Гідраавіяносец

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Першы ў свеце «сапраўдны» гідраавіяносец — французскі «Ля Фудр», 1912

Гідраавіяносец, таксама гідраавіятранспарт, авіятэндер, авіяматка і гідракрэйсеркарабель, які забяспечвае групавое базаванне гідрасамалётаў з магчымасцю іх выпуску ў палёт і прыёму з вады. Гідраавіяносцы, перабудаваныя з транспартных судоў, класіфіцыраваліся як авіятранспарты. Старт гідрасамалётаў ажыццяўляўся, як правіла, пры дапамозе катапульт (паравых, пнеўматычных або механічных), на ранніх этапах развіцця авіяцыі як спосаб старту ўжывалі разбег па палубе гідраавіяаносца на скідваемай колавай калясцы. Авіятранспарты звычайна катапультамі не абсталяваліся і забяспечвалі старт гідрасамалётаў непасрэдна з вады, выгружаючы іх на ваду адмысловымі кранамі. Прыём гідрасамалётаў з вады пасля пасадкі заўсёды ажыццяўляўся пры дапамозе грузавых кранаў або стрэл, за выключэннем аднаго выпадку — пераробленая падчас Грамадзянскай вайны ў гідраавіятранспарт нафтаналіўная баржа «Камуна» Волжскай флатыліі Чырвонай Арміі ніякіх штатных пагруза-разгрузачных сродкаў не мела, і гідрасамалёты зацягваліся на палубу імправізаванага авіяносца мускульнай сілай аэрадромнай каманды па адмысловых драўляных пандусах. Таксама варта адрозніваць гідраавіяносцы і гідраавіятранспарты ад блізкіх да іх плаўбаз гідраавіяцыі . Апошнія не толькі не мелі катапульт, але і нават не неслі на сабе самалёты, а толькі абслугоўвалі, уяўляючы сабой перасоўную базу дальніх патрульных гідрасамалётаў, звычайна стаяўшую дзе-небудзь у спакойных водах, залівах або лагунах.

Брытанскі гідраавіяносец — HMS Ark Royal, 1914 год.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]