Вера Аляксандраўна Палякова-Макей

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсьці да навігацыі Перайсьці да пошуку
Вера Аляксандраўна Палякова-Макей
Дата нараджэння 22 кастрычніка 1978(1978-10-22) (43 гады)
Грамадзянства
Муж Уладзімір Уладзіміравіч Макей
Адукацыя
Прафесія актрыса, выкладчык універсітэта
Тэатр
Член у
Узнагароды

Вера Аляксандраўна Палякова-Макей (нар. 22 кастрычніка 1978) — беларуская актрыса тэатра і кіно, тэлевядучая, педагог. Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь (2022)[1]. Жонка Міністра замежных спраў Рэспублікі Беларусь Уладзіміра Макея.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 22 кастрычніка 1978 года. Мама — Таццяна Дзмітрыеўна Палякова — доктар педагагічных навук, прафесар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта фізічнай культуры, раней працавала прарэктарам гэтага ўніверсітэта[2].

Да 7 класа вучылася ў мінскай сярэдняй школе № 66 з музычна-харавым аддзяленнем. Затым вучылася ў мінскай сярэдняй школе № 136 з тэатральным ухілам. У музычнай школе вучылася іграць на фартэпіяна[3].

У 1999 годзе скончыла Беларускую дзяржаўную акадэмію мастацтваў па спецыяльнасці «Акцёрскае майстэрства» (курс Л. А. Манаковай)[4]. Пазней скончыла Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь[3].

З 2000 года выкладае ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, дзе працавала выкладчыкам, старшым выкладчыкам, а цяпер з’яўляецца дацэнтам кафедры сцэнічнага маўлення, вакалу і пластычных дысцыплін[4]. Падчас вучобы ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў захапілася фехтаваннем[3], пазней сама стала выкладаць дысцыпліну «Сцэнічны бой і фехтаванне»[4]. Сярод студэнтаў Веры Паляковай-Макей была і Наталля Эйсмант[3].

Гуляла на сцэне Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя М. Горкага, Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. З 2003 года — у Тэатры-студыі кінаакцёра Нацыянальнай кінастудыі «Беларусьфільм», зараз працуе вядучы майстрам сцэны[5].

У 2007 годзе ў рамках XIV Мінскага міжнароднага кінафестывалю «Лістапад», як спявачка, прадставіла свой сольны альбом «Актрыса»[6]. У 2012 годзе — мастацкі кіраўнік тэатральнага праекта «ТрыТфармаТ». З 2019 года працуе вядучай перадачы «Наша раніца» на тэлеканале АНТ[7].

Член Беларускага саюза тэатральных дзеячаў. Член гільдыі кінаакцёраў Рэспублікі Беларусь.

Фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • «На спіне ў чорнага ката»,
  • «Спакуса»,
  • «Рыфмуецца з каханнем»,
  • «Маленькія ўцекачы»,
  • «Яшчэ пра вайну»,
  • «Дунечка»,
  • «Павадыр».
  • «Зала чакання»,
  • «Эскіз на маніторы»,
  • «Неба і зямля»,
  • «Пакліканне»,
  • «Мужчыны не плачуць»,
  • «Нядзеля ў жаночай лазні»,
  • «Буравая»,
  • «Чартар»,
  • «Суд»,
  • «Бучарда»,
  • «Пабочны эфект».

Тэатральныя ролі[правіць | правіць зыходнік]

  • «Вельмі простая гісторыя» — Певень,
  • «Поле бітвы» — Марына,
  • «Як выходзяць у людзі, або На ўсякага мудраца даволі прастаты» — Мамаева,
  • «№ 13» — Памэла,
  • «Сродак Макропуласа» — Эмілія Марці,
  • «Безназоўная зорка» — Мадэмуазель Куку,
  • «Лёгкага жыцця ніхто не абяцаў» — Марыён,
  • «Бягун і ягіня»,
  • "Туці-Фруці,
  • «Хрыстос і Антыхрыст»,
  • «Мілы ілгун»,
  • «Вельмі простая гісторыя»,
  • «Апошняя жанчына сеньёра Хуана»,
  • «Трынаццаць».

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

  • Муж — Уладзімір Макей (нар. 1958) — беларускі дзяржаўны дзеяч, Міністр замежных спраў Рэспублікі Беларусь (з 2012).
  • Мае двух сыноў, малодшы сын — Арцём, школьнік.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • стыпендыя Спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных навучэнцаў і студэнтаў (1999);
  • дыплом «Надзея Брыганціна» за галоўную ролю на V Міжнародным кінафестывалі «Брыганціна 2002» (2002) за фільм «Эскіз на маніторы»;
  • дыплом за выкананне ролі Веры ў спектаклі «Погляд незнаёмца» на фестывалі сучаснай нямецкамоўнай драматургіі (2002);
  • стыпендыя Спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па падтрымцы таленавітай моладзі (2004);
  • дыплом «Лепшая жаночая роля другога плана» на Міжнародным кінафестывалі «Брыганціна 2005» (2005) за фільм «Яшчэ пра вайну»;
  • прыз глядацкіх сімпатый на V Нацыянальным кінафестывалі беларускіх фільмаў (Брэст, 2005);
  • спецыяльны прыз Тэлерадыёвяшчальнай арганізацыі Саюзнай дзяржавы «За гуманізм у кінамастацтве, за мір і дружбу паміж народамі» на ХIII Мінскім міжнародным кінафестывалі «Лістапад-2006» (2006);
  • ганаровая грамата Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (2006),
  • медаль Францыска Скарыны (2016)[8],
  • прэмія Першага Рэспубліканскага конкурса «Нацыянальная кінапрэмія Беларусі» (2018) за выкананне найлепшай галоўнай жаночай ролі[9].
  • нагрудны знак Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь,
  • Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь (2022).

Цікавыя факты[правіць | правіць зыходнік]

  • муж Веры, Уладзімір Макей, лічыць праблемай, што яна вельмі шмат гаворыць па тэлефоне, таму ён ўвеў забарону на гутаркі па тэлефоне пасля 22.00[10].

Зноскі

  1. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 25 лютага 2022 г. № 71 «Аб узнагароджанні»
  2. ↑ Жонка Макея: «Ён мужык з рукамі. Можа і градкі ўскапаць, і зеляніну пасеяць»(недаступная спасылка)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Тэатральны педагог — псіхолаг і сябар
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 О кафедре сценической речи, вокала и пластических дисциплин
  5. ↑ Полякова Вера Александровна
  6. ↑ На поющую Веру Полякову пришел посмотреть весь минский бомонд(недаступная спасылка)
  7. ↑ Супруга главы МИД стала ведущей ОНТ(недаступная спасылка)
  8. ↑ Жонка міністра замежных спраў атрымала медаль Францыска Скарыны
  9. ↑ У Мінску ўручылі Нацыянальную кінапрэмію Беларусі
  10. ↑ «До конфликтов не доходит, но есть одна большая проблема» — Макей рассказал об отношениях с супругой

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вера_Аляксандраўна_Палякова-Макей&oldid=4127538"