Георгій Мікалаевіч Каржанеўскі

Георгій Мікалаевіч Каржанеўскі
Георгій Мікалаевіч Каржанеўскі
Род дзейнасці	грамадскі актывіст
Дата нараджэння	2 студзеня 1949
Месца нараджэння	Аўдзеевічы, Шчорсаўскі сельсавет, Любчанскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	20 верасня 2014 (65 гадоў)
Месца смерці	Валожын, Валожынскі раён, Мінская вобласць, Беларусь;
Месца пахавання	Нягневічы;
Грамадзянства	Беларусь;
Альма-матар	Пінскі дзяржаўны аграрна-тэхнічны каледж імя А. Я. Кляшчова (1967); Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія (1977);
Член у	Беларуская хрысціянская дэмакратыя;

Георгій Мікалаевіч Каржанеўскі (2 студзеня 1949, в. Аўдзеевічы, Навагрудскі раён — 20 верасня 2014, г. Валожын) — беларускі грамадскі актывіст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў са старажытнага шляхецкага роду Каржанеўскіх, першая згадка пра які датуецца яшчэ часамі ВКЛ. Продкі Георгія Мікалаевіча былі ўдзельнікамі паўстання 1794 года, паўстання 1830—1831 гадоў, паўстання 1863 года^[1].

Нарадзіўся 2 студзеня 1949 г. у вёсцы Аўдзеевічы Навагрудскага раёна^[1].

У 1951 годзе бацьку Георгія Каржанеўскага, Мікалая Навумавіча, які адмовіўся ўступаць у калгас, абвінавацілі па трох артыкулах, у тым ліку ў шпіянажы і падрыхтоўцы ўзброенага паўстання супраць савецкай улады. Бацьку выслалі ў рэспубліку Комі, дзе той знаходзіўся спачатку ў турме, а потым на пасяленні. Георгій Мікалаевіч шмат разоў наведваў Комі, дамагаючыся вызвалення бацькі. Мікалай Навумавіч быў у 1990 годзе, але дамоў патрапіць змог толькі ў 1993 годзе^[1].

У 1967 годзе скончыў Пінскі гідратэхнікум, а ў 1977 годзе — Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію па спецыяльнасці інжынер-гідратэхнік. У 1977 годзе быў уганараваны дыпломам «За лепшую навуковую студэнцкую працу ў СССР»^[1].

Працаваў на будаўніцтве Ленінградскай АЭС, Вілейска-Мінскай воднай сістэмы, на прадпрыемстве «Мінсквадбуд», пазаштатным карэспандэнтам выданняў «Полесская правда», «Знамя Юности», «Советская Беларусь», «Сельская газета», «Слава працы» і інш^[1].

Памёр 20 верасня 2014 года ад інсульту. Імша на пахаванне прайшла ў Валожынскім касцёле святога Юзафа. Пахаванне адбылося 21 верасня ў вёсцы Нягневічы Навагрудскага раёна^[1].

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Сабраў і апублікаваў звесткі аб загінуўшых ахвярах ГУЛАГу, усталяваў на месцы лагерных пахаванняў Беларускія Крыжы памяці. Ушанаванне продкаў заўсёды было для Георгія Мікалаевіча адным з галоўных правіл у жыцці^[1].

Апошнія некалькі год жыцця змагаўся супраць будаўніцтва жылых дамоў на месцы масавых пахаванняў ахвяраў Халакосту на Валожынскім стадыёне і за тое, каб ушанаваць памяць загінулых. Праз сваю дзейнасць, як у савецкія часы, так і ў навейшай гісторыі, Георгій Мікалаевіч неаднаразова падвяргаўся ціску^[1].

Каардынатар аргкамітэту БХД у Валожыне^[1].

Рыхтаваў да выдання сваю кнігу «Мікола Гусоўскі і яго час», але апублікаваць не паспеў^[1].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Меў сына Сяргея (нар. 1978), беларускага краязнаўца, гісторыка і публіцыста.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Памёр грамадскі актывіст Георгі Каржанеўскі (бел.). Новы Час (23 верасня 2014). Праверана 19 жніўня 2023.

[:0-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Памёр грамадскі актывіст Георгі Каржанеўскі (бел.). Новы Час (23 верасня 2014). Праверана 19 жніўня 2023.

[1]