Генадзь Мікалаевіч Сагановіч

Генадзь Мікалаевіч Сагановіч
Генадзь Мікалаевіч Сагановіч
Дата нараджэння	13 студзеня 1961 (62 гады)
Месца нараджэння	Турная, Святавольскі сельсавет, Івацэвіцкі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ; Еўрапейскі гуманітарны ўніверсітэт; Беларускі гістарычны агляд;
Навуковая ступень	доктар габілітаваны
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. М. Горкага (1984);
Прэміі	прэмія імя Францішка Багушэвіча (1996)
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Генадзь Мікалаевіч Сагановіч (13 студзеня 1961, в. Турная, Івацэвіцкі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР) — беларускі гісторык, археолаг. Доктар габілітаваны ў галіне гуманітарных навук па спецыяльнасці гісторыя (2018).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут (1984), аспірантуру (1984—1987). Абараніў кандыдацкую дысертацыю па гісторыі (1989). 3 1984 г. у Інстытуце гісторыі НАН Беларусі, з 1992 г. — старшы навуковы супрацоўнік. У 2005 г. звольнены «за парушэнне працоўнай дысцыпліны» і выведзены навуковым саветам Інстытута гісторыі з яго складу. З таго часу працуе ў ЕГУ.

Праводзіў раскопкі прыватнаўласніцкіх замкаў (Гарадоцкі, Глускі, Койданаўскі, Лоскі і інш.), даследаваў кавальства Беларусі эпохі феадалізму. Вывучае ваенна-палітычную гісторыю ВКЛ, гістарычныя сувязі Беларусі з немцамі ў сярэднявеччы.

Складальнік і адзін з аўтараў зборніка «Імя тваё Белая Русь» (1991). Аўтар кніг па гісторыі ВКЛ і Маскоўскай дзяржавы, у т.л. «Невядомая вайна 1654—1667 (англ.) (бел.», «Дзесяць вякоў беларускай гісторыі» (у сааўтарстве з У. Арловым). Адзін з заснавальнікаў і старшыня Беларускага навукова-гуманітарнага таварыства (1987—1992). Заснавальнік і галоўны рэдактар часопіса «Беларускі гістарычны агляд» (з 1994).

30 мая 2018 года рада Гістарычнага інстытута Варшаўскага ўніверсітэта зацвердзіла Генадзю Сагановічу ступень доктара габілітаванага ў галіне гуманітарных навук па спецыяльнасці гісторыя. За падставу абароны была ўзята яго кніга «Грунвальд у беларускай гісторыі. Спроба разбору палітычнага міфа»^[1].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, двое дзяцей.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны медалём Францішка Багушэвіча Беларускага ПЕН-цэнтра (1996), медалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі (2019)^[2].

Генадзь Сагановіч на прэзентацыі беларускамоўнага выдання кнігі Томаса Бона «"Мінскі феномен". Гарадское планаванне і ўрбанізацыя ў Савецкім Саюзе пасля 1945 г.» (2016) у Мінску (Беларусь). Фота 18 красавіка 2016 г.
Томас Бон у час прэзентацыі ў Мінску (Беларусь) беларускамоўнага выдання сваёй кнігі «"Мінскі феномен". Гарадское планаванне і ўрбанізацыя ў Савецкім Саюзе пасля 1945 г.» (2016) уручае Генадзю Сагановічу таксама сваю кнігу аб павер'ях пра вампіраў ў Еўропе. Фота 18 красавіка 2016 г.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Айчыну сваю баронячы: Канстанцін Астрожскі. Мн., 1992;
Войска Вялікага княства Літоўскага ў XVI—XVII стст. Мн,, 1994;
Невядомая вайна, 1654—1667. Мн., 1995;
Полацкая вайна, 1563—1579 гг. // Адраджэнне: Гіст. альманах. Мн., 1995 Вып. 1;
Царкоўная вунія 1596 г. і пытанне нацыянальнай тоеснасці беларусаў у XVIII ст. // Наш радавод. Гродна, 1996. Кн. 7;
Нямецкая каталіцкая місія і Полацк у XIII ст. // Полацк: карані нашага радавода. Полацк, 1996;
Беларусь і Нямецкі ордэн (да Крэўскай уніі) // 3 глыбі вякоў: Наш край. Мн., 1997. Вып. 2;
У пошуках Сярэднявечча // Бел. гіст. агляд. 1997. Сш. 1—2;
Полацк і нямецкая калонія на Дзвіне // Там жа. 1998. Сш. 1;
Немцы ў Полацку часоў Францыска Скарыны // Беларусіха-Albaruthenica. Мн., 1998. Кн. 9;
Дзесяць вякоў беларускай гісторыі, 862—1918. Вільня, 1999 (разам з У. Арловым).
Нарыс гісторыі Беларусі ад старажытнасці да канца XVIII ст. Мн., 2001.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Саганович Геннадий Николаевич // Кто есть кто в Республике Беларусь: Электронный справочник; БДГ on-line. — Эл. ресурс bdg.by

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[1] shaniva.by

[2] Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100

[1]

[2]