Георгій Міхайлавіч Зайцаў

Георгій Міхайлавіч Зайцаў
Георгій Міхайлавіч Зайцаў
Дата нараджэння	23 красавіка 1895
Месца нараджэння	Орша, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	13 студзеня 1961 (65 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі;
Месца працы	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Камандаваў	62nd Guards Rifle Division[d]
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна; Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні

Георгій Міхайлавіч Зайцаў (23 красавіка 1895, Орша — 13 студзеня 1961) — савецкі военачальнік, генерал-маёр.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Георгій Зайцаў нарадзіўся 23 красавіка 1895 г. у Оршы ў сям’і служачага. Пасля заканчэння чатырохкласнай вучэльні працаваў пісарам у гарадской управе. У 1915 годзе быў прызваны на службу ў царскую армію. Там скончыў школу прапаршчыкаў, а пасля на фронце служыў памочнікам камандзіра роты. Праваяваў год, быў цяжка паранены, доўгі час лячыўся ў шпіталі ў Оршы. Пасля выздараўлення працаваў падатковым інспектарам.

2 кастрычніка 1918 года Зайцаў добраахвотна ўступіў у РСЧА. Прымаў удзел у Грамадзянскай вайне на Тамбоўшчыне, даслужыўся да пасады камандзіра стралковага палка.

У 1929 годзе скончыў вышэйшыя камандныя курсы «Выстрел» і да 1937 года камандаваў стралковым палком. У 1936 годзе яму было прысвоена званне палкоўніка, ён займаў пасады намесніка камандзіра дывізіі і корпуса.

У 1939—1941 гадах Зайцаў быў слухачом Ваеннай акадэміі Генеральнага штаба, пасля чаго заняў пасаду начальніка аператыўнага аддзела штаба 21-й арміі. На гэтай пасадзе ў чэрвені — снежні 1941 Георгій Міхайлавіч Зайцаў прымаў удзел у баявых дзеяннях супраць нямецкіх войскаў на Заходнім, Цэнтральным і Паўднёва-Заходнім франтах. У снежні 1941 года быў прызначаны камандзірам 127-й стралковай дывізіі. Пракамандаваўшы ёю да жніўня 1942 на Сталінградскім фронце, Зайцаў быў пераведзены на пасаду камандзіра 62-й стралковай дывізіі на Сталінградскім, пасля на Данскім і Варонежскім франтах. У 1943 году яму было прысвоена званне генерал—маёра.

У сакавіку 1943 дывізія Зайцава ў ходзе супрацьстаяння контратацы нямецкіх войскаў на поўдзень ад Харкава прыкрывала адыход 3-й танкавай арміі за раку Северскі Данец. У адным з начных баёў ён на назіральным пункце быў паранены ў нагу з пераломам косткі. Пасля адыходу частак дывізіі памочнік Зайцава схаваў яго ў стозе сена, а праз дзень перанёс у адзін з дамоў найбліжэйшай вёскі Цярновае. Сам жа пайшоў шукаць астатніх байцоў, каб разам вярнуцца да сваіх. Пакуль ён адсутнічаў, вёску занялі нямецкія падраздзяленні, якія захапілі Зайцава ў палон. Першапачаткова ён утрымліваўся ў шпіталях у Запорожжы і Уладзіміры-Валынскім, а затым быў вывезены ў Германію. З жніўня 1943 Зайцаў знаходзіўся ў крэпасці Вайсенбург.

У пачатку мая 1945 года Зайцаў быў вызвалены амерыканскімі войскамі, пасля чаго праз савецкую ваенную місію па рэпатрыяцыі ў Парыжы быў перапраўлены ў Маскву. У канцы снежня 1945 года пасля праверкі ў органах НКУС быў адноўлены ў кадрах Савецкай арміі.

У студзені 1947 Георгій Міхайлавіч скончыў курсы камандзіраў дывізій пры Ваеннай акадэміі імя Фрунзе, а ў сакавіку таго ж года стаў начальнікам ваеннай кафедры Маскоўскага інстытута кінематаграфіі.

У 1955 годзе Георгій Міхайлавіч Зайцаў выйшаў у адстаўку па хваробе. Памёр 13 студзеня 1961 г. у Маскве^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

↑ Зайцаў Георгій Міхайлавіч

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Свердлов Ф. Д. Советские генералы в плену. — М.: Изд-во фонда «Холокост», 1999. — С. 246.

[1] Зайцаў Георгій Міхайлавіч

[1]