Вуліца Дойліда Росі
| Вуліца Дойліда Росі Санкт-Пецярбург, Цэнтральны раён | |
|---|---|
 | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | |
| Горад | |
| Працягласць |
|
| Шырыня | 22 м |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Вуліца Дойліда Росі (да 1923 Тэатральная) — вуліца ў Цэнтральным раёне Санкт-Пецярбурга, названая ў гонар архітэктара Карла Росі. Злучае плошчу Астроўскага на Неўскім праспекце з плошчай Ламаносава на правым беразе р. Фантанка, утварае разам з імі ўрачысты парадны ансамбль. Вуліца унікальная сваім дакладным прытрымліваннем антычных канонаў — яе шырыня роўная вышыні будынкаў, якія яе ўтвараюць (22 метра), а даўжыня роўна ў дзесяць разоў больш — 220 метраў.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]
У сярэдзіне 18 стагоддзя тэрыторыю займалі дваровыя пабудовы і сады сядзібаў Варанцоўскага палаца і Анічкава палаца, у канцы 18 стагоддзя частка тэрыторыі прададзеная пад забудову прыватным асобам.
Праектныя работы па рэканструкцыі раёна пачаты ў 1816 годзе Камітэтам для будынкаў і гідраўлічных работ.
У 1827 годзе спецыяльная камісія пры Кабінеце яго імператарскай вялікасці зрабіла ацэнку участкаў, на пачатку 1828 года зацверджаны распрацаваны Карлам Росі канчатковы праект забудовы і пачата пракладка вуліцы. Вуліцу ўтвараюць два 3-павярховых парадных працяглых корпуса, збудаваныя ў асноўным у 1828—1834, перспектыву яе замыкае будынак Александрынскага тэатра (адсюль першая назва вуліцы).
Дом № 1/3 першапачаткова прызначаўся для ваенна-навучальных устаноў, аднак пасля завяршэння будаўніцтва ў ім размясціліся Міністэрства народнай асветы і ўнутраных спраў, пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі — розныя ўстановы.
Дом № 2 будаваўся як прыбытковы дом Дэпартамента надзелаў Міністэрства імператарскага двара (на 1-м паверсе — крамы і крамы, на 2-м і 3-м — гасцініца і жылыя памяшканні). У 1836 годзе будынак перададзена Дырэкцыі Імператарскіх тэатраў, пасля перабудовы інтэр’ераў (арх. А. К. Кавас) сюды пераехала Тэатральнае вучылішча (цяпер Акадэмія рускага балета імя А. Я. Ваганавай). Дзякуючы гэтаму дом № 2 стаў адным з цэнтраў тэатральнага жыцця Пецярбурга. Доўгі час ажно да 1917 года ў частцы будынка, якая прымыкае да плошчы Астроўскага размяшчалася Дырэкцыя Імператарскіх тэатраў, памяшканні якой у 1918 годзе заняў Санкт-Пецярбургскі музей тэатральнага і музычнага мастацтва, дзеючы дагэтуль. Акрамя яго сёння ў гэтай частцы будынка знаходзіцца Санкт-Пецярбургская тэатральная бібліятэка — унікальны ў свеце збор матэрыялаў па гісторыі тэатральнага мастацтва. У сярэдняй частцы корпуса размясцілася Музычная бібліятэка Марыінскага тэатра, заснаваная ў пачатку XIX стагоддзя. У частцы дома, якая прымыкае да плошчы Ламаносава, у 1998 годзе адноўлены праваслаўны храм у імя Святой Тройцы. Храм быў заснаваны ў 1806 годзе і з’яўляўся дамавой царквой тэатральнага вучылішча і Дырэкцыі тэатраў. Храм дзейнічае, уваход у яго магчымы праз памяшкання Акадэміі Рускага балета імя А. Я. Ваганавай. У 1917—1948 гадах у гэтым доме жыла народная артыстка СССР В. А. Мічурына-Самойлава.
У дварах знаходзяцца будынкі, пабудаваныя і іншымі архітэктарамі. Так у 1890—1891 гады ў двары дома № 2 па праекце архітэктара А. Р. Гешвенда быў пабудаваны склад дэкарацый балетнай трупы Дырэкцыі імператарскіх тэатраў.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Санкт-Петербурга. — 4-е изд., перераб. — СПб.: Норинт, 1996. — С. 91. — 359 с. — ISBN 5-7711-0002-1.
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1
- ул. Зодчего Росси // Городские имена сегодня и вчера: Петербургская топонимика / сост. С. В. Алексеева, А. Г. Владимирович, А. Д. Ерофеев и др. — 2-е изд., перераб. и доп. — СПб.: Лик, 1997. — С. 49. — 288 с. — (Три века Северной Пальмиры). — ISBN 5-86038-023-2.
- Фомкин А. В. Два века «театральной» церкви. — СПб.: АРБ имени Вагановой, 2003.
.svg)