Віторыа дэ Сіка

Віторыа дэ Сіка
Дата нараджэння	7 ліпеня 1901(1901-07-07)[…]
Месца нараджэння	Сора, правінцыя Фразінонэ[d], Лацыа, Італія
Дата смерці	13 лістапада 1974(1974-11-13)[…] (73 гады)
Месца смерці	Нёі-сюр-Сен, Францыя
Месца пахавання	Кампа Верана[d]
Грамадзянства	Італія  Каралеўства Італія (1861—1946)
Жонка	Giuditta Rissone[d] і María Mercader[d]
Дзеці	Christian De Sica[d], Manuel De Sica[d], Vicky Lagos[d] і Emi De Sica[d]
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, тэатральны акцёр, кінаакцёр, акцёр, выканаўчы прадзюсар, кінапрадзюсар
Кірунак	Italian neorealism[d]
Узнагароды	Golden Globe Award for Best Foreign Language Film[d] (1961, 1949) Оскар Залаты мядзведзь[d] Blue Ribbon Awards for Best Foreign Film[d] Бодыль (прэмія) David di Donatello for Best Actor[d] David di Donatello for Best Director[d] Q21235046? Nastro d'Argento for Best Director[d] Nastro d'Argento for Best Actor[d] Nastro d'Argento for Best Screenplay[d] Jussi Awards[d] Kansas City Film Critics Circle Awards 1972[d] Kinema Junpo[d] Leopard for Best Direction[d] National Board of Review Award for Best Director[d] San Francisco International Film Festival[d] Прэмія Нацыянальнага савета кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм[d]
IMDb	nm0001120
Віторыа дэ Сіка на ВікіСховішчы

Віторыа Даменіка Станіслаа Гаэтана Сарана Дэ Сіка (італ.: Vittorio Domenico Stanislao Gaetano Sorano De Sica, 7 ліпеня 1901 — 13 лістапада 1974) — італьянскі рэжысёр і акцёр, адна з ключавых фігур італьянскага неарэалізму.

Чатыры фільмы рэжысёра былі ўдастоены прэміі «Оскар»: «Шуша» і «Выкрадальнікі веласіпедаў» атрымалі ганаровыя прэміі («Шуша» ў 1947 годзе стала першым замежным фільмам, які атрымаў «Оскар»), а «Учора, сёння, заўтра» і «Сад Фінці-Канціні» — прэміі за лепшы замежны фільм. Як акцёр Дэ Сіка таксама быў намінаваны на «Оскар» за лепшую мужчынскую ролю другога плана за амерыканскі фільм 1957 «Бывай, зброя!», але прэмія тады дасталася Рэду Батансу за фільм «Саёнара».

Фільмы рэжысёра былі адзначаны і іншымі значнымі ўзнагародамі — «Залатая пальмавая галіна» Канскага кінафестывалю («Цуд у Мілане»), «Давід дзі Данатэла» («Сад Фінці-Канціні»), «Залаты мядзведзь» Берлінскага кінафестывалю («Сад Фінці-Канціні») і многія іншыя. У 1956 годзе Дэ Сіка як акцёр стаў першым лаўрэатам італьянскай нацыянальнай кінапрэміі «Давід дзі Данатэла» за лепшую мужчынскую ролю ў фільме Дзіна Рызі «Хлеб, каханне і…».

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 6: Дадаізм — Застава. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6), ISBN 985-11-0035-8.