мінск: 2015. — В. 9 сакавіка.
  9. ↑ "Вертыкальныя ўглы»: выстава Валянціна і Аляксея Губаравых. Музей сучаснага выяўленчага мастацтва (1 красавіка 2015). Праверана 10 красавіка 2016.Шаблон:Недасяжная спасылка

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Важна ўсё / аўт.-склад.: В. Губараў ; іл.: С. Нечунаева, К. Хацяноўскі — Мінск: Мастацкая літаратура, 2011. — 288 с. — (Беларусь мастацкая). — ISBN 978-985-02-1317-4.
  • Валянцін Губараў: На Зямлі, насупраць неба — Мінск: Кантакт-культура, 2015. — 128 с. — ISBN 978-5-903406-55-5.
  • Валянцін Губараў: альбом — М.: Камсамольская праўда, 2015. — 71 с. — (Найлепшыя сучасныя мастакі). — ISBN 978-5-4470-0035-6.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Валянцін_Аляксеевіч_Губараў&oldid=3201926"